Moslims in Nederland. Het probleem wordt maar mondjesmaat erkend, en al helemaal niet in een groter verband. Terwijl de aantallen de pan uit blijven rijzen, en er voortdurend nieuw bloed wordt toegevoegd aan een al explosief mengsel.

Dat was goed te zien aan een interview bij WNL zaterdag. VVD-Kamerlid Tellegen komt met een zekere meta-discussie, maar vermijdt het de wortels te benoemen.

Het is mooi dat het kabinet aandacht heeft voor zowel repressie en preventie, maar om de preventie goed aan te pakken moet je eerst de oorzaken degelijk onderzoeken. Het afsnijden van geldstromen is onvoldoende, omdat het niet meer is dan de blaadjes van een ongewenste plant wegknippen. Indien wordt nagelaten de redenen van de wortelgroei te benoemen dan moet de repressie zowel keihard als veelomvattend zijn om dat gemis te compenseren. De wortel en tak-methode zogezegd. Als je alles uitroeit kun je je mogelijk veroorloven de voedingsbasis van je probleem te negeren. Maar dat vereist het type bruutheid waarover we altijd klaaglijk jammeren als het over Russische methoden gaat. In Nederland gebeurt dat eenvoudig niet, dus dat kunnen we vergeten. Alle mooie woorden van mevrouw Tellegen ten spijt.

En de terugkeerders uit Syrië en hun houding bewijzen dit bij uitnemendheid.

Intussen lopen nog steeds duizenden nieuwe moslims per maand ons land binnen. Via de Balkanroute, die zou zijn afgesloten, maar dat niet is. Er is alleen minder aandacht voor, want de regering heeft bezworen dat het is opgelost. En illustreert dat met het afstoten van opvanglocaties die nooit nodig bleken na de vloedgolven van 2015-16. Het probleem bleef echter gewoon bestaan, en begint nu de samenleving te verkankeren. De regering lijkt er pas naar te willen kijken wanneer niet langer wordt erkend dat we de terminale fase naderen.

Politiek is dat allemaal lastig verkoopbaar (en bij circa een kwart van de bevolking eenvoudig niet), en dus moet het onder de mat worden gehouden. Men doet wel wat, maar vooral opzichtig om te suggereren dat er iets van repressie plaats vindt. In de praktijk is onze overheid er eenvoudigweg niet tegen opgewassen.

Wat dat betreft was het aangenaam een interview met Bram Peper te lezen van drie weken geleden in De Telegraaf. Peper begon met te benadrukken dat hij geen politicus meer is, wat de opmaat was voor een sociologisch betoog dat hout snijdt:
stoppen met alle immigratie om eerst de binnengekomen groepen eens te verwerken, óók de eerdere die niet zijn aangepakt. Dat Peper daarmee feitelijk aangeeft dat de deur voor tenminste vijftig jaar dicht moet zal hij zelf wel hebben beseft, maar te weinig mensen hebben benul van de tijd die er over heen gaat om diepgevoelde en in de opvoeding al aangebrachte deficiënties te corrigeren. Zoals de islam.

Het was allemaal niet nieuw, maar zou een uitstekende basis zijn om de huidige generatie politici opnieuw op te voeden. Want dat is het grote probleem: de opvoeding van zowel autochtonen als allochtonen is de laatste vijftig jaar totaal verwaarloosd. Maar een nieuw Delta-plan om dat nijpende probleem aan te pakken zullen de middenpartijen nooit durven aanvatten.