De val van Constantinopel en de verovering van het Byzanttijnse rijk door de Turken was voor West-Europa een ongedacht traumatische ervaring.

De reden waarom Constantinopel zo lang hoofdstad van het Byzantijnse rijk gebleven is, heeft alles te maken met haar strategische ligging. Constantinopel is als een stopper tegen onbelemmerde doorgang van binnenvallende barbaren. Die functie heeft het sinds de herstichting van de stad Byzantium door de Romeinse keizer Constantijn de Grote als Constantinopel dan ook vaak gehad. Al in de 7e eeuw liepen de Arabieren zich stuk op de muren van de stad, in later eeuwen gevolgd door de Bulgaren die de stad vanaf de Balkanzijde aanvielen. Al voor de Turkse verovering in 1453 hadden de Turken haar bij de belegering van 1394 tot 1402 al bijna ingenomen, en de stad werd slechts gered door de vernietigende nederlaag van de Turkse sultan Bayezid I tegen Timoer Lenk.

De verovering van 1453 was niet meer dan een sluitstuk van een ontwikkeling die de Ottomanen eerder hadden ingezet. Doordat zij ook op de Balkan al grote gebieden hadden veroverd, was Constantinopel feitelijk omsingeld geraakt, en konden versterkingen voor de vrijwel ontvolkte stad haar steeds moeilijker bereiken. De feitelijke verovering was daarom eerder een sluitstuk van een al eeuwen in beweging zijnd proces dan en plotselinge gebeurtenis die de westerse wereld schokte. De gevolgen zouden zeker nog een tijd lang schokken, en diverse christelijke rijken hebben lang geprobeerd de stad aan de islam te ontrukken, maar tot serieuze resultaten heeft dat nooit geleid, en het lijkt niet waarschijnlijk dat dat nog binnen een paar eeuwen realistisch worden zal.

Duur: 24:31