Ik las Berend Sommers roman De onweerstaanbare val van Henry Furet. Om de inhoud, en om Thierry Baudet.

Het werd slecht besproken in de Volkskrant… door een ex van Baudet. Elders las ik dat in het tweede hoofdstuk ‘alles’ herhaald werd. ‘Sleutelromannetje’, ook ergens opgepikt. Foei Renzo, zo af te gaan op oordelen van anderen!

Want toen ik het boek met lichte tegenzin ging lezen, bleek alles anders. Er werd niets herhaald en het boek is veel meer dan een sleutelroman, de auteur gebruikt zijn fantasie.

De onweerstaanbare val is een hard boek. Sommigen menen in hoofdpersoon Wim Hageman historicus Geerten Waling te herkennen. Hageman is een worstelende wetenschapper, die geregeld liegt en bedriegt, maar desondanks sympathiek blijft. Zijn opmerkingen over Furet (die wel degelijk veel van Baudet weg heeft) mogen er zijn. Zoals deze:

‘Furet’, zo stak ik van wal, ‘kun je vergelijken met een rondreizend circus. Samen met een groep getrouwen trekt hij van borrels naar diners. Op de vreemdste plekken kent hij mensen en altijd zorgt hij voor hectiek. Dat is zijn aantrekkingskracht; zodra hij ergens verschijnt, is er reuring. Hij lijkt elektrisch geladen.’

He-le-maal waar. Sommer noemt de term niet, maar je zou Furet – die in het boek nauwelijks verleidt, als PUA kunnen definiëren, zo schaamteloos. Hilarisch zijn ook de beschrijvingen van Sid Lukkassen, Joost Niemöller, Tom Zwitser en Ybeltje Berckmoes.

Iedere lezer zal mensen herkennen. Of niet, want Sommer speelt graag met personages. Op momenten doet De onweerstaanbare val van Henri Furet denken aan het vileine De grachtengordel van Geerten Meijsing – al is het niet zo heftig en briljant. Maar de roman geeft een niet-moraliserend, lekker geschreven inkijkje in hoever mensen willen gaan voor aandacht en roem. Zoiets boeit.

---

Berend Sommer – De onweerstaanbare val van Henri Furet

• Nederlands
• 1e druk
• €19, ⁹⁹
• ISDN 9789044637199
• 6 september 2018
• Paperback
• 248 pagina’s

Bestellen kan hier

 

 

 

 

 

---

Deze recensie verscheen eerder op het Blog van Renzo Verwer