Impressie van een EU-lobby-symposium -1-
Hoe is het als je in Brussel een EU-lobby-symposium over EU-politiek bezoekt? Nicolette Geveke was niet onder de indruk.
In Brussel zouden tenminste 15.000 lobbyisten rondlopen, die de EU aanzetten tot steeds meer het bedrijfsleven dienende wetgeving en steeds meer dito verdragen. Op een recent (uiteraard gratis, inclusief drankjes) avond-symposium van bedrijven en organisaties uit een voedselbranche was het onderwerp: verdragen.
Het werd me niet duidelijk waarom dit symposiumpje onder Chatham-house rule werd gehouden: dat betekent namelijk dat de inhoud wel openbaar is, maar dat niet ‘mag’ worden geopenbaard wie wat zei. Dat lijkt me in dit geval interessant-doenerij, schieten met een kanon op een mug en buitengewoon ondemocratisch. Burgers hebben gewoon recht te weten wat thans de standpunten zijn van de partij waarop ze 5 jaar geleden hebben gestemd; en uiteraard ook van die van de andere partijen.
En eigenlijk werd het me überhaupt niet duidelijk wat doel en nut zijn van een dergelijke bijeenkomst; was het alleen om nog maar eens duidelijk te maken dat de wensen van het bedrijfsleven parallel lopen met de visie van de EU-federalisten, en dat huns inziens verdragen je van hèt zijn en dat andere fatsoenlijke mensen dat ook menen, want anders waren ze wel thuis gebleven. Of wilde de organisatie nieuwe mensen spotten die hun een entree kunnen geven in de EU-ambtenarij?
Er waren zo’n 200 congresgangers; veel dertigers. Zo te zien een vergelijkbaar publiek als bij congressen van ALDE (VVD, D66).
Het panel bestond uit politiek adviseurs van vier van de acht fracties: de EVP (CDA), ALDE (VVD, D66) die met de afgemelde Sociaaldemocraten (PvdA) met z’n drieën behoren tot wat men tegenwoordig (schrik niet) de Commissie-fracties noemt, dus in gewoon Nederlands: de ‘regerings’-partijen die in Brussel over Nederland regeren met plusminus 470 leden, en twee van de zogenaamde oppositie (met 260 leden) namelijk de Groenen en ECR (SGP, CU en volgens planning binnenkort ons FvD).
Extreemlinks (SP) ontbrak, die waren uiteraard niet uitgenodigd, omdat ze er een afwijkende mening op na houden. De PVV en geestverwanten worden überhaupt overal buitengesloten, en zie ik überhaupt nooit ergens: maar, wie als politieke groep niet wordt uitgenodigd, kan toch ook gewoon als publiek een event bezoeken en door intelligente vragen aan het panel en door lobbyen gedurende de cocktail, proberen zieltjes te winnen?
De avond leek vooral op een wedstrijdje open-deuren-intrappen, met als grote winnaar een oude (nou ja, mijn leeftijd) Italiaan van de EVP (CDA); Verder was het ‘Engels’ van de man erg slecht te verstaan. Wat een minachting van het publiek c.q. de kiezer! Geen wonder dat zijn partij in de recente Italiaanse verkiezingen is weggevaagd door de Lega Nord en de Vijf Sterren beweging. En geen wonder dat de EVP volgende maand flink zal krimpen.
Dat slecht verstaanbare Engels is helaas niet alleen een probleem van de oude generatie, maar ook steeds meer van de jongste. Op hun Erasmus uitwisseling pikken ze kennelijk een nieuw soort steenkolenengels op, dat wordt gemengd met allerlei interessantdoenerig EU-jargon, en er wordt bovendien zo snel mogelijk gesproken, om indruk te maken met de eigen vermeende taalvaardigheid.
In Brussel is het koekoek-eenzang, en wil men iedereen te vriend houden, en dus is het onbeleefd en ongebruikelijk om iemand te verzoeken duidelijker of luider te spreken, c.q. te vragen wat iemand precies bedoelt of zegt, en dus bereikt niet alleen veel gebazel de toehoorder niet, maar ook interessante visies; vooral bèta-wetenschappers en economen die gewoon in hun thuisland wonen en qua natuur minder taalvaardig zijn, zijn van die foute beleefdheid de dupe.
