Tania Kambouri is politieagente en van Griekse komaf. Hind Fraihi is journaliste van Marokkaanse afkomst. Beide vrouwen hebben een boek geschreven over gesloten gemeenschappen in een westers land. Kambouri met name over moslims uit verschillende etnische groepen in Duitsland (Bochum) en Fraihi over moslims in het Brusselse Molenbeek.

Kambouri heeft als agente een brede kijk op wat in de samenleving speelt. Zij ziet er on-Duits uit en je gelooft haar wanneer ze zegt dat ze voor allerlei nationaliteiten wordt aangezien. Maar Grieken, Spanjaarden of Italianen die zij staande houdt, spreken haar niet aan op haar etniciteit. Ze vragen nooit een voorkeursbehandeling. De moslims daarentegen, die ook denken dat zij een van hen is, doen dat voortdurend. Gaat ze daar niet op in dan wordt ze onbeschoft en vol minachting bejegend. Moslims haten vrouwen aan wie zij verantwoording schuldig zijn.

De Duitse agente beziet met vrees de etnische enclaves waar Turkse en Koerdische clans de dienst uitmaken terwijl justitie en politie zich afzijdig houden. “Als Duitse mannen hun vrouwen en dochters slaan, het huishoudgeld opdrinken of vergokken, dan noemen we dat terecht ‘asociaal gedrag’. Maar bij moslimpatriarchen kijken we liever de andere kant op, zowel privé als politiek. Lang leve de multiculturele samenleving. Word toch wakker!”

In de parallelle samenleving van het islamitische patriarchaat is nog een beklemmende ontwikkeling gaande; de tendens om intern conflicten op te lossen. Islamitische vrederechters bemiddelen steeds vaker in Duitsland, niet alleen bij ruzies, maar ook bij ernstige gevallen als moord. De Duitse justitie heeft dan opeens te maken met mensen die hun verklaringen intrekken of acuut lijden aan geheugenverlies.

Zij roept de mening in herinnering van oud NRC-hoofdredacteur en jurist Folkert Jensma. Jensma beweert dat parallelle rechtssystemen heel goed kunnen bestaan in het Westen, zolang ze binnen de grenzen van het heersende recht blijven. “Deelname (aan zo’n rechtssysteem) is net zo vrijwillig als het geloof dat erbij hoort. Iedere gelovige burger is vrij zich strikt aan de regels uit eigen kring te houden en zich te laten adviseren door mannen in gewaden die dikke boeken raadplegen.” De geborneerdheid van deze bewering zit in de aanname dat deelname aan een geloof of een geloofsgemeenschap altijd vrijwillig is, ook bij moslims.

En passant stipt Kambouri ook de problemen met vluchtelingen aan. Ze spreekt over asielzoekerscentra die binnen de kortste keren volledig zijn uitgewoond: “Kabels worden van de muur getrokken of uitgehakt, sanitair bevuild, hele woonblokken onbewoonbaar gemaakt.” Ook over Sinti en Roma en Oost-Europese bendes spreekt ze harde, politiek incorrecte woorden. De teneur van haar boek is, als we niet snel laten zien wie de baas is, wordt het antiwesterse sentiment in de allochtone enclaves alleen maar sterker.

Het is verhelderend haar boek te lezen, naast dat van Fraihi. Undercover is een heruitgave. Fraihi’s bevindingen dateren van tien jaar terug toen Molenbeek nog niet bekendstond als thuishaven van moslimterroristen. Toen zij toentertijd weergaf wat zij registreerde, het bestaan van parallelle, van religieuze Westenhaat vervulde gemeenschappen te midden van onwetende Belgen, werd zij niet geloofd.

Het boek van Fraihi is geen aanklacht tegen wegkijken en vergoelijken zoals dat van Kambouri. Het is meer een egodocument van het kabbelende babbel soort en bovendien beperkt in reikwijdte. Al is zij moslim en Marokkaanse het lukt haar nauwelijks om in contact te komen met orthodoxe moslims. Ze is immers vrouw en draagt geen hoofddoek. Ze is ook een islam apologeet. Volgens haar hebben bijvoorbeeld alle islamieten die in de koran bevestiging vinden van de ondergeschiktheid van vrouwen de betreffende soera’s niet goed begrepen. Zij wel natuurlijk. De islamitische jongens die terreurdaden tegen het Westen niet afkeuren, zijn in haar ogen ook geen echte moslims, want islam betekent liefde en verdraagzaamheid.

Bij de moord op Theo van Gogh verzucht ze: Is er een verschil tussen iemand die moslims geitenneukers noemt en een imam die christenen vergelijkt met vuile honden? Het is haar blijkbaar nog niet opgevallen dat er tot nu toe nog geen imams zijn vermoord om wat zij over kaffirs hebben gezegd.

Maar voor wie de tekenen wilde lezen, stond er genoeg huiveringwekkends in haar boek, al was het maar haar vergeefse kloppen op de deuren van die gesloten gemeenschappen. In zijn voorwoord bij de heruitgave schrijft Jan Leyers (1958) televisiemaker en auteur van De weg naar Mekka (Van Halewyck 2007) dat de politiecommissaris van Molenbeek haar boek lachend wegwuifde. De toenmalige burgemeester bestond het zelfs te zeggen dat haar boek een poging was Molenbeek te besmeuren. Fraihi had volgens haar criticasters, zijnde de Goedmensen van België, ten onrechte kreten van pubers ernstig genomen. Het viel allemaal reuze mee.
We weten dat pubers graag tegen schenen schoppen en haatdragende onzin kunnen uitkramen. We weten nu ook dat veel van die pubers later nog steeds vasthouden aan hun haatbeelden. En helaas zien we, met Nice als triest dieptepunt, dat religieus gevoede haat een goede voedingsbodem is voor terrorisme.

De ontvangst van Kabouri is tot nu toe niet getekend door ontkenning. Maar zij schrijft dat weliswaar veel mensen aangedaan reageren wanneer ze over haar werk vertelt: “Toch dringt het niet echt tot ze door en ze verdringen het ook weer even snel.”

Verdringen is een reactie, een andere en zeker zo verwerpelijke reactie op ‘onwelkom’ nieuws was weer te lezen na de aanslag in Nice: ‘dit zal de rechtse krachten weer in de kaart spelen en dat is nog erger‘.
Het wachten is, zo valt te vrezen, op een heruitgave van haar boek over tien jaar.

---

Hind Fraihi (1976)Undercover in Klein-Marokko – Achter de gesloten deuren van de radicale islam in Molenbeek (2005 Strengholt United Media/2016 Van Halewyck)
Paperback 224 pagina’s
€14,95
ISBN: 978-94-6131-522-9

.

.

.

Tania Kambouri (1983) – Vrouw in het blauw – Noodkreet van een politieagente (2016 Justpublishers)
Paperback 220 pagina’s
€16,95
ISBN: 9789089756015