Het blijft curieus dat de staatsomroep tamelijk vijandig staat tegenover de DENK-club van Kuzu, Oztürk en Azarkan. Zij laadt daarmee de verdenking op zich dat positieve berichtgeving over allochtonen alleen goed is zolang die zich op de gebaande linkse paden bewegen.

Onderstaand berichtje kun je niet speciaal vriendelijk noemen.

Ook op de NOS-site is deze toon merkbaar:

De partij Denk moet ruim 16.000 euro subsidie terugbetalen omdat die niet goed besteed is. Dat heeft de Referendumcommissie besloten, die op de subsidie toeziet. De commissie wil er verder niets over kwijt, omdat Denk nog in beroep kan tegen het besluit.

Het gaat over geld dat als subsidie was verstrekt tijdens het referendum over de Sleepwet, door de NOS onherkenbaar aangeduid als

… het referendum over de inlichtingendiensten. Een deel daarvan, €16.000, is volgens de commissie niet goed besteed.

Dat is echter niet het meest interessante, of waarom ik het als ‘ondoordacht’ kwalificeer. Dat zit ‘m hier in:

Volgens het ANP is Denk het eens met het oordeel van de commissie, maar legt de partij de schuld bij het online marketingbureau dat met het geld kiezersonderzoek deed en volgens Denk broddelwerk heeft geleverd. Denk wil het bedrag dan ook verhalen op dat bureau.
Het bureau kaatst de bal terug en zegt tegen het ANP dat het precies heeft gedaan wat Denk wilde. De onderzoekers peinzen er dan ook niet over om het geld terug te betalen en zeggen niet op te zien tegen een gang naar de rechter.

Dit is de klassieke reactie van een partij uit een schaamtecultuur (een woord dat bij Wikipedia curieus genoeg niet voorkomt in het Nederlands, wel in de Engelse wiki). Nooit is iets de eigen schuld, altijd wordt er iemand anders bij de haren bij gesleept in een uiterste poging de schuld te ontkennen. Er is nog hoger beroep mogelijk tegen het oordeel van de commissie, maar een stunt als oproeping in vrijwaring waarmee aansprakelijkheidsadvocaten een zaak soms kunnen rekken zit er hier niet in. Hoogstens zou het DENK iets meer tijd geven het teruggevraagde geld bij elkaar te scharrelen. Uiteindelijk was DENK aansprakelijk, en zal denk moeten betalen.

Gaat de partij daarna nog achter haar vroegere contractpartner aan? Natuurlijk niet, dat kost alleen geld. Het mechanisme is ook heel herkenbaar aan de wijze waarop Azarkan recent om ging met de publiciteit rond de nepnieuws-advertentie waartoe hij al dan niet opdracht zou hebben gegeven.