Is er een toepasselijker moment denkbaar om de volgende eurocrisis te straten dan met de verklaring dat Griekenland weer op eigen benen staan kan? Vandaag vergadert de Eurogroep er over, en dat Griekenland groen licht krijgt staat vrijwel vast.

Wordt iemand daar verder blij van? De EU zal ongetwijfeld verklaren wat een succes dat steunprogramma geweest is. Niet dat het ergens anders toe leidde dan dat de EU vrijwel de volledige Griekse schuld heeft overgenomen. Maar een kniesoor die daar op let. De euro werd gered, en dat mocht wat kosten. Griekenland mag nu weer verder zonder de alziende blik van Brussel over de schouder. Maar eens kijken wat dat voor resultaten gaat geven.

Bovendien, de euro gered?

Italië staat op een met Griekenland indertijd vergelijkbare positie nu. De economie wil onvoldoende, de euro is een gigantische belemmering voor een gezonde ontwikkeling van ’s lands economie en de schuld is enorm. Maar Italië is veel groter dan Griekenland – een bailout is een onmogelijkheid. Spanje staat er trouwens niet veel beter voor. De afgelopen jaren zijn alleen Ierland en Portugal fundamenteel gezonder geworden, maar om te juichen is het allemaal nog geenszins. In vogelvlucht vindt u het hele verhaal hier, op een beschaafde EU-gezinde juichtoon.

Enne, krijgen we nu ons geld terug? Met die beloofde rente van JK de Jager, onzaliger nagedachtenis? Nou, nee. Nu het hele programma is afgedraaid zullen we helaas moeten concluderen dat wil Griekenland ooit echt nog een kansje maken op een onafhankelijke economie, we hen meer schulden zullen moeten kwijtschelden. En 5,9% van het bedrag waarover men het eens wordt komt voor rekening van Nederland. Dat dat om miljarden zal gaan kunt u op uw vingers natellen. Met een staatsschuld van circa 180% BNP behoort zij nog steeds tot de hoogste ter wereld.

In 2012 wist men er in één klap 75 miljard af te krijgen. Toen gingen de private schuldeisers akkoord met een haircut van 70%. Maar het land heeft niet langer private schuldeisers, slechts de ECB en de diverse Europese hulpfondsen hebben nu nog geld in het land ´geïnvesteerd´. Het IMF heeft al eerder geëist dat de EU een dergelijk verlies op deze ‘investering’ neemt, en in alle eerlijkheid: dat is realistisch. Alleen durft men dat niet in de rijkere eurolanden.

De erkenning van in het verleden gemaakte fouten is niet het sterkste punt van onze Brusselse vrienden. Dat van tevoren iedereen wist dat het hier op ging uitdraaien is de belangrijkste reden nog steeds net te doen alsof dat geld ooit terugkomt. Maar het is weg, en vermoedelijk heeft de Nederlandse regering het al van de eigen balans af gehaald, of in ieder geval genoteerd als ‘oninbaar’. Want dat is het: oninbaar.