De meesten van ons zijn groot gebracht met het ethisch model van westerse normen en waarden, al dan niet geschoeid op christelijke leest. Uiteindelijk hebben we, historisch bezien, toch onze wortels in het christendom, los van u als individu.

Zonder hier al te diep op in te gaan denk ik te kunnen stellen dat wij allen, vanuit onze opvoeding een behoorlijk aantal christelijke principes hebben meegekregen. Wie kent niet de “10 geboden”? Ik wil u meenemen op een korte reis, door een spanningsveld aangaande een discrepantie in morele waarden, met betrekking tot oprechtheid, gekoppeld aan de influx van immigranten met een veelal islamitische achtergrond.

Eén van de eerder genoemde tien geboden wil ik belichten in de context van de islam; Het gaat om het “Gij zult geen valse getuigenis spreken tegen uw naaste” gebod. Nu zijn deze 10 geboden ook geëxtraheerd uit de Joodse Torah –zo u wilt “geopenbaard door de islamitische profeet Mohammed”- en vervat in de koran (Surah [hoofdstuk] 6/ Ayat [vers] 151-153). Hier staat onder meer “En leeft, wanneer gij spreekt, rechtvaardigheid na, zelfs wanneer het een bloedverwant betreft en vervult het verbond van Allah”. Ook in Surah 17/22-39 is een en ander opgeschreven met nog wat toevoegingen. Ik laat de interpretaties graag aan u. Echter, “rechtvaardig spreken” en ”geen valse getuigenis” verhouden zich als appels en peren, waarbij opgemerkt dat rechtvaardig spreken binnen de islam wel eens helemaal niet op onze golflengte zou kunnen liggen.

De islamitische (mohammedaanse) doctrine legitimeert leugens om de ongelovigen te misleiden, de islam te bevorderen en wereldwijde dominantie te realiseren.

Mohammedanen plegen leugen en bedrog wanneer het hun (goed) uitkomt, en Allah zal ze op leugens niet  afrekenen zolang  deze in dienst staan voor de “zaak van Allah” oftewel, om de islam te bevorderen. Zij mogen en kunnen dus onwaarheden vertellen zonder enig schuldgevoel of angst voor verantwoording of vergelding. Van een moreel appèl is op geen enkele wijze sprake en dit wordt ook vanuit bijvoorbeeld de koran niet beschreven. Een leugen ter verdediging van de islam op allerlei vlak wordt vanuit de mohammedaanse “heilige” boeken zelfs toegejuicht en aangemoedigd. Het is goddelijk bevolen en wordt in relatie tot de mohammedaanse Allah aangaande list en bedrog in vele Surahs genoemd.

Koran 3/54: En zij (de ongelovigen) beraamden listen en Allah maakte plannen en Allah is de beste van hen

die plannen maken.

Koran 7/99: Voelen zij zich soms veilig voor het plan van Allah? Niemand voelt zich veilig voor het plan van Allah, behalve het verliezende volk.

Koran 8/30: En (gedenk) toen degenen die ongelovig waren, een list tegen jou beraamden om jou vast te binden of jou te doden of jou te verdrijven. En zij beraamden een list en Allah maakte een plan. En Allah is de Beste der Beramers.

Koran 10/21: En als Wij de mensen Barmhartigheid deden proeven nadat tegenspoed hen had getroffen, dan is er bij ben een list tegen Onze Tekenen. Zeg: ”Allah is sneller met het beramen.” Voorwaar, Onze gezanten (Engelen) schrijven op wat jullie beramen.

Sahih Al-Bukhari : Al-Hasan, de kleinzoon van de Profeet zegt: “taqiyya is geoorloofd en zal voortduren tot de Dag der Opstanding“.

Of specifiek bedrog in gedrag als in  Koran 16/106 : …behalve hij die wordt gedwongen terwijl zijn hart in het geloof vrede blijft vinden... wat wil zeggen dat een moslim een vriendelijk masker op mag zetten voor de buitenkant zolang zijn harts-gesteldheid maar “anders” is…, noem het toneel spelen. Binnen bepaalde islam-stromingen mag het uitsluitend gebruikt worden in geval van bedreiging of vervolging van het geloof, maar doorgaans wordt het binnen de islam zeer breed geïnterpreteerd en gebruikt.

