Elsevier vraagt zich af of de ChristenUnie toch weer aanschuift als vierde partij in een te vormen coalitie met het pruttelende driecilinder-motorblok (VVD, CDA, D66) en constateert waar het mis ging met het GroenLinks  van Jesse Klaver, een volbloed discipel van de oude PvdA-profeet Jan “Heel Afrika is Welkom!” Pronk (vzmh):

GroenLinks-leider Jesse Klaver had nog wat aanpassingen. Daaronder viel onder meer zijn eis om 5.000 tot 25.000 extra vluchtelingen op te nemen in Nederland. De andere partijen gingen daar niet mee akkoord.

Op het eerste gezicht lijkt het buitengewoon ernstig en tenenkrommend dat een kabinetsformatie daarop stukloopt. Omdat maximaal 25.000 vervolgden op een bevolking van 17 miljoen mensen niet de essentie is. Anderzijds fungeerde die 25K als een door de Jessias ingestraalde druppel modder die het motorblok definitief deed vastlopen. Wellicht onbedoeld toonde NOS (hieronder geciteerd op Teletekst) hoe extreem de GroenLinkse wanen zijn:

Naar landen als Tunesië (…) kun je mensen volgens Asscher rustig terugsturen. (…) Klaver zei dat hij had gelezen dat er in die vluchtelingenkampen toch veel mis is, bijvoorbeeld met het onderwijs.

Wat in principe neerkomt op: “Gelijke kansen in het Nederlandse onderwijs voor iedereen — iedereen op aarde. Zeven miljard mensen.” Polen wijst terecht op de aanzuigende werking van het Europese asielbeleid; wat denk u dat het effect is als bovenstaand zinnetje viral gaat in het Arabisch…? (Enfin, dat kwaad is vast al geschied.) Geen migratiedeskundige of vegameisje in hun witte wijken die daarom malen. Hun geweten moet gesust. Morele zelfbevrediging.

Genoeg over Jesse We Cannot en zijn sekte. Als rechtsbuiten in de ChristenUnie heb ik problemen met de opvattingen en het beleid van een groot deel van mijn partij. Was ik actief binnen de PVV, dan zou ik daar weer gebrouilleerd raken. Ik ben niet tegen het opnemen van vluchtelingen. Effectief en rechtvaardig migratiebeleid — het enig juiste beleid dat Nederland moet voeren — bestaat uit een samenhangend pakket van maatregelen, die onvermijdelijk leiden tot botsingen met de Europese Unie, vooral vanwege de noodzaak om verdragen en akkoorden op te zeggen en opt-outs af te dwingen. Komt de EU daardoor om, dan komt zij om. Onder meer omdat Rutte c.s. aan hun latere loopbaan moeten denken, dringt eurofiel Den Haag niet door tot de kern en blijft de landelijke politiek slappe hap. Het is pappen en nathouden. De drie cilinders in het motorblok willen alles binnen de huidige rechtsstaat en de marges van internationale verdragen houden. Daarmee gaan we deze oorlog niet winnen.

Gert-Jan Segers heeft er iets van begrepen en verwoordt wat verreweg de meeste burgers denken en vinden. Ook zit hij dichtbij ex-Kamerlid Jacques Monasch, die de PvdA verliet, voor zichzelf begon en met zijn Nieuwe Wegen helaas geen zetel behaalde op 15 maart. Segers volgens Elsevier:

Het draagvlak voor de opvang van asielzoekers staat enorm onder druk door de toestroom van mensen die geen echte vluchtelingen zijn. Voor hen is er hier geen ruimte. Om barmhartig te blijven, moeten we erkennen dat we de last van de wereld niet volledig op onze schouders kunnen nemen.

Van Segers is ook bekend dat hij tegelijk voluit voor godsdienstvrijheid en islamkritisch is.

