De inleidende beschietingen voor het debat Rutte-Baudet begonnen, direct nadat de organisatie in kannen en kruiken was. Alsof men er op wachtte? Wat denkt u zelf??

Persoonlijk het meest interessant vind ik de ontwikkeling in aanpak die iedere keer gekozen wordt, waarin je herkent wat naar het oordeel van Regentenpartij en hun mediamitglieders eerder tegenover de PVV het best werkte. Zo valt voor deze verkiezingen op dat de lange aanloop met voortdurende verdachtmakingen vrijwel ontbreekt, en dat is gekozen voor een frontale aanval die op een laat moment op één punt wordt geconcentreerd – het Blitzkriegprincipe. Om de Godwin direct helemaal vol te gooien: dit was de manier waarop Duitsland gedurende mei en juni 1940 Frankrijk onder de voet liep.

Het principe is overigens zo oud als georganiseerde oorlogsvoering, maar dat verder terzijde.

Al is oorlog wel degelijk het juiste woord voor wat hier gebeurt. Zie bijvoorbeeld wat GeenStijl zojuist opdook:

Herkenbaar. En dan komt eeuwig de vraag terug: Cui bono? Het antwoord leidt – als altijd – naar de schuldigen: het zijn de belanghebbenden die voortdurend moedwillig de waarheid verkrachten. En die belanghebbenden zijn de politici van de Regentenpartij en hun medeglibbers bij de NPO. Sie haben es gewusst, zou je bijna zeggen. Maar naar Canossa gaan ze niet, om van Neurenberg maar te zwijgen. En miespelend zet men de leugen eenvoudig door. Goebbels constateerde inderdaad al (Godwin 2, het gaat hard) dat iets dat je maar lang genoeg volhoudt vanzelf als waarheid wordt geaccepteerd. En zie:

Alsof het zwijgen over de gevolge van de immigratie niet minstens even erg, zo niet erger is. Sietske Bergsma liet het mechanisme zien, en wat men allemaal uit de kast durft te halen aan onsmakelijk toneelspel om manipulaties te bestendigen.

Enfin, genoeg boreale grapjes. De hysterie die gisteren uit het niets – en over niets – werd gecreëerd over een recensie in een Amerikaans artikel dat Baudet schreef over Houellebecq mocht er ook zijn. Alles heel gericht om de groep vrouwelijke FvD-stemmers aan het aarzelen te brengen. Want wie het stuk leest vindt wel degelijk interessante inzichten over het denken van Thierry Baudet (het is onder meer een soort brug tussen het werk van Houellebecq en Thierry’s eerste roman), maar vrouwonvriendelijk en de politieke linkse mutsjes terug jagen naar bed en aanrecht? Ach heden nee. Stel je voor dat ze zich – en hun gedachten – inderdaad intensiever zouden voortplanten. Dat kan echt Baudets bedoeling niet zijn.

Het zijn de angstvisioenen van onsterfelijk onzekere mensen met een minderwaardigheidsgevoel. Want gelezen hebben ze het geen van allen [1], ze kennen hun beperkingen zou je als enige positieve daarover kunnen zeggen. En dan komt de agressie van hun kudde[2] op gang: You kill what yoiu fear. and you fear what you don’t understand. Dat onbegrip werd gisteren gisterenavond pijnlijk raak door Renzo Verwer samengevat  (aanrader).

Met de werkelijkheid heeft het allemaal niets te maken. Hoewel? Dat morgenavond premier Rutte er in hun onderlinge debat ongenadig op in zal haken is een zekerheid. De enige manier dat te voorkomen is om er als eerste over te beginnen en zo Rutte alvast enige wind uit de zeilen te nemen. Zo langzamerhand wordt het toch weer interessant om te kijken woensdagavond, want sommige smerigheid moet je nu eenmaal gezien hebben.

---

1. Ik moest vanmorgen weer aan de slag. Wel een interessant stuk.
2. Niet per ongeluk zijn dit allemaal aanvoerders van linkse partijen – het ingebakken collectivistische element ontslaat hen (vinden ze klaarblijkelijk) van het checken van het waarheidsgehalte van hun propagandistische medestrijders uit de eigen Augiasstal.