Zelfs de jonge Italiaanse E.P.-parlementariër die naast mij zat, bekende desgevraagd dat ze haar brabbelende landgenoot niet goed kon volgen. Overigens leek me haar kennis van het Engels nogal beperkt, maar wel goed verstaanbaar. Ik stelde haar een i.m.o. simpele vraag over de regio waar ze vandaan kwam: “Nee, daarvan was ze niet op de hoogte”, zei ze. Maar waarom kon ze mij geen antwoord geven? Was ze incompetent zonder algemene ontwikkeling en door vriendjespolitiek naar boven gevallen, òf was ze bang iets verkeerd te zeggen i.v.m. de maffia aldaar?
De vertegenwoordiger van ALDE (VVD, D66) zei onder andere “Landen die klagen dat ze worden ‘overvallen’ door Brusselse regelgeving, klagen op het verkeerde adres: ze moeten zich beklagen bij hun eigen Ministerpresident want die weet meestal al zeven jaar wat er in de pijplijn zit. Die landen kunnen een voorbeeld nemen aan Duitsland.” Het lijkt mij, dat niet alleen de nationale parlementen op de hoogte dienen te zijn, maar ook de burgers; Heer Rutte, waar blijft de site waar dat allemaal netjes op een rijtje staat in de Nederlandse taal?
De Groene meneer zei herhaaldelijk dat hij een ander standpunt verkondigde dan zijn groep. Dat was merkwaardig, èn zeer prijzenswaardig; immers vaak gebeurt dat gedraai stiekem, al dan niet om toehoorders naar de mond te praten.
Alle aanwezigen waren het met elkaar eens dat we van een bipolaire wereld in een multipolaire situatie zijn beland, en dat bijvoorbeeld de VS en China dus even belangrijk zijn. Dat is overigens niet toevallig ook het officiële EU-standpunt.
Alle vier panelleden spraken uit dat er mitsdien zo veel mogelijk handelsverdragen dienen te zijn. In het EP zou men het allemaal in grote lijnen met elkaar eens zijn. Daarom zou het nooit nodig zijn ingediende amendementen op handelsverdragen in stemming te brengen, men komt er immers altoos in onderling overleg uit. Niemand van de aanwezigen stelde de legitimiteit van zo’n (schijn)-parlement im Frage:
Als politieke issues en zaken die ons leven direct beïnvloeden eerst achter gesloten deuren in acht fractievergaderingen – die gemiddeld 60.000.000 mensen ‘vertegenwoordigen’ – worden bekokstoofd en vervolgens tussen de drie zogenaamde Commissie-/’regerings’partijen en daarna via een besloten bijeenkomst van de betreffende commissie van het Europees Parlement, tussen alle fracties, dan rest er dus geen politiek debat en wordt het Europese stemvee buitengesloten. En kunnen verkiezingen net zo goed worden afgeschaft.
Hoe nefast het kan uitpakken blijkt in het door ons te vergeefs weggestemde Oekraïne Verdrag, waar diverse groepen (Nederlandse) tegenstanders achteraf steeds meer gelijk krijgen.
Verder was er een vertegenwoordiger van de ECR (Europese Conservatieven en Reformers/Hervormers) een amalgaam waartoe onze CU en SGP behoren, maar bijvoorbeeld ook het Vlaamse NVA en tot Brexit de Conservatieven, en dat naar verwachting volgende maand zal worden aangevuld met ons Forum voor Democratie oder leiding van Derk Jan Eppink.
Daarover binnenkort.
Dit artikel verscheen eerder op Polderland
Nicolette Geveke is correspondent Brussel voor Veren of Lood.
In afwachting over de laatste regels 😁
Waarom wordt telkens verwezen naar het “bedrijfsleven”??
Het bedrijfsleven in het algemeen ondervind enkel maar hinder en obstructie van de EU. De Lobby die plaatsvind is van Multinationals die door polici worden gefaciliteerd om via financieel (voor politici) interesante constructies de concurrentie uit te schakelen. Immers belachelijke reguleringen draaien kleine concurenten en bedrijven de nek om, die lobbieen daar niet voor. Een baddoek maken kan bijvoorbeeld als je aan 450 EUSSR reguleringen voldoet, denken we echt dat we hier al die eisen voor nodig hebben?? De multinationals implementeren nieuwe reguleringen makkelijk in, de kleintjes geven vaak op door de hoge kosten die het meebrengt, of denken we echt dat het produceren van eetlepels 250 reguleringen nodig heeft??
Kunnen we in de toekomst het bedrijgsleven er buiten laten en gewoon benoemen wie er werkelijk achterzitten.