Het is onmogelijk de islam en mohammedanen te begrijpen door te luisteren naar hun protesten tegen terreur of hun proclamatie aangaande patriotisme voor het westerse land waarin zij wonen. Gewoonlijk is het verstandig en eerlijk om mensen het voordeel van de twijfel te geven, maar wanneer het gaat om de nationale veiligheid en de toekomst van ons land, kunnen we ons beter drie keer achter de oren krabben als het gaat om nationaal “moslim” patriotisme dat ze uitdragen omdat de islam leugens toestaat onder de noemer Al-Taqiyya (Arabisch; التقية ,zich beschermen tegen). Het is een toegestane gedragsregel om het geloof onder bedreiging of dwang te verbergen en zich dus (tijdelijk) anders voor te doen, een theologisch concept binnen de islam.

De feitelijke uitleg van het begrip Al-Taqiyya: Misleidingen, het islamitisch woord voor verhulling of vermomming van je geloof, overtuigingen, ideeën, gevoelens, meningen en/of strategieën ten voordeel van de islam of de islamitische expansie. Letterlijk of taalkundig betekent taqiyya; “ontwijkende bewegingen in relatie tot bedreigingen” maar de politieke betekenis is “het simuleren van elke benodigde status, nodig om te infiltreren, tweedracht te zaaien en de oorlog tegen de vijand te winnen”. Altijd ter bevordering en verspreiding van de islam, de zaak voor Allah.

Volgens dit traditionele concept zijn mohammedanen in een niet-moslim omgeving gerechtigd om hun mohammedaan-zijn te verbergen ter voorkoming van vervolging en om heimelijk de strijd tegen de ongelovigen te voeren. U begrijpt dat het uitsluitend geoorloofd is taqiyya te plegen tegen niet-mohammedanen, nimmer tegen eigen geloofsbroeders. Mohammedanen mogen onderling elkaar nooit bestelen, tegen elkaar liegen, elkaar vermoorden, elkaars vrouwen aanraken of elkaar zakelijk bedriegen.

List en bedrog stond Mohammed in drie situaties toe, te weten; om twee of meerdere ruziënde (mohammedaanse) partijen te verzoenen, tegenover je vrouw en in de oorlog zoals beschreven in Sahih Muslim B32N6303, een erkende en authentieke overlevering. Als laatste is de jihad-struggle tegen de ongelovige kafir ook altijd toegestaan.

Dus het kan de mohammedaan feitelijk niet aangerekend worden dat zij zo handelen omdat vanuit de islamitische doctrine Allah het opdraagt, Mohammed staat het eveneens voor en ja… elke mohammedaan dient de koran en Mohammed als het perfecte “rolmodel” in elk detail te volgen! Ook in de scheiding van omgang met de medemens is de doctrine erg helder;

Onder andere zoals in de koran Surah 5/51: “O Jullie die geloven! Neemt niet de Joden en Christenen tot vriend. Zij zijn als vrienden van elkaar (Het arabische woord َأَوْلِيَا betekent meer dan een vriendschap, meer een bondgenoot) En wie van jullie hen als vriend neemt, behoort ongetwijfeld tot hen. Voorwaar, Allah leidt het onrechtvaardige volk niet”, wordt het onderscheid duidelijk tussen de geloofsbroeders en de niet-mohammedaan.

Een andere passage, Surah 4/144 “O gij die gelooft neem de ongelovigen niet tot vrienden, veeleer dan de gelovigen; wenst gij dat gij Allah een duidelijk bewijs tegen u geeft.” Laat ook hierin geen onduidelijkheid bestaan.

Hoewel vervangen (abrogated), geeft Surah 3/28 woorden van gelijke strekking.

Al-Bukhari geeft weer dat Abu Ad-Darda zegt; “We lachen in het gezicht van bepaalde mensen ondanks dat wij hen in ons hart vervloeken.”(Tafsir Ibn Kathir, vol. 2, 141).

De Reliance of the Traveler, wordt mede als voedingsbron gebruikt voor de Sharia, de islamitische wetgeving. In het licht van Taqiyya staat in Para r8.2 onder meer het volgende; “Wanneer het mogelijk is een doel te bereiken door te liegen, terwijl dat niet lukt door de waarheid te spreken, is het toegestaan te liegen wanneer het te bereiken doel is toegestaan, en liegen is verplicht wanneer het een verplicht doel betreft.

In de koran zelf, staan met betrekking tot de omgang met niet-mohammedanen als vriend, niet minder dan twaalf verzen beschreven.

