De NOS heeft gisteravond even voor 8 uur een berichtje op de site gezet dat de regering – helaas, helaas hoeveel moeite ze ook deden – geen voet aan de grond kreeg in Brussel over het GeenPeil-referendum.

Erg dom. Want in zekere zin is dit een oorlogsverklaring. Een oorlogsverklaring aan het Nederlandse electoraat. Duidelijk is dat Rutte zelfs geen WC-papieren aanhangsel als schaamlap over dat verdrag los kreeg uit Brussel. Dus kiest de regering nu voor de weg van misleiding en agitprop. Wordt dit een krachtmeting tussen de staatsomroep en haar tegenhangers?

Wat wordt het scenario dat men zal proberen zo geruisloos mogelijk af te draaien? U vindt het min of meer terug in dat al genoemde bericht. Eerst is daar de aanpak van: Jammer, maar helaas.

Het lukt Nederland niet om in de EU steun te vinden voor het aanpassen van het Oekraïne-verdrag, zeggen bronnen in Brussel tegen de NOS. Een half jaar geleden wees een meerderheid van de Nederlandse stemmers in een referendum dat verdrag af, maar het ziet ernaar uit dat het gewoon van kracht wordt.

Daarna wordt benadrukt in welk een onmogelijke positie de kiezers die arme Rutte hebben gebracht:

Nederland heeft de zaak in Brussel niet hoog gespeeld en heeft nooit een concreet voorstel ingediend, zegt correspondent Arjan Noorlander. “Het is gebleven bij voorzichtig aftasten. Omdat er al veel andere belangrijke onderwerpen speelden, zoals de brexit en de vluchtelingencrisis, wilde Rutte dit niet hard spelen.”

In twee alinea’s wordt de uitslag en de gebeurtenis zelf geschetst, om vervolgens opnieuw terug te grijpen naar die arme Rutte die je eigenlijk niet met zo’n onmogelijke opdracht naar Brussel zou moeten sturen:

Premier Rutte was niet blij met de uitslag. Hij zei dat Nederland het verdrag na een geldig ‘nee’ niet zonder meer kon accepteren. Hij is maanden bezig geweest de kwestie in Brussel aan te kaarten, maar kreeg voor de zomer al het gevoel dat er niet veel te halen was, zeggen bronnen bij de EU.

Nederland zou hebben ingezet op het toevoegen van een korte tekst aan het associatieverdrag. De strekking daarvan zou moeten zijn dat het verdrag puur over handel en samenwerking gaat en dat het niet betekent dat Oekraïne lid wordt van de EU. Maar ook daarvoor kreeg Rutte de handen niet op elkaar.

Na deze prelude wordt de eigenlijk boodschap er in een paar regels ingehamerd. Er wordt een vloertje gelegd waarop men de komende drie weken verder bouwen gaat:

Het ziet ernaar uit dat het associatieverdrag er nu toch gewoon komt. De 27 andere EU-landen gaan ermee door, zonder Nederland.

En de uitsmijter:

De 27 zullen het verdrag hoogstwaarschijnlijk op de komende EU-top, over drie weken, definitief vaststellen.

Die hele laatste alinea staat onder het tussenkopje Buitenspel.
Terwijl dit eenvoudig gelogen is.

Het is totaal niet ingewikkeld: Rutte heeft getekend onder het voorbehoud van ’s lands wetgeving, etcetera. Die wetgeving resulteerde in een referendum, waar bij een opkomst van 32,3% (opkomstdrempel gehaald) 61% van de kiezers tegen het associatieverdrag stemde. Als Rutte een democraat was geweest had hij Brussel netjes gemeld dat hij zijn handtekening helaas terug moest trekken, en dat was het einde van het Oekraïneverdrag geweest. Daar is niets zieligs voor Rutte aan; het is gewoon zijn werk om dit te doen. Het is het einde van het verdrag, omdat bij dit verdrag unanimiteit vereist is. Als die andere 27 er mee door willen, moeten ze Nederland maar buiten de EU zetten. Niet dat dat ooit ter sprake komen zou, maar dat is de essentie. Verplichte unanimiteit betekent dat elk land een veto heeft. Wie niet weet wat een veto is, moet het op Wiki maar eens opzoeken.

Weet de NOS dat niet? Of Rutte?? Bèje gek! Natuurlijk weten ze dat wel. Die termijn van drie weken die wordt genoemd is een drukmiddel voor het parlement, en tegelijk wordt U – de kiezer – er vast op voorbereid dat ze niet eens bereid waren een WC-papiertje aan dat verdrag te hangen met Nederlandse bezwaren. Een WC-papiertje waar we niet om vroegen, want er was maar één ding dat een net mens kon doen: zijn handtekening terugtrekken, precies volgens de Nederlandse wet. Wat ik al Haagse fratsen noemde.

Dat Rutte geen net mens is is sinds 6 april wel duidelijk. Dat hij óók nog een lafbek is weten we nu eveneens: uiteindelijk heeft hij maar liefst zes maanden nodig gehad om voldoende moed te verzamelen om de kiezer te vertellen dat hij compleet schijt aan hun mening heeft. De peilingen van dit moment lijken de VVD de moed te geven de kiezer te confronteren, want die heeft toch het geheugen van een konijnenkeutel: pfffrrt – en weg.

Dat de staatsomroep dit nu op deze manier als nieuws brengt, is een signaal dat zij dit doet in harmonieuze samenwerking met het kabinet. Gemeenschappelijke belangen en zo, want met de pers als waakhond der democratie heeft dit al helemaal niets te maken. Heeft de democratie er belang bij met een zachte maar besliste incisie de strot doorgesneden te krijgen? De NOS maakt zich er medeplichtig aan.

Er is van deze hele exercitie maar één winnaar: de mensen die roepen dat democratie niets voor het volk is. En de mensen die voor iedereen zichtbaar wilden bewijzen dat de regering maling aan de wet en de kiezers heeft. Want de voorstemmers zowel als de tegenstemmers worden hiermee in gelijke mate genegeerd.

Uw stem vóór was niet van belang
Uw stem tégen was niet van belang
Uw stem was helemaal niet van belang.

Want met uw belang weigert men rekening te houden. Het enige verstandige dat U doen kunt, is in maart bewijzen dat u niet het geheugen van een konijnenkeutel hebt. Rutte? Pfffrrt – en weg.