Om imam Fawaz Jneid de mond te kunnen snoeren beweert minister Grapperhaus dat hij daarvoor de bestaande wetgeving rond de Vrijheid van Meningsuiting moet aanpassen, om beiden gelijkelijk te kunnen beperken. Logisch is dat geenszins, al schijnt dat voor het CDA moeilijk verteerbaar. Grote woorden zonder basis, vindt Sprx.

Omdat de koran door moslims gezien wordt als het absolute èn onveranderlijke èn finale woord van hun god, is de islam onhervormbaar. Omdat de islam voor 90% een rechtssysteem is en slechts voor de resterende 10% een religie moeten we de islam vooral behandelen als een ideologie, en al doende terugtrappen naar de donkere spelonken waar het uit voort kwam.

De islam kan aangepakt worden met allang bestaande wetgeving. Helaas wordt de bestaande wet niet benut. Zo is het bij wet verboden kleding te dragen die een staatkundig streven uitdrukt. De hoofddoek is zo’n kledingstuk. Uitspraken als “doodt de Jood / de ongelovige / de afvallige” die nu vrijelijk door de moskeeën schallen zijn onder bestaande wetgeving verboden.

Het parlement wil nu de vrijheid van meningsuiting beperken om zo de haatimams aan te pakken, daar zou nieuwe wetgeving voor nodig zijn. Dit is onjuist, de huidige wetgeving verbiedt het oproepen tot geweld. Als een imam uitspreekt dat een bepaalde persoon afvallig is, houdt dat een oproep tot het ombrengen van die persoon in. Het is een oproep tot moord. Dit is onder de huidige wet vanzelfsprekend strafbaar.

De vrijheid van godsdienst is niet absoluut, want zij geldt slechts behoudens de eigen verantwoordelijkheid voor de wet. De vrijheid van godsdienst verleent geen recht andere wetsartikelen te overtreden.

Nu wordt een schijnbaar conflict tussen enerzijds de vrijheid van meningsuiting en anderzijds de vrijheid van godsdienst in het leven geroepen. De islam doet onder de dekmantel van de vrijheid van godsdienst oproepen tot moord, geweld en ordeverstoring. Zulke oproepen zijn verboden. De vrijheid van godsdienst verandert daar niets aan. Niets belemmert de overheid nu onmiddellijk op te treden op basis van bestaande wetten.

Het feit dat het voorstel tot beperking van de vrijheid van meningsuiting met enthousiasme en gretigheid werd onthaald door het partijkartel, onder gespeelde bedachtzaamheid van de minister, moet tot wantrouwen stemmen, zoveel daadkracht ineens. Waarom wil men deze aanpassing van de wet? Hoopt men door het beperken van de vrijheid van meningsuiting ook anderen dan haatimams te treffen? Wil men naar een situatie zoals die nu in het Verenigd Koninkrijk ontstaat waar islam-critici worden opgespoord en aangepakt of, als zij geen Britten zijn, hen de toegang tot het land wordt ontzegd?