Elisabeth groeit op in een dorp net buiten de Randstad. In de jaren ’70 is de voordeur van het ouderlijk huis nooit op slot en zegt iedereen die ze tegenkomt op straat haar gedag. Na een avondje in de kroeg fietst ze veilig alleen naar huis en iedereen houdt een oogje in het zeil.

Als de buurjongen van verderop op het dak van de school klimt, is dat het gesprek van de dag. Op een zonnige dag in een rokje langs bouwvakkers lopend, hoort ze ‘Hey schoonheid, waar gaan die mooie benen naartoe?’ waarop ze glimlachend verder wandelt.

In de jaren ’90 verhuist ze naar de grote stad om dichterbij haar werk te wonen en zich onder te dompelen in het stadsleven. Ze komt de man van haar dromen tegen en samen krijgen ze een dochter, Sophie.

Sophie groeit op in de stad, waar de voordeur van het ouderlijk huis inmiddels altijd op slot gedraaid moet worden. Op het schoolplein spreekt de meerderheid van de kinderen Turks en Marokkaans. Ook haar buren verstaat ze niet. Op straat lopen de mensen meestens in zichzelf gekeerd langs elkaar heen. Als ze op een zonnige dag in een rokje over straat gaat, hoort ze ‘Hey, meisje, pssst, pssst, hoer!’ waarop ze geïntimideerd zo snel mogelijk verder wandelt. Na een avondje in de kroeg wordt ze op weg naar huis lastig gevallen door een groep Marokkanen, die aan haar kleding trekken en haar betasten.

In een tijdsbestek van veertig jaar is het mooie Nederland veranderd van een land dat trots is op de vrijheid van meningsuiting, op verworven vrouwenrechten en homorechten – waar welvaart en veiligheid een prioriteit zijn – in een land waar vrouwen en homo’s op straat worden lastig gevallen, waar Joden niet met een keppeltje in het openbaar kunnen verschijnen en synagoges permanent beveiligd moeten worden. Een land waar voedselbanken noodzakelijk zijn, waar mensen zorg mijden omdat ze het niet kunnen betalen, waar kinderen elkaar op het schoolplein niet kunnen verstaan, een land waar de cohesie verdwijnt en een steeds scherpere tweedeling verschijnt.

In de grote steden zijn Nederlanders inmiddels een minderheid geworden. Binnen enkele tientallen jaren zijn Nederlanders in het gehele land in de minderheid.

Dankzij het beleid van de VVD, CDA, D66, PvdA, SP, ChristenUnie en GroenLinks, die decennialang stuivertje wisselen om de macht, maar Nederland allemaal dezelfde richting op sturen. En op de belangrijke thema’s net zo goed als één en dezelfde partij kunnen worden beschouwd.

Kies voor een veilige en welvarende toekomst. Voor jezelf en voor je kinderen en kleinkinderen. Kies Voor de Vrijheid.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Dutch Free Press