De directie van de NAM in Groningen had een volledig crisisplan in de kast liggen – en vond dat niet meer dan normaal. Dat roept op zichzelf weer andere vragen op.

Het was nogal niet niks wat de NAM in de kast had liggen:

De Nederlandse Aardolie Maatschappij (NAM) houdt rekening met rellen en andere ongeregeldheden mocht zich een grote calamiteit voordoen, zoals een zware aardbeving met dodelijke slachtoffers.

Normaal?

En dat is allemaal heel normaal? Laten we eens voorop stellen dat er niet heel veel bedrijven zijn die uit (moeten?) gaan van het voorkomen van ‘calamiteiten’ als een aardbeving waarbij dodelijke slachtoffers vallen. En dat haar die aardbeving aangerekend kan worden.

Dat blijkt uit een crisisplan van de NAM dat na een WOB-verzoek van een burger openbaar is gemaakt. Daarin wordt onder meer beschreven welke partijen ingeschakeld moeten worden bij een crisis en welke maatregelen genomen moeten worden.

Tot hier vind ik het inderdaad nog redelijk normaal, maar het vervolg wordt ietwat pijnlijk:

Volgens het bedrijf is het daarbij “een tweede natuur” om te kijken naar de praktische zaken, maar moet er ook gelet worden op de reputatie.(..)
Als er dodelijke slachtoffers vallen, rekent het bedrijf op “een schokgolf aan emoties”. “Op social media zal de blaming en shaming direct beginnen.” Om imagoschade te beperken heeft het bedrijf daarom nagedacht over hoe er gereageerd moet worden.
Het gaat bijvoorbeeld om praktische zaken als het instellen van een noodnummer wat mensen kunnen bellen voor informatie. Maar er is ook nagedacht over hoe wordt omgegaan met de families van slachtoffers en symbolische zaken zoals het halfstok hangen van vlaggen.
In het plan staan zelfs voorbeelden van persberichten die verstuurd moeten worden en berichten die op Facebook of Twitter gedeeld kunnen worden.

Schuldgevoel vind je vooral bij hen die weten dat ze schuldig zijn, was wat me door het hoofd schoot.

De NAM verwacht er namelijk flink van langs te krijgen bij een crisis. “Mensen willen emoties uiten en zoeken iets of iemand waar ze zich tegen kunnen verzetten, de schuld kunnen geven. NAM is daarbij een voor de hand liggende partij”, concludeert het bedrijf.
“Er zullen protesten zijn, opstootjes, mogelijk zullen medewerkers van NAM bedreigd worden en installaties gesaboteerd.” In het plan staat daarom dat gaslocaties en directieleden beveiligd moeten worden bij grote incidenten.

Maar het is niet alleen het schuldgevel dat hierbij een rol speelt. Ook, dat mensen er een rechtvaardiging in kunnen vinden voor lang onderdrukte emoties. Emoties die lang onderdrukt moesten worden door de manier waarop de NAM daarmee om ging. Om nog maar te zwijgen over het zwijgen dat al die jaren een rol speelde, en hoe mensen door de NAM (èn overheid!!) werden afgeknepen. Als in zo’n situatie mensen een kans zien hun gerechtvaardigde frustratie bot te vieren, kunnen er inderdaad gekke dingen gebeuren. Maar de eerstaangewezen weg is dan geen crisisplan, maar zorgen dat die opgekropte frustratie niet kunnen ontstaan.

Crisisplan Den Haag?

Dit maakt me ook heel benieuwd wat de regering in Den Haag voor crisisplan heeft klaarliggen in geval van een plotselinge uiting van volkswoede die het jarenlange lakse immigratie en integratiebeleid als oorzaak heeft? Het is van hetzelfde laken een pak als in Groningen: de zaak negeren zolang niemand je wat lijkt te kunnen maken, en je proberen te wapenen tegen zelf veroorzaakte gevolgen bij een ‘calamiteit’.

Maar dat krijg je met een WOB gegarandeerd niet boven tafel. Dat Rutte cs dat hebben bestempeld tot staatsgeheim behoeft geen onderzoek.