Conflicten in de Zuid-Chinese Zee waren op hun hoogtepunt een paar jaar terug vrijwel aan de orde van de dag. Is die relatieve rust nu een stilte voor de storm?

Het aantal landen dat rond de Zuid-Chinese Zee ligt is een stuk groter dan 1 of 2. Sterker nog, China bezit maar een beperkt deel van de kusten rond het gebied.

.
Desondanks meent China recht te hebben op dit volledige zeegebied, mede doordat men vindt dat de huidige Amerikaanse hegemonie in deze wateren een inbreuk is op de rechten van China (als natuurlijke leider van dit deel van Azië, is de onuitgesproken premisse). China is al enige jaren bezig haar positie te versterken, onder andere door de bouw van kunstmatige eilanden die kunnen worden gebruikt als vooruitgeschoven bases.

Afgelopen week – op een zeldzame bijeenkomst waar leidende marineofficieren van China, USA en Japan aanwezig waren – kwam dat nog eens naar voren. De positie van China werd kernachtig samengevat door Vice Adm. Yuan Yubai, commandant van de Noordelijke Vloot van het People’s Liberation Army Navy: “The South China Sea, as the name indicated, is a sea area. It belongs to China.”

Daar zat geen woord Frans bij.

Het antwoord van de Japanse admiraal Otsuka was niet van humor gespeend:

Otsuka shared the fable about a woman who tells her husband of 30 years she had a dream that she received a giant diamond ring for her birthday. She asks her husband what the dream means? So, for her birthday, he gave her a book about the meaning of dreams.

Dit kan echter niet verhullen dat de spanningen tussen China en de omliggende landen die vrijwel alle bindingen hebben met de USA, steeds verder oplopen.

In dit deel van de wereld hebben we de neiging te vergeten dat er ook nog andere belangrijke wereldtonelen zijn dan Oost-Europa en het Midden-Oosten. Voor de Amerikanen is de Zuid-Chinese Zee misschien nog wel belangrijker dan het MO – wat onze problemen in Oekraïne verder in perspectief plaatst.