Onderscheid moet er wezen volgens de overheid. Mag niet eigenlijk. Sociaal onacceptabel en zo, maar een lintje wil dan plotsklaps ineens iedereen. Zelfs Henk Westbroek zag ik vanmorgen op Twitter klagen dat hij nog noot onderscheiden is.

Enfin, in een van de meest egalitaire maatschappijen ter wereld vraag ik me altijd weer af wat de zin van een koninklijke onderscheiding is. Bovendien is het onderscheid al kunstmatig gelijkgetrokken. Vroeger had je eremedailles van Oranje-Nassau in Goud, zilver en brons. Tegenwoordig worden die allemaal lid – ik zou het gevoel hebben voor lid te staan. Maar goed, velen zijn er blij mee. Blij te zijn opgemerkt, want meer is het niet. Facebook voor gevorderden, zeg maar.

Om in aanmerking te komen moet je namelijk worden aangemeld. Door iemand. Iemand die vindt dat jij zo’n parel van de gemeenschap bent, dat je passeren niet ongemerkt mag voorbij gaan eer je begraven wordt. Postuum kun je geen lid worden. Maar als ik zo eens kijk zijn er nog maar weinig plakjes van belang die worden uitgereikt:

Die opmerking over vrijwilliger zijn geeft de clou. Lid van Oranje-Nassau wordt je alleen vrijwillig – weigeren is namelijk toegestaan. Kent u die mop van die duizendpoot? 999 keer tik, en één keer boem? Een duizendpoot met een houten been. Kinderen zijn er dol op. Hier was het 2783 keer tik, en 129 keer boem, BOem of zelfs BOEM!! Maar 129 plakjes van belang, en de rest deed er al helemaal niet toe. Het onderscheid tussen de tikjes bestaat immers niet meer? Nu zijn het dus allemaal eremedailles in brons – niet dom, dat moet de regering na de stelselherziening een hoop hebben bespaard.

Één keer trek je de conclusie, onderscheid is ook al een illusie.

Wat zijn we toch een gaaf land.