De column van Asha ten Broeke over ‘het patriarchaat’ van afgelopen vrijdag, waarin ze opnieuw haar eigen onbenul etaleerde, irriteerde Ronald Katee mateloos.

Voor Joden maken ze graag een uitzondering, maar verder is de Volkskrant toch vooral de krant van de positieve discriminatie. Zo bieden ze daar al vele jaren een podium aan de warrige gedachtespinsels van de hysterische (‘Word wakker: de fascisten hebben de verkiezingen gewonnen’) feministe Asha ten Broeke.

In de krant van vrijdag 19 april neemt ze in de column ‘Laat het patriarchaat niet over aan mispunten’ haar collega Elma Drayer op de korrel, die een week eerder, ook in de Volkskrant, schreef dat ze het vermaledijde patriarchale systeem niet kon vinden ‘om de simpele reden dat het hoegenaamd niet bestond’. Nou, dan moet je net Asha ten Broeke hebben, die al een halve carrière bezig is aan te tonen dat de hele westerse beschaving doordrenkt is van de vrouwenhaat zoals te zien is aan het feit dat er in speelgoedwinkels voor meisjes roze barbiepoppen liggen (de andere helft van haar carrière is ze bezig om te pleiten voor open grenzen en om de vrijheid van moslims te verdedigen om hun leven in te richten zoals hen goeddunkt).

Mevrouw Ten Broeke ziet het patriarchaat naar eigen zeggen overal, bijvoorbeeld in de documentaire Man Made (een week eerder besproken in de column van Elma Drayer) van geestverwante Sunny Bergman, ‘waarin een vader vertelt dat hij twijfelt of hij zijn zoon zal leren naaien, omdat hij vreest dat de tiener met zo’n ‘vrouwelijk’ tijdverdrijf gepest zal worden’. Het idee alleen al, dat jongens beter zijn in het uit elkaar halen van een motorblok dan het naaien van een jurkje voor de barbiepop van hun zusje – het is inderdaad een grof schandaal!

Waarna Ten Broeke te rade gaat bij de Encyclopedia Britannica om te achterhalen wat dat patriarchaat eigenlijk is – een ‘hypothetical social system in which the father or a male elder has absolute authority over the family group; by extension, one or more men (as in a council) exert absolute authority over the community as a whole’.  Omdat je hiervan zomaar de islamofobe en dus racistische gedachte kunt krijgen dat dit een aardige beschrijving is van hoe het er in bepaalde kringen van lichtgetintiërs aan toe gaat, schakelt Ten Broeke snel over naar een andere autoriteit, de journaliste Charlotte Higgins. Zij heeft het patriarchaat in een artikel in The Guardian kennelijk ooit omschreven als ‘een vrijwel onzichtbaar mechanisme dat verschillende vormen van vrouwenonderdrukking verbindt’.

Vrijwel onzichtbaar, dat patriarchaat, in beschaafde kringen, maar mevrouw Ten Broeke ziet het overal en snapt niet dat haar collega Elma Drayer zo stekeblind kan zijn om het niet te zien. Het zal de vrouwelijke logica zijn, maar op mij als man komt het niet erg overtuigend over. Om voor de Volkskrant-lezer toch nog sterk te eindigen  voelde ze de behoefte om aan het eind nog even flink uit te halen naar ‘een aantal invloedrijke alt-right- lulhannesen’ als Jordan Peterson en Steve Bannon, die ‘het idee van het verlossende patriarchaat enthousiast (…) omarmen’.

U moet namelijk goed begrijpen dat deze Volkskrant-columniste helemaal niets heeft met deze ‘mispunten’, deze ‘griezels’, deze ‘populaire engerds, met in hun kielzog massa’s boze witte mannen’. Elma Drayer mag dan misschien gelijk hebben dat het patriarchaat niet bestaat, maar als mensen als Jordan en Bannon het patriarchaat prefereren boven het matriarchaat, dan is het patriarchaat ‘echt in zijn consequenties’.

Laten we het er maar op houden dat ze weer even lekker inclusief bezig was, die Asha ten Broeke. Zucht.