Helaas echter valt te vrezen dat de ChristenUnie niet wil samenwerken met de PVV (nog steeds niet) en er ook niet direct voor voelt om het uitzettingsbeleid te verharden. Als Segers met al zijn gezonde en begeesterde verstand beweert dat hier alleen ruimte is voor echte vluchtelingen, omdat we anders als klein land (klein in oppervlakte) nooit barmhartig kunnen blijven, heeft dat consequenties. Consequenties waarvan ik me afvraag of de club van Segers (denk aan Joël Voordewind) die onder ogen wil zien. De veerdienst tussen Italië en Libië door de moreel failliete goede-doelenindustrie moet uit de vaart. En de ‘bijvangst’ in de asielstroom (tot meer dan 95 procent (!) van het totaal) moeten we kunnen weigeren of ‘teruggooien’. De schoen wringt niet alleen bij wat (goeddeels onvoldoende gecontroleerd) binnenkomt, maar ook bij de onomkeerbaarheid daarvan. Binnen is binnen, buiten is buiten.

Kan de ChristenUnie zich uitspreken over de plannen die zij heeft voor inwoners van het veilige Marokko die via schiettent Libië naar Europa reizen en vervolgens de middenstand en het openbaar vervoer terroriseren? De staatssecretaris wil ze dumpen, maar dat mag niet van Marokko en niet van Brussel. Wat gaat de ChristenUnie doen aan gevallen als die van de Somaliër die achteraf ten onrechte asiel kreeg en met z’n verblijfspapiertje op zak zich vergreep aan een 28-jarige vrouw, die uiteindelijk zelf maar de opsporing ter hand nam? De politie had geen tijd of zo — erg genoeg. Maar de heer Qat Somali is binnen. In de cel voorlopig. Een geluk bij een groot ongeluk.

En hoe wil de ChristenUnie concreet:

• voorkomen dat rechters te lage straffen uitdelen en/of te vaak verdachten vrijlaten in afwachting van hun proces?
• gemeenten en woningcorporaties dwingen dat zij snel optreden tegen overlast en onaangepast gedrag?
• de rechtsstaat aanpassen/hervormen? (dit zal écht nodig zijn)
• islamisering terugdringen?
• Jodenhaat, homohaat en hatecrimes bestrijden?
• integratie (nog) minder vrijblijvend maken?
• verdedigen dat grenzen wél tijdelijk dicht kunnen om de elite te beschermen (G7 Sicilië; G20 Hamburg) terwijl de bevolking van provincies als Limburg steeds meer vogelvrij lijkt?
• de multikul-gekte, die inmiddels ook de politie in een ijzeren greep heeft, tegengaan?
• met onmiddellijke ingang de politie, eventueel in combinatie met halfwas-agenten, stadswachten, toezichthouders, vrijwilligers en niet-moskee- of kerk-gebonden buurtwachten, op sterkte brengen?
• Wilders’ gelijk erkennen (niet zozeer op elk beleidspunt, maar qua analyse) in plaats van te blijven zeiken over diens minder, minder-uitspraken (waarmee weinig mis is)?

Op sommige van deze vragen bestaat al een antwoord. Immers, de ChristenUnie is zeker een law & order-partij. Van nog meer punten geven veel CU’ers toe dat het zo niet langer kan; alleen verklaren ze dat niet in het openbaar. Maar we hebben het hier niet over wat de ChristenUnie vindt. De meeste dingen die ik niet wil, wil de CU liever ook niet. Alleen, lieverkoekjes worden niet gebakken in de politiek. De partij erkent dat “het draagvlak voor de opvang van asielzoekers enorm onder druk” staat. Welnu, laat het daar niet bij. Begin in ieder geval je blijken van solidariteit en medeleven uit te breiden naar mensen die minstens zo erg in de knel zitten als de stakkerds (de echte stakkerds) die ons land binnenkomen. Zet niet alleen foto’s online van gemengde schoolklassen waarin alles koek en ei lijkt. Erken dat kaaskopjes in de klas steeds vaker worden gepest en doe er iets aan. Neem de indruk weg dat je Harm Beertema alleen maar lastig en vervelend vindt. Geef openlijk steun aan hen die zelfislamisering aan de kaak stellen; die is erger dan islamisering. Heb moslims lief, maar vertel ook eens dat islam een vloek is, die je ook de moslims niet gunt. Reageer ook eens een keer op een blog op deze site, of op een boek van Joost Niemöller, op misstanden in de sfeer van misbruik van sociale voorzieningen (door stapeling van uitkeringen en douceurtjes vangen huishoudens soms meer dan een hardwerkende Nederlander), op een hartverscheurend relaas van autochtone flatbewoners. Enzovoort.

En stap in een kabinet dat even barmhartig is voor echte vluchtelingen als bikkelhard voor hen die dat niet zijn.