De burgeroorlog in Syrië lijkt naar een nieuw hoogtepunt te gaan. Terwijl Syrië elitetroepen naar Aleppo dirigeert in een kennelijke poging die stad te heroveren, viel de Amerikaanse luchtmacht een Syrisch militair kamp in Deir ez Zor aan. Het is onmiskenbaar dat de beslissende slag in de Syrische Burgeroorlog staat te beginnen

Om met dat laatste te beginnen, dat dit geen ongelukje is staat als een paal boven water. De Amerikanen weten precies wat ze wel en niet bombarderen, en dat gaat zelfs zo ver, dat de Amerikaanse piloten klaagden dat ze niet op de vuurknop mochten drukken als iemand in Washington een brainwave kreeg dat er wel eens burgers in de omgeving zouden kunnen zijn. Dat dit een foutje bedankt-kwestie zou kunnen zijn, kunnen we dus gevoeglijk afschrijven als mogelijkheid. Dan resteren er twee mogelijkheden waarom dit nu pas plaatsvindt. 1) Als dit eerder was gebeurd, had de Britse premier Cameron het Lagerhuis nooit meegekregen. 2) De Amerikanen willen de Russen duidelijk maken dat zolang zij schieten op de ‘gematigden’, de USA geen beletselen ziet te schieten op Assads troepen. Ook een derde mogelijkheid, dat deze aanval door Turkije is gedaan kunnen we schrappen. In dat geval was er nu mogelijk al een stevige oorlog tussen Rusland en Turkije gaande.

Mogelijkheid 1 lijkt me evident een serieus punt, mogelijkheid 2 is een recept voor verdere escalatie. Niet in het minst doordat er geen volkenrechtelijk mandaat voor is. Als Nederland mogen we ons daarom gelukkig prijzen dat we geen deel hebben aan de worsteling in het Syrische moeras. gebeurtenissen als deze laten zien dat we er ook niets te zoeken hebben. Niet in het minst doordat de Amerikaanse strategie meerdere lagen blijkt te hebben, die ons niet allemaal bekend zijn, en waar we ook lang niet allemaal belang bij hebben.

De gevolgen zijn mogelijk interessanter. Wat gebeurt er als Syrië de USA en haar coalitie expliciet verbiedt nog boven Syrië te vliegen? Naar aanleiding van de aanval op Deir ez Zor heeft de Syrische regering al een scherp protest ingediend bij de VN. Die hiermee in haar maag komt te zitten, omdat de USA niet door de Veiligheidsraad veroordeeld kan worden vanwege haar veto. Toch is dit een kwestie die zich daarvoor leent.

In zekere zin is de Syrische troepenopbouw van de regering rond Aleppo interessanter. Nu er ook elite-eenheden die tot nog toe in reserve werden gehouden worden ingezet, is duidelijk dat het regime-Assad een beslissende slag denkt te kunnen leveren. Ook blijken de best beschikbare Russische tanks op het Syrische slagveld te verschijnen. De kaart van de strijd rond Aleppo maakt duidelijk wat er te gebeuren staat.

Na eerst de geïsoleerde en belegerde eenheden te hebben ontzet, wordt nu Aleppo al enige tijd verder ingesnoerd. Slechts een kleine corridor verbindt de oorspronkelijke belegeraars van de stad nog met aanvoerlijnen van buiten Aleppo. Indien het Syrische leger die corridor kan afsnijden, heeft ze de tijd om rustig de stad in te nemen. En als Aleppo valt, is er niemand meer die nog met droge ogen beweren kan dat er een ‘gematigde’ Syrische oppositie is die een alternatief kan vormen voor het regime-Assad. De posities rond Aleppo zijn zo ongeveer het enige dat resteert van de illusie dat daarop kon worden gebouwd voor een omwenteling die Assad zou verjagen. NB: de Koerden die op deze kaart te zien zijn hebben effectief een wapenstilstand gesloten met het regime en de Russische bondgenoot ervan. Dat maakt de situatie van de gematigden tamelijk wanhopig.

Ergo, door Aleppo te heroveren is a) de weg vrij voor een breed grondoffensief richting IS-hoofdstad Raqqa, en b) worden de laatste ‘gematigde’ rebellen gereduceerd tot enige opstandige schaapherders met Kalasjnikovs die zich hoog in de bergen hebben teruggetrokken. Daarmee zou de Syrische burgeroorlog zijn teruggebracht tot een worsteling tussen Assad en IS, en kunnen de overige deelnemers zich niet langer verschuilen achter het steunen van mogelijk ‘gematigde’ rebellen. Als dat wordt bereikt hebben de Russen in ieder geval gewonnen, en de Amerikanen verloren. De rest wordt vooral een kwestie van opruimen en onderhandelen.