Zeven missies hebben de Nederlandse F16’s boven Syrië gevlogen. Zeven!

Natuurlijk is het nooit aardig om denigrerend te doen over missies die in principe levensgevaarlijk zijn. Voor je het weet wordt zo’n duur toestel neergehaald door een Amerikaanse Stinger, die door ‘gematigde’ rebellen was ‘uitgeleend’ aan IS. Dat zou niet fijn zijn, en bovendien is het geen tegenstander door wie je graag gevangen genomen wordt, IS. Voor je het weet haal je de internationale pers.

Maarrreh…

Waarom wilden we dat die F16’s eigenlijk ook boven Syrië zouden mogen vliegen? Was het meer dan slechts een morele steun aan Amerikaanse vliegers? Zit er waarheid in de beschuldiging van de Russen dat de door de USA geleide coalitie zo weinig moeite doet om IS afbreuk te doen zodat het er op lijkt dat men IS stiekem steunt? Mogen we van de Russen meestal niet? Is men bang ‘landgenoten’ te raken? Zijn we besmet met het Sbrenica-virus? Of is het toch het gebrek aan noodzakelijke apparatuur waarover laatst al ophef ontstond in de Nederlandse pers? Vragen, vragen, vragen…

Zoals gebruikelijk met Nederlandse missers is er genoeg te onderzoeken voor een parlementaire onderzoekscommissie. Maar evenzeer lijkt het me onwaarschijnlijk dat die commissie er ooit komen zal, want dit kabinet zal weinig anders leveren dan zwartgelakte pagina’s die wel een zwartboek zullen vormen, maar geen dat de huidige parlementaire meerderheid acceptabel vinden zal.

Tenzij er onverhoeds inderdaad een ‘landgenoot’ zou worden geraakt. Maar dan moet je eerst gaan schieten, dus, U begrijpt…

Toch, ik wil verder geen suggesties doen over de inzet van de Nederlandse bijdrage tegen IS, en evenmin al te laatdunkend doen over de doelen die worden nagestreefd, maar 1 dingetje wil ik U toch nog meegeven:
Rusland heeft sinds oktober 10.000 missies boven Syrië gevlogen, en daarbij 30.000 doelen geraakt of in ieder geval aangevallen. Daarbij voerden ze 60 aanvallen per dag uit, en de Amerikaanse coalitie kwam nooit verder dan 7.

Hé zeven. Mooi rond getal.