Het is in het onderwijs voor mijn gevoel nu het belangrijkst dat er een kudde dwaze beleidsmedewerkers en hun meedenkers vaarwel wordt gezegd.

Het is derhalve belangrijker de aansturing van het onderwijs te saneren dan het onderwijs zelf.

Het deze week gelanceerde idee dat je kinderen pas na hun derde middelbare schooljaar hun vervolgopleiding moet laten kiezen is zowel kansloos als destructief. En om diverse redenen.

1. De eerste is het meest vernietigend: dit plan is de afgelopen dertig vijftig jaar (ik heb er rond 1977 op mijn toenmalige school al over horen spreken door docenten, die het maar niks vonden) al op diverse momenten aan de orde geweest – als middenschool, studiehuis en wat niet al – en men heeft het nooit aan de praat gekregen.Kostbaar en zinloos derhalve.
2. Ten tweede is het voor het overgrote deel van de leerlingen bepaald ongunstig als ze te lang met kinderen van een ander niveau zitten.
3. Ten derde ontneem je kinderen de kans tijdig het juiste soort opleiding te kiezen.
4. Ten vierde is de basis van het voorstel voor een zo laat mogelijke splitsing, de hoop dat kinderen alsnog naar een hogere opleiding geholpen kunnen worden als ze daar in een eerder stadium eenvoudig nog niet aan toe zijn.. Dit vanuit de veronderstelling dat de tijdens hun eerste levensjaren opgedane handicaps voldoende gerepareerd kunnen worden opdat men nog volwaardig kan meedoen.
5. Ten vijfde moet eens krachtig worden uitgesproken dat mensen niet gelijk zijn, en dat dat ook niet het streven van overheidsonderwijs kan èn mag zijn.

Ad1 – Dat ‘deskundigen’ er nu weer mee komen betekent alleen dat je de verkeerde deskundigen aan het woord laat.

Ad2 – de slimmere kinderen rem je er mee in hun ontwikkeling, de minder slimmen leren mogelijk iets meer, maar krijgen zelf te kampen met groeiende minderwaardigheidsgevoelens ten opzichte van hun slimmere schoolgenootjes. Daar wordt niemand blij van, kan ik u uit eigen ervaring melden.

Ad3 – Niet voor iedereen is het zinvol zaken te beheersen waar je later toch niets meer mee doet. Speciaal mensen die beroepen zullen kiezen waarbij weinig theoretische kennis vereist is doe je er geen plezier mee.

Ad4 – Dit is wensdenken, gebaseerd op het idee dat allochtone kinderen die met een taalachterstand op school komen alsnog naar het gewenste/noodzakelijke niveau kunnen doorgroeien. Is de vertraging die andere kinderen daardoor oplopen te rechtvaardigen?

Ad5 – Leren naar vermogen dus, en er niet van uitgaan dat alleen nurture zaligmakend is, en dat ieder kind een doctoraalbul in zijn knapzak heeft.

Het is in het geheel geen ramp als minder kinderen het Hoger Onderwijs voltooien, maar het behoud van het niveau in dat hoger onderwijs zet je op de tocht als je streefcijfers voor deelname gaat stellen. Op die wijze is het niveau in het hoger onderwijs sinds vijftig jaar schrikbarend gedaald.

Wie wel eens gediscussieerd heeft met mensen jonger dan 35 kan niet anders dan dat beamen. Dat er uitzonderingen bestaan betekent niet anders dan dat sommige mensen er altijd wel zullen komen – maar nieuws is dat niet.

De eeuwige roep om herziening – van wat ooit een goed werkend systeem was – is indertijd door de Commissie Dijsselbloem erkend als een slechte zaak die gestopt moest worden. Is er sindsdien een fundamenteel nieuwe aanpak denkbaar geworden? Geenszins, en dus wordt het de hoogste tijd de onderwijsbeleidsafdelingen van de overheid te saneren. En grondig, graag.

---

Meer opinies over onderwijs vindt u hier op Veren of Lood.