Berichtjes over seks en prostitutie vallen eigenlijk altijd op. Het zijn woorden die je aandacht eisen als lichtekooien die hun handel ondanks alles je brein binnen weten te brengen. En daar gedachten opdringen. Over moreel hoerenlopen bijvoorbeeld.

Voor uw gedachten met u op de loop gaan over de mijne: mij trof de toon en de politionele aandacht in onderstaand berichtje dat begin deze week verscheen.

Nadat in Nederland de prostitutie niet langer illegaal was, duurde het niet lang eer men er regulering op ging loslaten. Onze hangups voor regulering bleken sterker dan die voor vrijheid of blijheid. Als je het bestaan van iets erkent moet je het ook reguleren, lijkt het motto van onze bestuurlijke kaste. De schizofrenie daarover binnen de Amsterdamse PvdA heeft al enige vermogens gekost en een nieuw probleem met vastgoed geschapen, waarvoor men nog steeds oplossingen probeert te vinden zonder kool en geit geweld aan te doen. Maar enfin.

De actie in bovenstaand berichtje bevindt zich aan het andere einde van het spectrum. Grappig genoeg is de berichtgeving er over al even schizofreen als de behandeling van de zaak door de autoriteiten, waarmee ik maar zeggen wil dat er hier sprake is van een maatschappelijke onbehaaglijkheid waarmee we maar eens in het reine moeten proberen te komen. Niet dat we dat doen gaan: het christendom en al haar spin-offs waarmee onze maatschappij is doordrenkt staan dat in de weg. Niet eens langer gewild, zo is mijn indruk, maar met een hulpeloosheid die niet aandoenlijk is maar moeizaam. Het bewustzijn dat het een onuitroeibaar fenomeen is zal voor velen minstens zo weerzinwekkend zijn als de gevolgen die dat heeft voor de betrokkenen. En daar gingen mijn gedachten primair naar uit, in dit geval.

De toon van het Teletext-berichtje hierboven heeft namelijk iets triomfantelijks: we hebben er weer vijf! Betrapt en gevangen!! Dit berichtje zal Teletext ongetwijfeld hebben gehaald door de kwestie met de peuter die in een auto was achtergelaten voor de tijd die de zakelijke activiteit geacht werd in beslag te zullen nemen. Allemaal heel pijnlijk, en verre van beschaafd. Het is ook niet iets waarvoor je op stel en sprong even een oppas belt. Thuis ontvangen kan ook moreel niet door de beugel, in de natuurlijke leefomgeving van een kind van twee. Begrip zonder goedkeuring is daarom bijna onvermijdelijk – tot je officieel betrapt wordt. Dan treedt de machinerie van overheid, verdere controle en maatschappelijk werk in werking. Die hele nasleep komt in het NOS-artikeltje er over beter tot haar recht, maar kon kennelijk niet zonder een laatste moreel naschrift:

De rechercheurs hebben de vrouwen gewezen op het Regionaal Programma Uittreden Sekswerkers, dat prostituees hulp biedt als ze willen stoppen, schrijft Omroep Brabant.

En hier – precies op dit punt – begint wat ik er echt over zeggen wil. Dit is paternalistisch, neerbuigend en mensonterend. Niet de zelfdegradatie (zoals je prostitutie wel degelijk beschouwen kunt) maar de exposure in media maakt dit traumatisch. Opgepakt voor prostitutie, zonder vergunning nog wel! Want het vak is niet verboden, maar moet wel geregistreerd worden als belastbare nevenactiviteit. Dat die registratie bedoeld was ter bescherming van sekswerkers gaat in de hijgerigheid van dit type publicatie volkomen verloren.

Als eenmaal is vastgesteld dat er van onvrijwilligheid geen sprake is dient de kous af te zijn. Hoogstens kan men nog een proces-verbaal uitschrijven ten behoeve van de naheffing die de belastingdienst ongetwijfeld sturen zal – ook zo’n herkenbaar Nederlands element van dit systeem. Is dit iets anders dan een overtreding van een administratieve procedure? Nee, maar zie wat er van komt als men het publicitair gebruiken gaat. De triomfantelijkheid van het bewijs dat er toch iets niet in de haak was moet breed worden uitgemeten.

Dat een dergelijke mentaliteit van exposeren een vorm van moreel hoerenlopen is lijkt niet erg door te dringen, maar wel in een behoefte te voorzien.

Bah.