Het was afgelopen week dat ik met het openbaar vervoer naar huis ging. Van Den Haag naar Amsterdam. En ik mijn kans om het nieuws te halen welbewust lopen liet.

Nu is het altijd een beetje een kick om in het nieuws te komen, ook al is het anoniem. Misschien is anoniem eigenlijk wel beter, je wilt nu eenmaal niet graag de rest van je leven worden nagewezen als de Volkert uit … Maar wat ik bedoel is meer uit een iets andere categorie, en dat had ik al eens meegemaakt: in 1984 was ik met mijn autootje gecrasht op de A4 net voorbij het Prins Clausplein, en had daarmee files van in totaal 22 kilometer veroorzaakt. En een verkeersopstopping waardoor heel Den Haag die septemberochtend van verstopt zat.

Enfin, houd u vast, er komt nog meer borstklopperij.

Paniek is vandaag de dag om ons heen. Weet u wat het directe gevolg is van rondslingerende trucks met Tunesiërs achter het stuur? Stille paniek bij instanties om het minste of geringste.

Net nadat ik van mijn lief de boodschap had doorgekregen dat haar treinreis huiswaarts via Schiphol was omgeleid langs Haarlem vanwege een ontruimde trein, stapte ik in mijn intercity die die van haar met een half uur verschil achtervolgen zou. Net op tijd dook in de trein in, hoorde achter me de deuren sluiten, en zag op een volkomen verlaten trapje omhoog, precies halverwege, de dubbeldekker in een onbeheerd rugzakje liggen.

Nu u weer.

Belt u op zo’n moment de conducteur om dat rugzakje te laten onderzoeken? Als er een bom in zit heeft u verstandig gehandeld. Anders heeft u nieuws veroorzaakt, want als die bom er niet in zit, staat wel vast dat de heersende paniek in zo’n geval tot volle bloei kan komen. Met een treinontruiming, en als waarschijnlijk gevolg dat het hele treinverkeer van de zuidelijke Randstad naar Amsterdam gedurende de rest van de avondspits onontwarbaar in de knoop zit.

Ik heb het ding opgeraapt en vroeg in de coupé boven op luide toon wie zijn rugzakje kwijt was. “Oohhh”, zei een onbenullig grietje na een seconde of tien. “Die is van mij.” Na overhandiging van haar bezit liep ze met een achterdochtige blik achterom naar haar zitplaats om te controleren of al haar bezittingen nog aanwezig waren.

Enfin, weer het nieuws niet gehaald. Maar wel er het prettige gevoel aan overgehouden dat de maatschappij gebouwd is op anonieme helden.

Fijne Feestdagen!