Elsevier meldde vanmiddag dat Amsterdam de gemeenteraad achter gesloten deuren bij gaat praten over de deradicalisering zoals de gemeente dat aanpakt. Welbeschouwd is dit een op zijn minst vreemde manoeuvre van de locoburgemeester die de plaats van Van der Laan bezet tot de waarnemer is geïnstalleerd.

Bij Elsevier heeft men duidelijk een vaster omlijnd idee wat het probleem is: de pers.

De Amsterdamse gemeenteraad wordt vandaag bijgepraat over de aanpak van geradicaliseerde jongeren in de stad. Achter gesloten deuren, zonder pers. Terwijl juist de pers de afgelopen maanden meerdere malen heeft aangetoond dat de gemeenteraad bewust niet is geïnformeerd, of verkeerd is voorgelicht.

Begin november bracht Elsevier Weekblad aan het licht dat wijlen burgemeester Eberhard van der Laan (PvdA) op de achtergrond met een klein team aan de Grijze Campagne had gewerkt, waarover gemeenteraadsleden en wethouders bewust niet waren geïnformeerd.

Elsevier vervolgt met een tamelijk pijnlijke opsomming van falen van dit gemeentebestuur. die inderdaad een idee geeft waarom het gemeentebestuur liever geen pers heeft bij de bespreking van de deradicalisering zoals die de stad voor ogen staat.  Het blad is overigens nog redelijk mild voor locoburgemeester Eric van den Burg (VVD):

De Amsterdamse gemeenteraad wordt vandaag achter gesloten deuren door Van der Burg bijgepraat, deels omdat het om vertrouwelijke informatie gaat zoals de aanpak van radicalisering. Dat is begrijpelijk.

Dat is helemaal niet begrijpelijk, tenzij het probleem van het Amsterdamse gemeentebestuur inderdaad vooral de pers is. Anders is het alleen begrijpelijk als het zou gaan over mensen die met naam en toenaam worden genoemd. Als objecten van het beleid, want als de uitvoerders al met anonimiteit moeten worden omgeven, dan is er iets meer dan grondig mis in de stad. Dan kun je zonder overdrijving stellen dat het gemeentebestuur de controle over de stad heeft verloren.

Operatie Grijze Campagne was ook al zoiets dat alleen in stilte zou kunnen werken, meende wijlen burgemeester Van der Laan. Stille beïnvloeding. Omdat ‘ze’ er anders niet in trappen? Dat is een gedachte van een zodanig hemeltergende treurigheid dat je het net zo goed direct op kunt geven, want het impliceert een aanpak op een dusdanig lange termijn dat geen van de huidige hoofdrolspelers er ooit nog de vruchten van zal zien verschijnen. Als het er werkelijk al zo slecht voor staat in Amsterdam dat het gemeentebestuur geen andere uitweg ziet dan met dit soort fratsen aan te komen zetten, dan is het de hoogste tijd te proberen een deel van de ellende te exporteren naar de landen van herkomst.

Of dit de gevraagde vertrouwelijkheid waard zal zijn? De vraag stellen is haar beantwoorden. Vertrouwelijk beleid om te proberen een deel van de stad zich plezieriger te laten gedragen is een ongekende noodgreep, en uit de aard daarvan alleen al wereldnieuws. Maar bovenal totaal ongewenst, omdat de verantwoording beperkt zal zijn, en dat met die klaarblijkelijke hoge nood waarvan men de raad op de hoogte wenst te brengen.