Jaap ziet een scherp onderscheid tussen de Europese identiteit en de mogelijkheden van de islam zich daar aan aan te passen.

IS beoogt een scheiding tussen moslims en ‘ongelovigen’ en meent dat haar wijze van oorlogvoeren hiertoe zal bijdragen. Zelf heb ik korte tijd de hoop gehad dat IS met het tonen van dit inhumane gezicht van de islam juist het tegendeel zou bewerkstelligen, namelijk een scheuring binnen de Europese moslimgemeenschap zélf. Maar inmiddels ben ik ook daar weer van genezen.

Die scheuring, zo droomde ik, zou tonen dat de Europese moslimgemeenschap inderdaad die geciviliseerde communiteit was zoals voorgeschreven door de NRC; dat men de humanitaire Europese waarden omarmt en zonder pardon schuimbekkende zeloten de deur zou wijzen. Maar het is niet gebeurd, en het kon ook niet gebeuren want zo’n scheiding wordt door twee elkaar versterkende factoren verhinderd.

Ten eerste is daar de islam zelf. De geweldsinstructie die onlosmakelijk met deze ideologie is verbonden, is door de eeuwen heen onveranderd gebleven. Dit geloof is in de 12e eeuw verstard en niet gewassen door Verlichting of humanisme. De door Europa zo gewenste geweldsapostasie staat daarmee gelijk aan afvalligheid tout court. Bestens komt men, op basis van een persoonlijke niet-gesanctioneerde interpretatie tot: dit is niet mijn islam.

Ten tweede is het deze niet-gefundeerde interpretatie die door de humanistische Europese elite tot algemene waarheid is verheven: dit is niet de ware islam. De moslimgemeenschap wordt zo in een humanitair jasje gehesen en beleidsmatig verlicht door de uitreiking van een Europees paspoort onder het uitspreken van: “dit zijn mijn waarden die aan u gegeven zijn”. Het is kul voor goedgelovigen. Maar het heeft wel geleid tot de verkettering van een ieder die deze multiculturele mantra niet onderschrijft.

Bewegingen als Pegida en Identitair Verzet zijn de kinderen van Europees beleid. Ze zijn verwekt door de onwil om onderscheid te maken. Iedereen is gelijk en er is geen andere identiteit dan de Europese. Maar waarin die Europese identiteit bestaat anders dan in ‘de verzorgingsstaat’ blijft noodzakelijkerwijs in het midden. Want om het even hoe je het omschrijft, geen enkele historisch gefundeerde samenvatting zal ‘de islam’ op een voor moslims toereikende wijze incorporeren. De afstand tussen islam en generiek humanisme is daarvoor eenvoudigweg te groot.

Daarom zien de Europese bestuurders er in het geheel maar vanaf. En daarmee verplichten zij zich tot onderdrukking van het steeds veelvuldiger gehoord identitair autochtoon geluid. Tegelijkertijd bouwen de islamitische kwartiermakers verder aan een eigen Europese identiteit; in alle openheid bij bespeurde zwakte, in het geniep bij strategisch belang. En zo zijn wij allen alsnog verenigd, namelijk door het inzicht: dit is niet het ware Europa.

———————————————————————————————————-

Eerder verscheen op Blog of Reason