De worsteling tussen president Trump en de Amerikaanse Deep State heeft gisteravond een climax bereikt. De beschuldiging vanuit het Trump-kamp dat cruciale geluidsopnamen die werden ingebracht door het team van Special Counsel Mueller zijn gemanipuleerd, maakt elk toekomstig compromis onmogelijk.

De betekenis van het hijsen van de bloedvlag zal niet iedereen direct duidelijk zijn (want archaïsch taalgebruik), maar het komt er op neer dat een vergelijk tussen de strijdende partijen nu definitief onmogelijk is geworden: We take no prisoners. Dat houdt mede in, dat het komende maanden in de USA onmogelijk zal blijken nog neutraal te blijven. Er zijn twee mogelijke benaderingen, en iedere Amerikaan zal gedwongen worden te kiezen wat hij of zij geloven wil. We zien hier een strijd van werkelijk historische betekenis.

Transcriptie vindt u hier.

Giuliani is hoofd van president Trumps juridische team, en hij heeft de taak mogelijke verklaringen van de vorige juridische rechterhand de president te bestrijden, nu het er naar uitziet dat deze Michael Cohen in het kamp van Speciaal Aanklager Mueller is beland. Het is een tamelijk bizarre situatie dat de advocaat van iemand naar wie onderzoek wordt gedaan door een Speciaal Aanklager in de tang werd genomen, maar dat zal iets voor de nasleep van deze kwestie worden. Waar het nu om gaat, is wat de komende tijd zal brengen.

Op het menu staan komende tijd nog maar twee zienswijzen:

1. Tegen President Trump is door de Deep State een groot complot beraamd dat langzaam wordt ontrafeld
2. President Trump heeft tijdens zijn campagne geheuld met Rusland om tot president te worden gekozen, en heeft sindsdien juridische obstructie gepleegd om te voorkomen dat dat uitkomt. Giuliani’s verklaring gisteren is daar een vervolg op.

Hiertussen is geen middenweg meer mogelijk. In optie 2 zit intussen ook ingebakken dat de president mogelijk niet met Rusland heeft geheuld, maar wel obstructie heeft gepleegd tegen de onderzoeken die naar hem worden gedaan. Volgens de logica van het Watergate-onderzoek is ook dat een overtreding die tot impeachment kan leiden. Vrijdag heb ik al beargumenteerd dat die laatste situatie vrijwel onmogelijk te vermijden was. Hoewel hier mogelijk dus een grond van waarheid in zit, zou dat daarom nog geen grond zou moeten zijn voor impeachment. Trump ontkent de beschuldiging zoals die nu via Cohen naar buiten komt overigens categorisch.

Dat Trump het vaak heeft over een heksenjacht is iets anders dan wat Giuliani gisteren stelde. De aanval op de geloofwaardigheid van het materiaal dat Cohen zou hebben geleverd is van een andere orde dan de bezwaren tot nog toe. In een heksenjacht is het voorstelbaar dat men elkaar via hysterische mechanismen steeds verder opzweept om onschuldige zaken in een steeds negatiever licht te bezien. Rommelen met ‘belastende’ opnamen die gemanipuleerd blijken is iets anders: dat is manipulatie van bewijsmateriaal, en herkenbaar kwaadaardig.

De strijd tussen Trump en de Deep State gaat verder dan een strijd tussen Republikeinen en Democraten. De twee traditionele partijen van de USA zijn niet meer dan het mom waaronder hier een strijd wordt geleverd tussen de uitvoerende macht en de haar dienende bureaucratie. Moet een president het finale woord hebben, of de ongekozen bureaucraten die hun hele leven hebben besteed aan het vervolmaken van politiek doctrines en buitenlandbeleid? Het is deze vraag waar de strijd nu om draait, en de inzet van de wetgevende macht (Republikeinse meerderheden in zowel Huis als Senaat) tegenover de rechterlijke macht (Mueller cs) in samenwerking met de MSM compliceren de zaak slechts.

Het zou best kunnen dat komende weken de beslissing al valt. Er is enige haast geboden aangezien over drie maanden de Midterms al zijn, en de president zich niet veroorloven kan de steun van een meerderheid in het Congres te verliezen. De aanvallen door Trump op de geloofwaardigheid van de MSM hebben het publicitaire speelveld ongeveer gelijk gemaakt – tot grote frustratie van de MSM – en in het Congres dreigt een confrontatie over het afzetten van de belangrijkste vooruitgeschoven pion van de Deep State, de Republikein Rod Rosenstein. Niet iedereen binnen de Republikeinse meerderheid vindt dat een goed idee. Er is al eerder gespeculeerd over ontslag voor Rosenstein, maar als Trump dat zelf zou doen is dat eenzelfde blunder als eerder Richard Nixon maakte met de Special Counsel waar deze zelf veel last van had (tijdens Watergate). Indien het Congres Rosenstein afzet ligt de zaak anders, en zeker niet op Trumps bordje.

De vraag of de MSM mee werken aan het opstarten van een burgeroorlog binnen de Amerikaanse regering wordt steeds eenvoudiger te rechtvaardigen. Het is dienstig in herinnering te houden dat het Steele-dossier, waarop de Russiaprobe gebaseerd is, mede werd betaald door de CIA van John Brennan. Het onderwerp van deze strijd is waar de beslissingsbevoegdheid in een staat berust: de gekozen uitvoerende macht, of de benoemde dienaren? Voor diegenen die over de middelen beschikken die bureaucratie te beïnvloeden is dat geen uitgemaakte zaak, en dat is vanuit democratisch perspectief gevaarlijk.