Turks-Amerikaanse troebelen verdiepen zich
Een Turkse militair die door Ankara voor verhoor werd teruggeroepen, heeft in de USA politiek asiel aangevraagd. Dat is politiek explosief.
De Amerikanen zullen het bezoek van Erdogan aan Moskou met argusogen hebben gevolgd. De bekendmaking dat beide landen de bouw van de gasleiding naar Europa gaan hervatten zal de USA in het geheel niet bevallen. Maar nu de oorlog in Syrië zo goed als verloren is, is de kans de gedroomde leiding van Qatar naar Europa te kunnen bouwen toch verkeken.
Maar de asielaanvraag van een Turkse militair die werd teruggeroepen naar Ankara schept een probleem waar Amerika niet op zit te wachten. Diplomatiek was er al het probleem-Gülen, maar dat was hanteerbaar, omdat Ankara tot nog toe Gülen vooral gebruikte als aanleiding voor zuiveringen, maar geen bewijzen leverde. En dat gaf de USA de kans achterover te leunen en er verder niet op in te gaan. Maar een toekenning van politiek asiel is eveneens een erkenning van een bepaalde politieke situatie, namelijk dat Turkije een politiek instabiel en onveilig land is waar de rechtstaat niet gewaarborgd is. Natuurlijk is dat reëel, maar het erkennen zal de USA graag zo lang mogelijk uitstellen. Wat nu gebeurt vindt men in Washington beslist onwenselijk.
De spanning tussen beide landen is aanzienlijk. Want voor men komt met uitspraken als deze:
‘Turkije is een waardevolle NAVO-collega die een belangrijke rol speelt in de strijd tegen IS.’
moeten de verhoudingen vèr heen zijn. Dat lijkt het geval. De problemen rond vliegbasis Incirlik, waar naar verluidt Amerikaanse kernwapens liggen opgeslagen, zijn de basis van grote Amerikaanse onrust.
Dat Erdogan schijnt te spelen met het idee de kiesdrempel voor het Turkse parlement te verhogen van 10% naar 12 of zelfs 15% zal ook niet helpen. Het lijkt te gaan leiden tot een kiessysteem waarin de grootste partij alleen zou kunnen regeren, bij ontstentenis van politieke concurrenten die ook de kiesdrempel halen. De huidige grens van 10% zorgt er al voor dat Erdogans AKP met een percentage van rond de 45 tijdens het vorige parlement een tweederde meerderheid had. Zo’n verandering maakt Turkije alleen in naam nog een democratisch gelegitimeerde autocratie.
Amerika zal die miltair waarschijnlijk gewoon uitleveren, net als Nederland met Oçalan deed.
De VS heeft te veel ballen tegelijk in de lucht willen houden over de hele wereld en komt dat terug. Ze hebben zichzelf klem gezet, ze kunnen niet én hun dierbare waarden hoog houden én hun globale hegemonie in stand houden.
Helaas ziet het ernaar uit dat ze zullen kiezen voor het behouden van de brute macht ten koste van moreel overwicht. Althans dat is hoe ik een overwinning van Clinton zou typeren, wat Trump wil weet ik niet.
De flirt met Rusland is een nieuwe ronde voor afpersing van de VS en de Eussr. Daar gaat putin wel bij varen.
Ik kijk met spanning uit naar de reactie van EU en VS. Zelf denk ik dat ze de eerste maanden lauw zullen reageren. Pas na de presidentsverkiezingen zullen concrete stappen worden genomen. Wint Trump…dan zal EU dwepen met Poetin.
Wint Hillary, dan zal EU weer op de knietjes liggen voor Turkije.
Wat er vooral gebeurt, is dat de islamo-fascistische dictator Erdogan, steeds verder
gaat in het chanteren van de USA en die “EU”.
Obama is een zwakke dwaas, en die “EU”-constructie is totaal verrot.
Erdogan lacht zich suf.
Volgens de eigen voorwaarden, had Turkije allang UIT de Navo gegooid moeten zijn.
Turkije wil Europa islamiseren; en mag NOOIT toegelaten worden tot die “EU”.
Het Obama/Clinton beleid blijkt rampzalig te zijn voor de westerse wereld.
Clinton kan zich beter terug trekken uit de verkiezingen, nu blijkt dat ze door en door corrupt is.