Terwijl in de rest van Europa de publieke opinie nog steeds warm wordt gehouden voor een redding van Griekenland, hebben diverse Duitse economische denktanks het land thans definitief afgeschreven.

Gisteren brachten diverse Duitse denktanks hun economische prognoses voor het komende jaar uit, en ze zijn opvallend eensgezind in hun conclusie over Griekenland: reddeloos, aldus het Duitse blad Der Spiegel. Pas een paar dagen terug bracht Angela Merkel nog een kennelijk als opbeurend bedoeld bezoek aan Athene, maar Duitslands leidende economen zijn onverbiddelijk.

Griekenland
Griekenland heeft namelijk een derde bailout nodig. En dat, terwijl het al de grootste moeite heeft om de afspraken van de tweede bailout voldoende te realiseren om steeds opnieuw een kluifje geld toegeworpen te krijgen, iets waarbij met name het IMF steeds meer moeite lijkt te krijgen. Bemoedigende worden als dat Griekenland vooruitgang boekt, kunnen niet verhullen dat het land ook exclusief aflossing en rentebetalingen niet in staat is een realistische begroting te fabriceren die geen tekort vertoont. Dat betekent kortweg, dat Griekenland zelfs als de EU het al haar schulden kwijtscheldt, zich binnen de korstte keren opnieuw klem gaat lenen, domweg omdat het niet anders kan.

Een volstrekt zinloze exercitie, kortom. Want onderdeel van een derde bailout zou dan ook een nieuwe haircut inhouden, maar helaas zijn er geen private investeerders meer die men de strot kan toeknijpen: ale Griekse schulden zijn ondertussen geEUropeaniseerd, wat betekent dat de landen van de Eurozone vriendelijk doch dringend zal worden verzocht op de kapitaalmarkten op zoek te gaan naar de middelen om de eerder afgegeven garanties gestand te kunnen doen.

“Domestic debate in countries like Germany and Finland have made it clear that there is a decreasing willingness to increase aid payments or make transfer payments (…) it makes more sense for creditors to take part in the costs of the crisis.”

Te laat dus, aangezien de landen van de Eurozone zich voor de complete Griekse staatsschuld garant hebben gesteld.

Dit maakt ook een einde aan alle speculaties over de mogelijkheden die Griekenland heeft om zich ooit – via allerlei optimistische scenario’s – financieel te kunnen redden, laat staan dat er iets zal worden afbetaald. Desalniettemin weigerde Wolfgang Schäuble, de Duitse minister van Financiën, deze week nog te praten over een haircut. Dat lijkt echter meer ingegeven door de ijdele hoop te kunnen voorkomen dat de Duitse bevolking volledig beseft hoe vreselijk men er in  gestonken is, dan door de verwachting er op een andere manier meer uit te kunnen slepen.

Inflatie
Minstens even zo ernstig is de waarschuwing dat van de eerder voorspelde Duitse economische groei van 2% in 2013 in het gunstigste geval nog slechts 1% overblijft. Dat de denktanks ook nog waarschuwen voor oplopend inflatiegevaar maakt dat de politieke risico’s voor de regering-Merkel zijn uitgegroeid tot een compleet mijnenveld, waarin het moeilijk manoeuvreren zal zijn in het verkiezingsjaar 2013. Een stevige inflatie zou bovendien de economische politiek en de geloofwaardigheid van de ECB volstrekt vernietigen.

Niet gehinderd door enige realiteitszin schijnt een commissie ondertussen de EU te adviseren zowel Albanië als Kosovo te verheffen tot kandidaat-leden van de EU, en wie weet de Eurozone. In heel Europa zult u geen armoediger zooitje aantreffen dan juist deze beide landen – enige achtergebleven zigeunerdorpen in Noordoost-Roemenie wellicht uitgezonderd. Met hen vergeleken is Griekenland een solide paradijs van industriële welvaart.

Monti
Dat ook Mario Monti zich weer roert, en van mening is dat geld voor een bankenbailout direct moet worden uitgekeerd aan de Italiaanse banken waarvoor hij graag een verzoekbriefje tekenen zal, nemen we verder maar voor kennisgeving aan. Dat is immers nu juist de toezegging van 29 juni die de kernlanden van de Eurozone afgelopen twee weken weer onder tafel hebben gemoffeld, nadat men begon te beseffen dat dit de periferie in een wel hele comfortabele chantagepositie zou brengen.

Monti wil dit graag, omdat de bedragen dan niet direct op Italië’s staatsschuld (en die van Spanje) drukken. Spanje is dankzij de bankenbailout van augustus ondertussen afgezakt naar een rating van BBBmin, de laagste stap alvorens in het ravijn van volstrekte onbetrouwbaarheid (C) te storten. De kernlanden hebben dit effectief met een jaar uitgesteld door niet alleen bestaande schulden uit te zonderen van steun voor landen in moeilijkheden, maar tevens door het te koppelen aan de invoering van het Europese bankentoezicht die de Bankunie feitelijk zal zijn. En die Bankunie, zo hebben technocraten al aangekondigd, kan niet van start voor 1 januari 2014.

Geen idee waarom men nog met die voorbereidingen voortgaat. 13 Maanden nog, dat trekt de euro echt niet. Tegen die tijd is Frankrijk al lang onderuit gegaan, en hebben we Spanje en Portugal bij opbod verkocht aan Saoudi-Arabie, dat vast graag wil bijspringen voor het financieren van uitbreiding van Lebensraum voor Marokko.

 

Eerder verschenen op Dagelijkse Standaard.