Waar ik gisteren al schreef over het journalistiek onbenul van media over het gesprek van koningin Maxima met de Saudische kroonprins, toonde de Kamer zich gisteren een waardige echoput in haar demonstratie functie van politiek onbenul.

Dat de Kamer sprak van een politieke blunder was de correcte kop voor een dom debat. Die schoen paste echter de Kamer, niet de regering.

De stellingname van minister Blok was formeel èn correct:

“Als wij het gesprek hadden afgezegd, hadden we politiek vermengd met het belangrijke werk dat de koningin doet”, meende Blok. “Deze gesprekken moeten alleen gaan over toegang tot financiële diensten en niet vermengd worden met algemene politiek.

De ironie is dat dat ergens ook doorklonk in de mening van de Kamer:

Dat is alleen te voorkomen als ze die functie niet meer uitvoert, redeneerde Blok.
Maar dat wil de Kamer ook niet.

Daarmee is de kous af zou je zeggen. Het is ongelukkig en het voelt niet fijn. Maar it goes with the job. Alleen de PVV gaf kennis van begrip van hoe dit staatsrechtelijk functioneert:

… PVV’er De Roon vroeg zich hardop af of de koningin nog wel zo’n functie moet bekleden, als het kabinet haar niet uit politiek vaarwater kan houden.

Vaarwater waarover men in Nederland heisa maakt, zou ik daaraan nog toe willen voegen. Maar als de Kamer iets niet wil, moet ze eerst eens gaan nadenken over wat ze dan wèl wil. Als men tegen dergelijke gesprekken is – inclusief de kans te moeten spreken met onsmakelijke gesprekspartners – dan had men nooit moeten accepteren dat Maxima die functie vervullen ging. En zou men haar moeten verzoeken er bij nader inzien maar liever mee te stoppen. Dat geldt mutatis mutandis ook voor de VN en het hittepetitje dat het een schande noemde, en waar een aantal Kamerleden blind op voer. Klaagt er bij de VN iemand als de secretaris-generaal met figuren als MSB in gesprek gaat? Natuurlijk niet, dat is zijn werk – basta. Voor dit klusje van Maxima gold hetzelfde.

Maar de domme heisa die de staatsomroep maakte (zie analyse van gisteren), kreeg gisteren haar echo in de onkunde binnen de Kamer. De fracties zitten vandaag de dag vol mensen die er hijgerig op uit zijn te scoren via de media. Over de fundamentele kant van hoe zaken zitten, en waarom, denkt niemand nog rustig na alvorens zich te voegen in het domme gekrijs van de collega’s. Of men durft niet zelf te denken, want dat bezorgt je een slechte pers?

Bij deze, dan. Aan politiek onbenul is geen behoefte.