Het is een ommekeer vanjewelste. Als het doorgaat, tenminste. De socialistische regering van Frankrijk overweegt de uitkeringen voor migranten met 83% terug te schroeven.

Al tijdens de presidentsverkiezingen van vorig jaar bracht Sarkozy het onderwerp ter sprake, hetgeen in de media toen werd afgeschilderd als een poging het Front National van Marine Le Pen de wind uit de zeilen te houden. De huidige president Hollande hield zich op de vlakte, naar men meende eveneens met het oog op de toentertijd snel groeiende populariteit van Le Pen. Zijn regering komt nu echter met voorstellen die stevig het mes zetten in de uitkeringen voor non-productieve immigranten. De maatregelen moeten ingaan per 1 maart.

Migranten met een EU-paspoort hadden tot op heden in Frankrijk recht op een werkloosheidsuitkering van 2000 euro (+ 1000 euro per kind). Volgens de voorstellen die nu op tafel liggen wordt dat rigoureus teruggebracht naar 500 (+200 per kind). De aankondiging werd gedaan door de minister van Binnenlandse Zaken Manuel Valls. Dat deze maatregel wordt geïniteerd door de minister van Binnenlandse Zaken is een opvallend element, aangezien hierdoor duidelijk wordt dat het niet gaat om een bezuinigingsmaatregel op de sociale zekerheid pur sang (hoewel het een belangrijke reden is), omdat dit het terrein van de minister van Arbeid is. De minister van BZ heeft echter het immigratiebeleid in zijn portefeuille.

Wie onderstaande prognose van de moslimbevolking van de EU goed bekijkt, begrijpt de onrust van de Franse regering uitstekend.

De economische gevolgen van deze projectie, gevoegd bij de economische problemen waarin Frankrijk nu verkeert, laten de regering-Hollande weinig keus. De politiek die Sarkozy tot en met 2012 toe voerde, een immigratiebeleid gericht op het binnenhalen van vooral intelligente werkwilligen, heeft onmiskenbaar gefaald. Het leeuwendeel van de immigranten komt uit de voormalige Noord-Afrikaanse Franse koloniën. Deze immigranten komen in de banlieus van de grote steden terecht in een perspectiefloos bestaan, dat echter nog altijd veel beter is dan dat in de landen vanwaar zij komen. Het was ook in deze voorsteden waar in 2007 zeer heftige rellen uitbraken nadat een paar kleine crimineeltjes op de vlucht voor de politie zichzelf elektrocuteerden in een elektriciteitshuisje. Sarkozy was uiteindelijk zelfs gedwongen het leger in te zetten om de controle te behouden, en sindsdien is er een impasse in de uitoefening van het gezag dat de Franse overheid nog uitoefent in deze gebieden.

Nu industrie de Franse economie nog maar voor 12,5% bijdraagt aan het Franse GDP, en de financiële druk op deze bedrijven steeds groter wordt, is de socialistische regering er achter gekomen dat zij zich het welvaartsniveau van deze immigranten niet langer kan veroorloven. Vanzelfsprekend is dit een probleem dat in heel de EU speelt. Maar wie het staatje hierboven zorgvuldig bekijkt, kan niet anders dan concluderen dat de geprojecteerde toename van de islamitische bevolking (het overgrote deel van de immigranten is moslim) zich het sterkst zal doen voelen in de landen met de beste sociale zekerheid voor nieuwkomers. Frankrijk lijkt te hebben besloten dat het daar niet bij wil horen.

Maar zoals hierboven al opgemerkt: het is een rigoureuze aanpak die er nu aankomt. En dat al binnen twee maanden. Hoe de bevolking in de banlieus zal reageren als zij gewaar wordt wat hen boven het hoofd hangt zal een belangrijke factor zijn in de kans op succes. Tegelijkertijd zal een hernieuwde confrontatie van de jongeren in de voorsteden met de politie en andere wetshandhavers heel sterk het karakter krijgen van een laatste kans voor de regering haar gezag in deze gebieden te doen gelden. Nu al zijn veel van deze wijken no-go-areas voor de politie. Als de regering faalt, heeft zij niet alleen de controle over een belangrijk deel van het land en de bevolking verloren, maar effent zij bovendien de weg voor het Front National op weg naar de presidentsverkiezingen van 2017. Doordat de partij van de verslagen oud-president Sarkozy intern hopeloos verdeeld is, zou het Front National – ondanks de huidige geringe vertegenwoordiging in het parlement – de komende jaren uit kunnen groeien tot de ware oppositie tegen de regering-Hollande. Dat is een risico dat de socialisten zich niet kunnen veroorloven, zodat vrijwel vast staat dat zij zullen proberen oppositie tegen deze plannen met harde hand de kop in te drukken.

Additioneel natuurlijk is dat de EU met deze Franse aanpak niet erg blij zal zijn, om het vriendelijk te formuleren. Niet dat de Franse regering zich erg veel aantrekt van Europa,als puntje bij paaltje komt, maar het zal de positie van Hollande niet vereenvoudigen. Een ander probleem kan het Franse Hooggerechtshof nog worden. Deze week nog liet het geen spaan heel van de plannen van Hollande voor de ‘miljonairsbelasting’. Eenzelfde principe lijkt opnieuw hier van toepassing te kunnen zijn.

Frankrijk gaat een hete zomer tegemoet.

 

Eerder verschenen op Dagelijkse Standaard.