Afgelopen week deed Saudi-Arabië het voorstel/aankondiging dat het land met een coalitie mee zou gaan strijden in Syrië. Dat werd door de Syrische regering niet positief ontvangen.

In een vrij lompe reactie liet de Syrische minister van Buitenlandse Zaken weten, dat ongenode bezoekers er van uit moesten gaan het land snel weer te zullen verlaten – in een houten kist. Geen onverwachte reactie, maar vooral de gedecideerde wijze waarop dit bericht de wereld in kwam zal enig opzien hebben gebaard. Het is duidelijk dat de Syrische regering blaakt van het zelfvertrouwen over de afloop van de Syrische Burgeroorlog, en tevens denkt dat het einde er van zeer nabij is.

Daar komt natuurlijk bij, dat een Saudische interventie – onder de paraplu van de westerse (vredes)luchtmacht – door de Iraanse bondgenoot van Assad c.s. wordt gezien als een directe uitdaging van Iran door de Saudi’s, alsook de laatste kans van Washington om nog een vinger in de Syrische pap te houden.

Dat dit probleem voor de USA steeds acuter wordt, laat zich ook lezen uit de analyse van een gerespecteerd MO-watcher. De Amerikaanse gezindheid van deze analist laat zich lezen uit zijn stelling dat het onderbreken van de onderhandelingen in Genève op het conto van Assad c.s. moet worden geschreven, terwijl het eerder de ‘gematigde oppositie’ is die zich er aan onttrok. Zoals hij ook feitelijk beschrijft.

Interessanter in dit gelinkte stuk is echter de opmerking over de Koerden als laatste machtsfactor waaraan een Amerikaanse interventie nog een schijntje van legaliteit zou kunnen ontlenen. Dat is inderdaad een sterk punt, en iets dat Turkije zeer sterk tegen de haren in strijkt. Dat valt ook op te maken uit de Turkse reacties op het bezoek van de Amerikaan McGurk afgelopen weekend aan Koerdische gebieden. Vanuit Turkije weerklonk een jammerklacht, en werd de vraag gesteld met wie de USA nu een bondgenootschap heeft. Goede vraag. En een duidelijk antwoord dat Turkije daarvoor steeds minder verstandig lijkt lijkt me ook nuttig, maar dat zal nog wel een paar jaar doordenken vereisen.

Rusland poogt al enige tijd invloed te krijgen op de Koerden in Syrië, en lijkt daarmee in ieder geval enig succes te boeken. Er zijn al een tijd lang geen gevechten geweest tussen Koerden en Assad-getrouwen, en de Russen hebben deels de westwaartse Koerdische opmars richting de IS-corridor naar Turkije gefaciliteerd. Het afsnijden daarvan heeft de oliestroom naar Turkije vrijwel stilgelegd, en treft het kalifaat daarmee het hardst. Het Turkse belang was goedkope olie, en de Koerden zijn zich terdege bewust van de Amerikaanse aarzelingen de Turken voor het hoofd te stoten. Tot nog toe in ieder geval, want de USA heeft het probleem dat om in Syrië een factor te blijven, steunen aan Turkije contraproductief zal zijn. En Rusland is zeer beslist verlangend hen snel buitenspel te zetten.

Een andere interessante observatie was de voorspelling dat Aleppo het niet al te lang zal volhouden nu de omsingeling door de Syrische troepen vrijwel compleet is. Dat zou voor de bevolking goed nieuws zijn, en eigenlijk voor iedereen behalve de USA en haar ‘gematigde bondgenoten’.

De capitulatie van Aleppo zal naar het zich laat aanzien worden gevolgd door een maand lang opruimen van kleinere verzetshaarden, zodat circa half maart de eindstrijd van Assad versus IS kan worden verwacht. Kan het verzwakte kalifaat het tegen de Russische luchtmacht en het oprukkende Syrisch-Iraanse leger langer volhouden dan twee maanden? Ik betwijfel het zeer.

Daarmee zou Rusland zich zelfs hebben weten te houden aan het zeer optimistische schema van Putin in september, toen deze opmerkte dat Rusland er van uit ging dat een maand of zes, zeven voldoende zouden zijn om de Syrische Burgeroorlog te beëindigen. Ook een klap in het gezicht van de USA, waarvan nu wel heel pijnlijk duidelijk wordt dat zij in de strijd tegen IS jarenlang duidelijk andere belangen heeft nagestreefd dan het elimineren van Islamitische Staat. Want militair was Washington in Irak (zie ook deze uitgebreide analyse!) zonder twijfel tot minstens hetzelfde in staat als wat Rusland nu doet ten bate van Assad.

—————————————————————————————–

Volg ook ons Dossier Syrië en Dossier Wereldpolitiek USA.