Partijpolitiek: Particratie in de politiek – Chris Aalberts en Arnout Maat
Hebben de politieke partijen te veel macht? Hoe werk partijpolitiek uit in de praktijk?
De Particratie (Aspekt 2016) is een werk van de aanstormende intellectueel Arnout Maat. Vanuit zijn achtergrond in geschiedenis, politicologie en politieke communicatie presenteert hij een relaas over het huidige politieke bestel. De essentie is dat politieke partijen al een eeuw lang een véél grotere rol spelen in de representatieve democratie dan ooit door onze grondwet is bedoeld. “De particratie van binnenuit omvormen to een democratie, zoals D66 ooit poogde te doen, is onmogelijk: alsof men een rijdende auto probeert te repareren”, zo vat Maat zijn relaas op de achterflap samen.
Volgens Arnout Maat is dat het geval en daarom schreef hij een boek over de macht van partijen. Volgens Maat moet die Particratie afgebroken worden voordat het te laat is. Maat maakt het onderscheid tussen het stemmen op een partij en anderzijds datgene wat de partij met die macht van de stem doet. De partij verwerft zich op die manier een macht die zij naar eigen inzicht gebruikt, zonder zich te bekommeren over de achterliggende wensen van de burger. Een corrigerend mechanisme bestaat in ons stelsel niet. Als een politicus succes wil hebben moet zij de partijdiscipline volgen en niet die van de gewone burgers……Kiest de politicus voor de wens van de burger, dan wordt dat zijn carrière.
Doneer Café Weltschmerz, we hebben uw steun hard nodig! NL23 TRIO 0390 4379 13 (Disclaimer: Wij betalen over uw gift in Nederland belasting)
Duur: 36:22
Gepubliceerd op 2 december, 2016
Volledig mee eens: ons parlement bestaat niet uit volksvertegenwoordigers maar uit partijvertegenwoordigers. En dat heeft desastreuze effecten. Er zijn ruwweg twee methoden – los van de onvermijdelijke trend naar directe democratie – om de negatieve effecten te omzeilen:
– districtenstelsel zodat de volksvertegenwoordiger zich niet kan veroorloven niet naar zijn kiezeres te luisteren.
– iedere gekozen lid van de tweede kamer krijgt een gewogen stem afhankelijk van het daadwerkelijk aantal stemmen tov het totaal aantal uitgebrachte stemmen. En als men vertrek dan verliest de partij die stemmen. en wordt de stemwaarde opnieuw berekend. Dus de gekozen vertegenwoordiger zal door zijn stemmers worden aangesproken bij vertrek.
Los daarvan moet natuurlijk de Raad van Staten, SER, eerste kamer, ongekozen burgemeesters – broednesten van partij-discipline – worden opgeheven.
Als mede de boven modale vergoedingen voor vertegenwoordigers, dat trek geld-gemotiveerde partijvertegenwoordigers aan en die zijn het ergste als het gaat om afdwingen van partij-discipline.