De EU wil meer geld is zo’n zinnetje dat niemand schokken zal – minder geld willen ze in Brussel nu eenmaal nooit en te nimmer.

Maar de toename voor de begrotingsperiode 2020-2027 – de EU-begrotingscycli omvatten zeven jaar – is aanzienlijk hoger dan de inflatie zich laat aanzien. 62,5%, meldt het FD vandaag:

De Nederlandse financiële bijdrage aan de Europese Unie dreigt de komende jaren met 62,5% te stijgen. De jaarlijkse brutoafdracht zal volgens EU-bronnen in 2027 uitkomen op €13 miljard als de Europese Commissie haar zin krijgt. De Commissie wil tot grote ergernis van het kabinet de nieuwe Europese meerjarenbegroting voor de periode 2021-2027 flink verhogen ten opzichte van het huidige budget, dat loopt van 2014 tot en met 2020.

Op dit moment betalen we jaarlijks ongeveer €8 miljard, waarvan we via omwegen circa €2,5 miljard terug krijgen. De eis wordt €13 miljard, en wat daarvan terugkomt? De ruim €4 miljard die de verhoudingen in stand zou houden (waarbij een nette toename van onze kosten derhalve al wordt verhoogd van 5,5 miljard naar circa €9 miljard) is verre van zeker.

En dat terwijl Nederland per hoofd van de bevolking nu al het meest bijdraagt van alle EU-lidstaten. Op dit moment heeft Nederland daarom al een korting van €1,5 miljard, maar daar wil de EC ook vanaf.

Nederland draagt sinds de eeuwwisseling per hoofd van de bevolking het meeste van alle EU-landen bij aan de Europese begroting.

Duitsland zou €33 miljard meer moeten gaan betalen – 120% meer.

Het probleem zit in de relatieve hoeveelheid van het EU-BNP dat de Commissie verdelen mag. Dat is nu 1%, maar de EC wil dat plafond omhoog naar 1,11%:

Dit houdt in dat Brussel ook tussen 2021 en 2027 niet meer mag uitgeven dan 1% van het Europese bruto binnenlands product (bbp). Die norm geldt eveneens voor de lopende begroting. Dat komt neer op een totaalbedrag van €1087 miljard aan verplichtingen die Brussel tussen 2014 en 2020 kan aangaan.

Maar de EC wil dus met €1279 miljard over zeven jaar kunnen spelen. Een tweede punt is dat het UK ook een nettobetaler was, en dat dat op een dag ineens weg zal zijn staat toch wel vast, ondanks  alle gekonkel over Brexit om dat te voorkomen.

Het BNP is nu immers veel hoger dan in 2014, toen de crisis Brussel in haar greep hield. Volgens een diplomaat moet Nederland vanwege die gestegen economische groei en inflatie sowieso al in 2027 zeker €1,5 miljard tot €2 miljard extra betalen aan de EU. Dat vindt Den Haag wel genoeg.

Waar zit de crux?

Den Haag is het eens met de Commissie dat er de komende jaren veel meer EU-geld moet naar de ‘uitdagingen van deze eeuw’ zoals veiligheid, migratie, klimaat en innovatie.

Onderwerpen waar geen verstandig mens geld ter stimulering aan zou uitgeven, innovatie en veiligheid daargelaten. Dat geld uitgeven aan veiligheid in direct contrast staat met de uitgaven voor immigratie schijnen ze in Brussel nog steeds niet te willen begrijpen – in Den Haag dus ook niet.

Deze hele geldjacht laat duidelijk zien dat dit de politici in Den Haag het zicht op wat waardevol is doet verliezen. Wat men nu eigenlijk wil of niet wil met ons land wordt niet besproken. De eeuwige EU-subsidies op landbouw en innovatie hebben van Nederland de facto een landbouwstaat gemaakt, maar het kabinet heeft – getuige al haar grote woorden over boeren wegsaneren –  nu ingezet op een ander soort innovatie. Dit soort zigzaggen stemt weinig vrolijk, en geeft nog minder vertrouwen in wat we met de EU moeten, en wat daarin onze rol moet zijn. Steeds vaker krijg je het gevoel dat men ons land – zeker het westen en delen van Brabant tot aan Antwerpen – om wil bouwen naar een soort superstad, waarbinnen landbouw geen rol meer spelen mag.

Wat al die mensen moeten doen? Daarvoor hebben we dan innovatie. Klinkt mooi, maar dan is het huidige immigratiebeleid uitermate schizofreen. Niet alleen is het gros van de immigranten van de laatste dertig jaar nog steeds niet arbeidseffectief, maar alles wijst erop dat ze dat ook nooit zal worden. Desalniettemin staan de sluizen voor hun naaste familie, neefjes, nichtjes en zelfs stamgenoten nog steeds wagenwijd open. Nu al wordt de jaaromzet van de BV Nederland door een steeds kleiner deel van de bevolking bijeengebracht. Dat men in Den Haag hiervoor de ogen sluit met de verzuchting dat dat soort dingen mettertijd wel goed komt, is vragen om steeds meer moeilijkheden en een verdere afbraak van bestaande sociale voorzieningen. Een proces dat we de afgelopen dertig jaar al in volle glorie hebben meegemaakt.

Alle reden derhalve om pontificaal tegen verdere uitbreiding van EU-plannen te stemmen en eerst eens te gaan bezinnen op wat we willen en wat er nog kan. Maar dan zullen we naar ik vrees eerst heel andere politici nodig hebben. Van deze verwacht ik niet anders dan dat men zal uitkomen op het zoveelste halfbakken compromis zonder dat er enige realistische visie achter zit. Terwijl de klok van sociale onevenwichtigheid verder tikt.