Het praktiseren van taqiyya heeft zich meer en meer ontwikkeld in het licht van vervolging en nederlagen tussen sjiieten en soennieten ten tijde van de soennitische bedreiging en overheersing.  Het belang van taqiyya werd steeds groter als religieuze leerstelling en gedragsregel. Tegenwoordig, met betrekking tot de nodige integratieproblemen die we van groepen mohammedanen kennen, voelen zij zich ook nogal eens bedreigd in hun geloof en cultuur wat er soms toe leidt, dat radicale of ultraorthodoxe moslimleiders dankbaar inspelen op deze bestaande angsten en onzekerheden, teneinde aanhang te verwerven. Het begrip taqiyya geeft de mohammedanen in Europa en Amerika een handreiking om barrières bij het integratieproces vanuit het islamitische geloof op een aanvaardbare en correcte wijze te omzeilen.

De mohammedaan als individu, maar ook islamitische organisaties zoals bijvoorbeeld CAIR (Councel on American Islamic Relations), spreken maar al te vaak met gespleten of dubbele tong. Naar buiten toe in ’s lands taal doen ze gematigde uitspraken en dragen uit dat de islam een “Religie van de vrede” is, waarbij vervolgens vredige en tolerante passages uit de koran aangehaald worden. Vervolgens wordt in een moskee of vergadering anderszins dezelfde kwestie geheel anders belicht of uitgelegd met totaal andere argumenten en beweegredenen. Dit gebeurt dan veelal in het Arabisch.

Een voorbeeld wat zich vaak voordoet, is dat een mohammedaan tegenover critici, de volgende passage uit de koran aanhaalt; (Surah 5/32) “… wie iemand doodt, is alsof hij de mensheid heeft gedood en wie iemand laat leven is alsof hij de mensheid heeft laten leven…” Echter, dit is een halve waarheid, het is ook maar een stukje van de complete passage.

De completere tekst is als volgt; “wie iemand doodt, anders dan uit vergelding voor het doden van een ander of wegens verderf zaaien op aarde , is alsof hij de mensheid heeft gedood en wie iemand laat leven is alsof hij de mensheid heeft laten leven.” Er zijn dus twee uitzonderingen; 1) als de moord uit wraak is ontstaan, doden uit wraak is toegestaan! En 2) als de moord ontstaan is vanwege zondig of verderfelijk gedrag, lees; niet-islamitisch oftewel ‘haram’ zoals ontkenning Allah of Mohammed, varkensvlees, alcohol, films, muziek, Jezus-kruisiging, overspel, kerst, homofilie, gemengd samenzijn, niet-islamitische kledingvoorschriften etc…

Deze tekst begint evenwel met de volgende woorden; “Daarom hebben Wij de kinderen van Israël voorgeschreven…”, dit impliceert het dwingende van het mohammedanisme. Ook opgemerkt moet dat “mensheid” hier de aanduiding is voor de uitverkorenen, namelijk de mohammedanen. Een opsomming van de niet-mohammedaan als verderfzaaier zal ik hier achterwege laten en gemakshalve even samenvatten als “laagste wezens.” Ter completering eindigt de passage met “En waarlijk, Onze Boodschappers kwamen tot hen met duidelijke Tekenen, velen van hen (de Kinderen van Israel) waren daarna overtreders op de aarde.”

Zonder af te dwalen wil ik u de opvolgende Ayat (Surah 5/33) niet onthouden, deze zal in deze context ook nimmer door de mohammedaan-broeder worden aangehaald; “Voorwaar, de vergelding van degenen die oorlog voeren tegen Allah en Zijn Boodschapper en (die) naar het zaaien van verderf op aarde streven, is dat zij gedood worden, of gekruisigd worden, of het afhouwen van handen en voeten aan tegenovergestelde kanten, of dat zij uit het land verbannen worden. Dat is voor hen een vernedering op de wereld en voor hen is er in het Hiernamaals een geweldige bestraffing.” Tot zover deze passages  betreffende de “Religie van de vrede”.

Er zijn vele afgeleide of verweven termen die allemaal net iets anders voorstaan binnen het begrip taqiyya zoals Tawriya, Kitman, Muruna, Taysir en Darura. Bepaalde begrippen overlappen elkaar of hebben een nauwe verbondenheid, ze hebben gemeenschappelijk dat ze allen dienen ter bevordering van de verbreiding van de islam, dus voor de zaak van Allah.  De begrippen wil ik voor u uiteenzetten met een aantal voorbeelden zodat u er niet meer vreemd tegenaan kijkt vanaf nu.

