De Amerikaanse president Donald Trump heeft vanmorgen laten weten dat op termijn de Amerikaanse ambassade in Israël naar Jeruzalem zal worden verplaatst, en dat de USA daarmee vanaf heden Jeruzalem als de hoofdstad van Israël erkent. De Arabische landen zijn woest, en de NOS noemt het een slag voor het vredesproces,

Om met dat laatste maar eens te beginnen: welk vredesproces? Sinds de uitvoering van de Oslo-akkoorden stokte – mede dankzij het succes van Hamas – kun je niet met droge ogen beweren dat er bij Palestijnen noch Arabische landen enige wil is het vredesproces weer op gang te brengen. De gelegenheidscoalities in verband met de burgeroorlog in Syrië veranderen daar weinig tot niets aan. Dit er nu met de haren bij slepen is zowel onwaarachtig als een gluiperige poging opnieuw de schuld van dat gestokte vredesproces op het bordje van Israël te leggen. Het zal de antisemieten bij de NOS ongetwijfeld goed te stade komen, maar met de realiteit heeft het weinig van doen.

President Trump heeft zijn toespraak over de verplaatsing van de Amerikaanse ambassade in Israël nog niet gehouden, maar de eerste reacties op het voornemen komen al binnen.

Dat weerhoudt de kuddedieren die Europa en omstreken regeren niet van commentaar dat tegen beter weten in wordt geleverd.

Trump had ondanks alles de beleefdheid Arabische leiders eerst te bellen -zoals de koning van Saoedi-Arabië en de Palestijnse president Abbas – alvorens zijn besluit wereldkundig te maken. Niet om hen inspraak te geven, maar om hen de kans te bieden zich voor te bereiden op de woede binnen hun eigen publieke opinie. Want Trumps besluit lag al vast.

Dat Trump nu gewoon doet wat juist is, is dan ook niet anders dan het inlossen van een verkiezingsbelofte – iets wat in de USA overigens geregeld leidt tot ontsteltenis. Een verkiezingsbelofte inlossen? Parbleu, daar krijgt het electoraat maar spatsies van.

Maar het is diezelfde houding die Trump het Amerikaanse presidentschap heeft bezorgd, en als hij zo doorgaat ook zijn herverkiezing zeker zal stellen. Het grootste belang van Trump als president zou wel eens kunnen komen te liggen in zijn eerlijkheid naar de kiezers toe.

Met uitsluiting van het gemurmel van betweters die weliswaar ook gekozen zijn, maar maar zelden vrij van de invloeden die hen financieel bij stonden bij die verkiezing. Het is dan ook eerder de ongezeglijkheid van Trump die daar het gevolg van is die de Amerikaanse elite zorgen baart, dan de besluiten en voornemens an sich. Vooral, omdat het toekomstige perspectieven biedt aan ander populisten die weigeren zich voor bestaande karretjes te laten spannen.