DE WERELD NU

Een Kerstoverpeinzing over de toekomst?

Bedreigingen, eenheid van prijs, een land van deugers, Academisch tuig, Stalinisme, Duitsland, Applestore overval, Olympische Spelen, Rechters, wereldregering, Oekraïne, Therapeutenangst, Qatar, Cultuur en politiek, Onveilig, basis, Politiek, Zwart, Overlast, Vrouwen en kinderen

Een Kerstoverpeinzing? Over de toekomst van Nederland?? Is het die Juvenalis in zijn bol geslagen, of begint hij binnenkort een eigen partij?

Te mijner verdediging: oude mensen willen vaak dingen die ze in hun jeugd hebben nagelaten. De toekomst van ons land kon me weinig schelen toen ik jonger was, en de mensen die zich daar heel druk om maakten vond ik idioten. U begrijpt dat ik nooit links ben geweest, en ook de aandrang evenmin ooit heb gevoeld. Maar een Kerstoverpeinzing als deze is iets anders.

In een land met louter minderheden is iedereen die zich niet nadrukkelijk met de toekomst bezighoudt al evenzeer een idioot. Hoe meer minderheden een land kent, des te groter zijn de obstakels naar een gelukkige toekomst, denk ik wel eens. En voor u begint te gillen: mijn definitie van minderheden formuleer ik als een afgebakende morele kwestie. Hoe mensen er uitzien kan me alleen schelen in de zin dat ik het fijn vind als ik mensen herkennen kan. Dat ze er niet uitzien als een bedenksel om een platte SF-film interessanter te maken helpt ook.

Mensen herken ik aan hun manier van denken. Voor uiterlijkheden als kleur en aanverwante specificaties ben ik te lui; van mijn vrienden die een afwijkend pigment van het mijne hebben vind ik dat maar lastig om te onthouden. Ik ben niet kleurenblind, maar mijn gedachten vinden het niet relevant en dan is onthouden lastig. Dus inderdaad: links ben ik nooit geweest.

Wel verbaas ik me er over dat in dit land – en een groot deel van Europa – de uitersten in denkwijze zich met elkaar verbinden, zonder dat de tussenliggende groepen hebben herkend hoe verstandig een onderling verbond is. Speciaal als we het hebben over ‘gematigde moslims’ of afstammelingen van moslims die hun geloof niet meer belijden zou je verwachten dat die zich meer thuis zouden moeten voelen bij rechtse of seculiere Nederlanders, dan bij radicalen met wie een gelijksoortige afkomst de enige band nog is.

Maar nee, zij springen over naar de Nederlandse progressieven, die net zozeer met extreemlinks verbonden zijn als waarlijk gematigde moslims hangen aan hun geloofsgenoten die de letter van Allah’s wetten willen navolgen. Het gedrag van een partij als de PvdA na de oprichting van DENK vertelt iedereen hoe het voor hen werkt. Conclusies trekt verder niemand er uit.

Geloven deze mensen de verhalen over racisme bij rechts Nederland? Hier zien we hoe de linksextremistische NPO de toekomst van ons land heeft verhypothekeerd door een overtuiging te verspreiden die geen basis in de realiteit heft. Progressieve en ongelovige ex-moslims zouden logischerwijs de natuurlijke bondgenoten van rechts Nederland moeten zijn.

Dat ze zich in plaats daarvan lenen tot het extremisme van progressief Nederland is een stukje schizofrenie dat meer aandacht behoeft. Niet in het minst van rechts Nederland zelf. Wie voor ons is, is niet tegen ons. De gedachte is altijd geweest dat immigranten na een aantal generaties wel zouden integreren. Een deel doet dat inderdaad, maar niet meer dan half. Voor het overgrote deel blijven zij hangen bij hun zelfverklaarde ‘weldoeners’ – die dat in het geheel niet zijn. Progressief Nederland wil alleen stemvee, want mensen die zichzelf verheffen blijven niet links. De geschiedenis van ons land heeft hen dat al bewezen. Het is daarom een fout die progressief Nederland niet herhalen wil.

Dit is om die reden een Kerstoverpeinzing die een grotere verspreiding nodig heeft.

1 reactie

  1. LT schreef:

    Bedankt voor deze bijdrage. De identiteitspolitiek van links, inclusief de onterechte demonisering van rechts strooit velen zand in de ogen. “Voor het overgrote deel blijven zij hangen bij hun zelfverklaarde ‘weldoeners’ – die dat in het geheel niet zijn.”

    Dit sluit aan op mijn reactie in het volgende artikel van Ad Rek.