Moeten we de burkini verbieden? Het is immers niets anders dan een onflatteus kledingstuk voor mensen met een achterlijk geloof?

Ik sta in dubio. Er zijn inderdaad argumenten de burkini te verbieden. Joost Niemöller gaf er een mooi overzicht van vandaag. Het argument dat ook in moslimlanden en zo het ding verboden is klinkt verleidelijk, en biedt een uitstekend schild om ons achter te verstoppen in discussies met beledigde moslims. Als je wordt gedekt door de communis opinio in landen als Marokko, Egypte en Tunesië kun je nooit fout zitten, toch?

Dat staat te bezien. Het verbieden van vlaggen die niet meer zijn dan een leeg symbool is al dubieus, het verbieden van een insigne dat een indicatie van domme slaafsheid is komt op mij evenmin erg intelligent over. Het zou daarom veel beter zijn dergelijke kledij en haar inhoud te behandelen als zij verdient: als middeleeuws, achterlijk, en onwenselijk. Als een lappenverzameling met daarin iemand die zo verdwaasd is dat zij trots de ketenen van haar eigen imbeciliteit ronddraagt. Zorg liever dat niemand er nog in gezien wil worden!

Want als je de burkini verbiedt, wil je liever direct de islam verbieden. Van mij mag dat – graag zelfs. Het zou zoveel beter zijn voor ons allen. Maar een burkiniverbod is niet meer dan een rode lap die de stier wordt voorgehouden zodat hij het zwaard niet ziet aankomen. Als je er na een lange strijd in slaagt het ding verboden te krijgen, zul je er achter komen dat je verloren hebt.

• Je verliest sympathie, want die arme moslimvrouwtjes hebben het al zo zwaar.
• Je verliest goodwill, want je bent een dwingeland die een irrelevant stukje stof verbieden wil.
• Je verliest elk argument tegen zaken die belangrijker zijn, omdat men in Nederland-polderland vindt dat je al iets gekregen hebt met dat verbod, en het moslims ter compensatie daarom moeilijk verboden kan worden hun toeters boven op de moskee op vol volume de omgeving te laten verpesten.

En wat heb je gewonnen? Eigenlijk niets. Want ten hoogste zul je hebben bewezen dat het vrijwel onmogelijk blijkt moslims in ons land iets te verbieden. En opnieuw hebben de geloofsgriezels daarmee dan punten gescoord. En als je het niet voor elkaar krijgt zullen ze niet alleen juichen, maar je ook uitlachen. Het is een heilloze weg.

Er is maar één manier die werken kan, en die al gewerkt heeft. Spot. Lach ze gewoon uit, en iedereen die hen verdedigt nog harder. Beklaag ze, en die arme vrouwen die gesmoord worden in een tent aan het strand om opvlieger na opvlieger te moeten verduren. Joel ze uit, liefst met een grote groep. Loop ze na op straat, blijf ze nawijzen, en wrijf het er diep, diep in: jij bent een achterlijke gladiool met een slavenziel, met je woestijnwetten van veertienhonderd jaar geleden en je kinderneukende profeet. Met je gebrek aan kennis van de wereld – ònze wereld, en je eetgewoonten uit het Stenen Tijdperk. En blijf ondertussen almaar lachen – geef ze geen kans je te beschuldigen van agressie. Houd het vriendelijk, maar laat ze huilen: tranen met tuiten zijn het enige dat deze inbreuk op onze beschaving en maatschappij kan compenseren. En laat ze merken dat wie zich in een burkini tooit, geen deel uitmaakt van onze maatschappij.

Veel anders is er niet. Het heeft gewerkt met het katholicisme en veel Protestanten, en ik geloof niet dat er een geloof is dat er onkwetsbaar voor blijken zal. Je loopt het risico dat ze je aanvallen – makkelijk zal het allemaal niet zijn. Maar wat voorop moet staan, is dat iemand die zich in een burkini tooit, zich buiten onze samenleving plaatst. Als je dat er niet voldoende in wrijft, blijven ze je daarmee uitdagen. Zich buiten de maatschappij plaatsen kan een kracht zijn, maar als puntje bij paaltje komt is het de ultieme zwakte.

Het zal ook pijnlijk zijn, maar het is nodig. Het voelt misschien als een volksgericht, maar het dragen van een burkini daagt daartoe uit, en als je het stilzwijgend laat gebeuren en de uitdaging niet accepteert, heb je verloren. Je hebt iets verloren wat je zelf niet ter discussie hebt ingezet: vrij te zijn van wat de islam je wil opdringen. Voor een oorlog is immers maar één partij nodig? De islam is in oorlog met ons, met onze beschaving. Dus we zullen haar met hun eigen wapens moeten bestrijden, omdat wij te beschaafd zijn hen bij kop en kont te pakken en het land uit te smijten.

Zegt het voort.