Tawriya (arabisch, تورية; of ايهام) is een andere vorm van misleiding binnen de islam en zou omschreven kunnen worden als “creatief liegen” of een “dubbele betekenis toekennen”. Het is prima de intenties niet na te komen van iets wat afgesproken is zolang je je er letterlijk aan houdt (Reliance of the Traveler, sectie o19.1 en o19.5)

Een voorbeeld is wanneer een mohammedaan ontkent dat de eerste Surah, die zij zeventien keer per dag bidden, over Joden en christenen gaat. In deze Surah wordt Allah gevraagd om de gelovige te behoeden voor “het pad van degene op wie Allah’s toorn is neergedaald” èn “het pad van degene die zijn afgedwaald”. Letterlijk staat er inderdaad geen Joden of christenen maar de mohammedaan weet maar al te goed dat met “degene” hier de Joden en de christenen bedoeld worden. Dit is het plegen van tawriya, omdat deze mohammedaan dit echt wel weet.

Een mohammedaan zegt: “Ik heb geen stuiver op zak”, kan heel wel kloppen terwijl hij ondertussen wellicht vier biljetten van vijftig euro op zak heeft.

U wenst een mohammedaan een fijne kerst en deze reageert met “Ik wens u ook het beste”. U kunt denken dat hij u een “kerstgroet” terug wenst maar eigenlijk spreekt hij de wens uit dat u zich tot de islam bekeert. Het beste in zijn ogen is om mohammedaan te worden.

Muruna / Al-Taysir.  Een van de grondbeginselen van de Islam. Als er meerdere mogelijkheden zijn, vraagt de “religie” om de makkelijkste weg te kiezen. Binnen de mohammedaanse doctrine, overeenkomstig ‘fiqh al-taysir’ (de jurisprudentie mbt de weg van de minste weerstand), wordt de mohammedaan dispensatie geboden waar dat ook maar nodig is. Mohammed zelf pleitte voor het kiezen van de gemakkelijke weg. Taysir biedt de mogelijkheid tot een tijdelijke dispensatie indien de omstandigheden van het dagelijkse leven voor de gelovige mohammedaan problematisch zijn.

De in Nederland bekende Tariq Ramadan geeft een goed voorbeeld van taysir in een gesprek met de publicist Ian Buruma, weergegeven in de New York Times van 4 februari 2007. Ramadan beveelt een moratorium (tijdelijk stopzetten) van de doodstraf door steniging ingeval van overspel aan. Dit is taysir in de praktijk. Steniging betekent voor de westerse mohammedaan zeker een langdurige gevangenisstraf. Het buiten werking stellen (tijdelijk) geldt totdat de omstandigheden meer opportuun worden. Taysir betekent niet islam-liberalisatie, maar veroorlooft de mohammedaan een door hem niet serieus te nemen aanpassing aan de dagelijkse levensomstandigheden. De toepassing van taysir betekent niet dat afstand wordt genomen van de sharia, slechts tijdelijk uitstel.

Muruna, het eveneens tijdelijk opschorten van de islamitische wetgeving sharia zorgt ervoor dat mohammedaanse immigranten “gematigd” lijken. Dus via het principe van de Hijra (moslim emigratie naar niet-moslim gebied) zijn de eerste mohammedanen de “trojan horse”, de kafir-gemeenschap heeft het verkeerde gevoel als zouden de eerste immigranten geen bedreiging vormen, op z’n minst tot de mohammedanengemeenschap kracht, macht en invloed vergaard heeft. Muruna betekent het gebruiken van flexibiliteit om met de omgeving of de vijand te versmelten. Koran 2/106 spreekt over de vervanging van verzen door een betere, de mohammedaan zou dit op een manier kunnen interpreteren als mag hij bepaalde koran-opdrachten vergeten zolang hij een betere ervoor uitvoert, alles ter bevordering van de islam, de zaak voor Allah.

Daarom mogen de mohammedanen van de islamitische wetgeving afwijken om te zorgen dat wij wat minder acht op ze slaan en dat wij vertrouwen op “hun” tegengeluid. Het praktiseren van muruna is soms als een kameleon, de baard wordt tijdelijk verwijderd, westerse kleding wordt gedragen of zelfs het drinken van alcohol om maar het vertrouwen van ons te winnen, lees; te misleiden.

