Als Jesse Klaver het gaat hebben over politiek democratisch fatsoen wordt deze verkiezingscampagne wel erg grappig.

Klaver beschuldigt Rutte van verdeeldheid zaaien, en zet hem op één lijn met Wilders en Trump. Dat kun je aanhaken aan een traditie noemen, maar als je als partijleider niet beter hebt in dit stadium van de campagne dan moet je er wel al behoorlijk wanhopig aan toe zijn.

Het is vervelend, maar hier wreekt zich een element van de jeugd van Klaver: hij is te jong om te beseffen dat veel van de claims die zijn partij altijd gelegd heeft over haar ‘morele superioriteit’ meer een kwestie van propaganda humbug zijn. Hij brengt deze kretologie zó vol overtuiging, dat het toeschouwers duidelijk is dat hij ze zelf gelooft. Ach heden toch.

Daarmee is het natuurlijk nog niet waar, maar onnozele mensen die hem graag geloven willen zullen hem inderdaad steeds vaker gaan beschouwen als de nieuwe messias. Van wat, is de logische vraag, en dan staat zijn partij met de mond vol tanden. De enige claim op het ‘nieuwer’ kunnen doen vergeleken met andere partijen is dat GroenLinks laatste regeringsdeelname (als PPR) eindigde in 1977. Verdere bestuursverantwoordelijkheid is alleen aanwijsbaar als bijwagen van de PvdA in een aantal ongelukkige gemeenten. Heel vertrouwenwekkend.

Het belang van Klaver is dan ook verwaarloosbaar, al moet worden aangetekend dat als zijn partij groot genoeg wordt het land inderdaad volkomen onregeerbaar worden zal. Vice-premier Klaver – je moet er toch niet aan denken in de huidige mindset die hij uitstraalt. Maar waar de SP zich niet verwaardigt in het frame van Klaver mee te gaan, zie je het ongelukkige genie Asscher vaak meehobbelen met de kreten die door GL worden geslaakt. Met weinig overtuiging, maar met de gedachte dat hij bij zijn grote electorale concurrent niet achter blijven kan.

Willen Asscher en zijn partij politiek overleven dan zullen zij GL en de SP leeg moeten zuigen, want het electoraat lijkt vooralsnog te weigeren naar links te bewegen, en ik zie dat ook niet meer gebeuren voor 15 maart. De SP lijkt momenteel echter vooral kiezers te moeten afstaan aan de PVV en 50Plus, en GL zuigt de PvdA leeg, niet andersom. Dat Asscher in zijn wanhoop de kreten van Klaver echoet is daarom strategisch rampzalig voor zijn partij, maar hij lijkt niet te weten hoe hij Rutte anders aanvallen moet zonder zichzelf tegelijk in de vingers te snijden. En ook dat is in het belang van GL.

Het enige voordeel is dat Klaver zichzelf hiermee niet alleen bespottelijk maakt, maar zichzelf ook op het randje van uitgesloten worden begeeft. Onuitgesproken, maar daarom niet minder zeker.