DE WERELD NU

De term ‘jihadbruid’. Nemen wij vrouwen serieus?

Vrouwen serieus

door · 13 maart 2019

Nemen wij vrouwen serieus? Dat de vraag al ietwat lacherig klinkt is een veeg teken voor het feminisme.  Analyse van Renzo Verwer.

I. Sinds het IS-kalifaat (2014-2019) zien we de term ‘jihadbruid’ geregeld opduiken. Op de voorpagina van De Volkskrant, het NRC, maar ook in ‘rechtse’ media als Elseviers weekblad, De Telegraaf, de Dagelijkse standaard. Een ‘jihadbruid’ is afgereisd naar het IS-kalifaat om daar liefde te vinden en/of haar man te steunen.

Ook Laura H. van het gelijknamige boek wordt ‘Syriëganger’ en  jihadbruid genoemd. En ze is een ‘kalifaatmeisje’, ‘dat alles opgaf’.

Nergens zag ik de uitdrukking ‘jihadbruidegom’.

De ergste dubbele moraal zien we momenteel bij ‘jihadbruid’ Shahima Begum, die met haar ‘IS-terrorist‘ naar Nederland wil.

De term jihadbruid is weinig respectvol naar een vrouw. Het suggereert dat een vrouw een willoos slachtoffer is van een man. Een jihadbruid is namelijk geen terrorist, maar een vrouw die haar hart volgt. Ze wil niet strijden, neeeeeeh. Ze zoekt liefde. Dus is het goed, want ze volgde haar gevoel.
Terwijl inmiddels duidelijk is dat die vrouwen de IS-strijd streden. Ze zochten seksslavinnen voor hun mannen, maakten Yezedi-vrouwen op voordat deze verkracht werden door IS-terroristen. En ze leerden kinderen met wapens omgaan/
Het idee dat vrouwen minder erg zijn dan mannen en makkelijk misleid kunnen worden – is dat het beeld dat media neer willen zetten met jihadbruid? Het aloude verhaal dat vrouwen geen eigen verantwoordelijkheid hebben? Hoe serieus moeten we hun pleidooien voor meer vrouwen aan de top, vrouwen in het leger en de vrouw als zelfstandig handelend wezen nemen?

De consequenties zijn dan ook dat vrouwen verantwoordelijk zijn en net zo hard gestraft worden als mannen (vrouwen krijgen al heel lang lichtere straffen voor hetzelfde vergrijp.) Dat ze geen beroep kunnen doen op de zieligheidsfactor. Wil men dat?

II. Iemand als terrorist of als jihadbruid framen, heeft een enorme invloed op het debat over terugkomst naar het paradijs: West-Europa.

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Renzo Verwer

Tags:

5 reacties

  1. Peter Louter schreef:
    13 maart 2019 om 15:33

    De term ‘jihadhoer’ lijkt me toepasselijker. Al is dat natuurlijk vreselijk politiek incorrect.

  2. carthago schreef:
    13 maart 2019 om 16:21

    Ze waren kampbewaarsters zoals die er waren onder hitler ,maar dat geldt in het westen inmiddels als iconisch.Iets met sympathie voor massamoordenaars Yasser che klavara ,Paul pot en Dries hamasgas schijnt de nieuwe norm te worden .

  3. Niets is wat het lijkt schreef:
    13 maart 2019 om 16:25

    Dat deze vrouwen willig kinderen baarden, of vanuit het westen meesleepten, naar een situatie waarvan ze wisten dat die vele gevaren zou bergen, is m.i. reden om deze vrouwen heel, heel hard te straffen.
    Beter nog, nooit meer in een westerse samenleving terug te laten keren.
    Ook de kinderen niet. Die zijn potentieel gevaarlijk voor onze kinderen.
    We zien nu al de bendevorming bij allochtone jeugd hier.

  4. Cool Pete schreef:
    13 maart 2019 om 16:37

    Inzake Syrie : Yazidi vrouwen, die het overleefd hebben, getuigen dat de
    vrouwelijke jihadi’s minsten zo wreed en gewelddadig waren als de mannen.

    Historisch was dat in de vernietigings-kampen in Wo II, ook zo.

  5. Grapjas schreef:
    13 maart 2019 om 20:29

    Je moet er niet aan denken dat Hitler nu in Nederland berecht had moeten worden. Was toch zeker 240 uur taakstraf geworden!