Dat sinds de couppoging (?) vorig jaar in Turkije alle remmen los zijn gegaan is bekend. We zijn nu aangeland in het stadium van showprocessen tegen de niet-meewerkende leden van de elite .

Vandaag kwamen vrijwel tegelijk twee voorbeelden voorbij die elk voor zich in normale landen een unicum zouden zijn: de veroordeling van een oppositieparlementariër tot 25 jaar Turkse cel (da’s wat anders dan de Bijlmerbajes) en de veroordeling van een Turkse rechter bij het VN-hof in Den Haag tot 7,5 jaar cel. Rechter Aydin Sefa Akay zou lid zijn geweest van een “gewapende terroristische groep”, waarmee de Gülen-beweging wordt bedoeld. Hij spreekt de beschuldiging tegen:

Akay is rechter bij het Internationaal Restmechanisme voor Straftribunalen, een rechtbank die het werk van twee ontbonden VN-tribunalen (het Joegoslaviëtribunaal en het Rwandatribunaal) afrondt. Hij werd in september vorig jaar opgepakt.

Volgens de president van de VN-rechtbank in Den Haag was Akays arrestatie en vervolging illegaal, omdat hij als VN-rechter diplomatieke onschendbaarheid genoot. De VN eiste daarom vorig jaar al zijn vrijlating. Toen dat niets opleverde is de zaak bij de VN-Veiligheidsraad gemeld. Het is onduidelijk of die actie heeft ondernomen.

Akay kan in hoger beroep gaan. In afwachting daarvan is hij vrijgelaten, zo is de VN-rechtbank verteld, maar hij mag Turkije niet verlaten. Zijn paspoort is ingenomen.

Tja, de VN doet nooit echt iets tegen dictators. Geen nieuws. Dat zelfs Duitsland begint dor te krijgen dat haar soldaten op de basis Incirlik niet veilig zitten was al een teken aan de wand. Maar echte conclusies lijkt de EU nog niet te willen trekken – zelfs het uitvoeren van de doodstraf op genoemde slachtoffers van het regime zou denkelijk onvoldoende zijn om Juncker, Timmermans en hun medeverdachten voor toekomstige processen wegens hoogverraad te activeren. Het enige dat vanuit Europa concreet is afgesproken is Turkije het gastheerschap van de NATO-top in 2018 te ontnemen. Aangezien de kans dat we er tegen die tijd mee in oorlog zijn niet geheel verwaarloosbaar is, kun je dat nauwelijks wereldschokkend noemen.

Gezien eerdere ervaringen op dit gebied zal deze zaak echter vooral als schot voor  de boeg worden gehanteerd. Voortaan dienen alle Volksgenossen te dansen naar de pijpen van Führer Erdogan. Akay zal dus wel begenadigd worden, en dient dan zijn dankbaarheid uit te drukken.

Dd rest van Turkije weet dan weer dat niemand in het land boven de wet staat – zoals Erdogan die steeds opnieuw zal formuleren.