Gisteren was daar plotsklaps het bericht dat de Oekraïense staatsenergiemaatschappij zegt dat de regio de elektriciteitsrekening niet heeft betaald en dat daarom de separatisten afgelopen nacht zijn afgesloten.

Het feit alleen al dat midden in een burgeroorlog de energieleverantie aan een opstandige regio gewoon doorgaat zou genoeg moeten zijn om je wenkbrauwen op te trekken, maar er is nu eenmaal weinig normaal aan wat er in Oost-Oekraïne allemaal gebeurt. Overigens werd het gas vorig jaar al afgesloten. Rusland was er als de kippen bi om aan te kondigen dat het land voortaan zal zogen voor de benodigde elektriciteit.

Welbeschouwd is dit groter nieuws dan de Nederlandse staatsomroep er van maakte, want het is de opmaat naar een definitieve annexatie van het gebied door Rusland. Nu de oostelijke Oekraïne ook infrastructureel bij Rusland getrokken wordt, is integratie in Rusland aanstaande.

Tegelijkertijd is dit voor Putins Rusland minder prettig dan het wellicht klinkt, want het forceert een situatie waarin het niet langer ontkennen kan dat het opslokken van de oostelijke Oekraïne gaande is, en niet makkelijk meer zal worden teruggedraaid. Tot nog toe hield Rusland vol dat het gebied niet de weg van De Krim zou volgen, maar als het steeds verder geïntegreerd gaat raken met de nabije Russische gebieden valt dat niet meer vol te houden. Daarmee blijft de formele staat Oekraïne achter als een rompgebied, dat bovendien enorm hulpbehoevend zal blijken. Want de nieuwe grens zal redelijk in de buurt van de taalgrens liggen zoals boven dit artikel getoond.

Dat de NAVO Oekraïne graag wil als lidstaat inlijven, maar nooit goed durfde, kan daarom per vredesverdrag worden opgelost. Daarbij mag de NAVO Oekraïne dan inlijven als lidstaat, en zal het westen de annexatie van de oostelijke Oekraïne en De Krim erkennen. Ongetwijfeld zal het lang duren voor zoiets van beide kanten zal worden erkend, maar dat het die kant steeds meer op gaat is onmiskenbaar. Het probleem voor Rusland zal zijn dat het het verwijt zal krijgen hier altijd al op te hebben aangestuurd, terwijl de gebeurtenissen op het Maidan-plein, waar een rechtmatig gekozen regering met hulp van bemoeienis van EU-parlementariërs werd gewipt.

Dat het ook voor ons (als lidstaat van EU en NAVO) slecht nieuws is, is omdat het het falen van de creatie van een bufferstaat tussen Rusland en de NAVO bezegelt. Dar er nu opnieuw een enorme lap grens bij komt waar beide partijen direct tegenover elkaar staan zal de bestaande spanningen niet verminderen. Zoals de kaarten nu liggen zal de USA beslist graag zien dat het nieuwe Oekraïne wordt opgenomen in zowel de NAVO als de EU. Dat schijnen ze in Brussel heerlijk te vinden, maar voor de Europese burger is dat geen best nieuws. De armoede in Oekraïne is niet alleen gigantisch, maar er is ook weinig dat daar verandering in brengen kan. Het nieuwe Oekraïne is vooral een landbouwstaat. De werkelijk rijke delen van het voormalige Oekraïne waren nu juist De Krim (klimaat, toerisme) en de oostelijke Oekraïne (mijnbouwgebied), en die gaan (zijn) dus naar Rusland. Wat achterblijft is een massa paupers die Brussel voortaan financieren mag, en zal. Per saldo komt de EU er daarom het meest bekaaid af door wat gisteren haar beslag kreeg.

Dat de nieuwe grens ook nog eens een oncomfortabele gelijkenis vertoont met de Russisch-Duitse grens in 1914 maakt het militair ook nog eens heel vervelend, want Oekraïne zal feitelijk onverdedigbaar blijken mocht het ooit tot een oorlog komen.