Het gaat om niet-mohammedaans gedrag en kan zelfs zover gaan dat er getrouwd wordt met een niet-mohammedaan. Ingeval van de mohammedaan die een jihadistische aanslag wil plegen wordt dan elke verdenking vermeden. Bovendien is het omkomen door jihad, volgens de mohammedaanse liturgie, altijd de beste daad waar zonder meer door Allah een beloning voor staat. Alles wat daarbij hoort, terwijl het feitelijk “haram” is, wordt door Allah vergeven, zelfs al zou de mohammedaan naar een gayclub gaan…

Hier komen we dan op een andere term genaamd Darura hetgeen bedrog of misleiding betekent door noodzaak of behoefte. Het gaat hier dan specifieker om het zich bezig houden met iets dat “haram” ofwel verboden is.

Als laatste is er dan met betrekking tot bedrog en misleiding het fenomeen Kitman (كتمان , geheimhouding of verzwijging) dat een onderdeel is van de islamitische jurisprudentie Ḥiyal (arabisch; حيل) wat voor “legalistic trickery” staat. Hier hebben we het over het naar de mond praten of spreken met dubbele bedoelingen, halve waarheden en voor meerdere uitleg vatbaar.

Voor het bereiken van de overwinning is bedrog binnen de islam toegestaan en Mohammed zei zelf, “oorlog is bedrog.” (Bukhari vol. 4:267 and 269) Dit opzettelijk bedriegen of liegen middels “kitman” is toegestaan ter bescherming van de islam. Een goed voorbeeld van het toepassen van kitman is wanneer een moslim vertelt dat de echte “jihad” een strijd met is van “het binnenste, een geestelijke strijd” en er niet aan toevoegt dat deze definitie gebaseerd is op één enkele, “zwakke” hadith van twijfelachtig authenticiteit. Daar tegenover staan bijna 200 verwijzingen naar jihad in de meest standaard hadith collectie. En allen veronderstellen dat jihad oorlog betekent. In de koran zelf wordt jihad (inclusief afgeleide bewoordingen) zo’n zestig keer benoemd, waarbij echter maar in een kwart van de gevallen het als de “interne strijd” wordt beschouwd.

Mohammed, als perfect rolmodel voor iedere mohammedaan, droeg de toepassing van taqiyya op velerlei manieren uit, hetgeen terug te vinden is in zowel zijn biografie (Sira) als ook in de overleveringen (Hadith). Diverse anekdotes zijn opgetekend zoals bv “De battle of the Trench 627ad” uit Ibn Ishaq’s Sira. Ook Ibn Sa’ads opgetekende verhaal over Mohammed bin Maslama, die de door Mohammed toegestane leugens en bedrog aanwendde om de dichter Kab bin al-Ashruf te onthoofden omdat deze een voor de “profeet” beledigend vers had geschreven.

Een andere algemene vorm van kitman is het uitsluitend citeren van de weinige vredige passages uit de koran, wetende dat menigeen van deze verzen later zijn vervangen door andere, meer gewelddadige en tegenstrijdige verzen;

“Er is geen dwang in de godsdienst.” (Surah 2:256) uit de vroege Medina-koran dat is vervangen door “Zouden zij een andere godsdient dan die van Allah zoeken, terwijl degenen die er in de hemelen en op de aarde zijn zich gewillig en ongewillig aan Hem hebben overgegeven?” (Surah 3:83) uit de latere Medina-koran.

Of; “Toestemming (om te vechten) is gegeven aan degenen die bevochten worden, omdat zij met onrecht behandeld worden. En voorwaar, Allah is zeker bij machte hen te helpen” (Surah 22:39) uit de latere Mekka-koran is vervangen door de “Verse of the sword”; “Als de heilige maanden zijn verstreken, doodt dan de veelgodendienaars waar jullie hen vinden, grijpt hen, belegert hen en wacht hen op in elke mogelijke hinderlaag.” (Surah 9:5) uit de latere Medina-koran.

Allah heeft 99 verschillende benamingen in de “heilige” mohammedaanse geschriften waaronder; Allah is de beste misleider, Allah is de beste samenzweerder èn Allah is de beste intrigant. Invulling ervan door de mohammedaan is evident.

En Allah weet het ’t beste…