Is er al eens onderzocht hoeveel Nederlanders minder Marokkanen willen? Je schijnt dat niet te mogen willen of, althans, niet hardop te mogen zeggen.

In de jaren zestig van de vorige eeuw werden er 20.000 buitenlandse werknemers uit Marokko ingevoerd om het tekort aan arbeidskrachten in de industrie op te lossen. Tegenwoordig, zo’n 60 jaar later wonen er meer dan 400.000 Marokkanen in Nederland. De groei begon toen tijdens de oliecrisis van de jaren zeventig de olielanden gezinshereniging afdwongen. Daarna kwam de ketenmigratie op gang omdat de jonge Marokkanen bruiden en bruidegoms uit Marokko lieten overkomen. Er kwamen ook nogal wat illegaal naar Nederland en die mochten na een generaal pardon, dat door de PvdA geëist werd, blijven.

Rond 1985 kwamen de eerste berichten binnen dat jonge Marokkanen oververtegenwoordigd waren in de criminaliteitsstatistieken. Wat later versprak een minister zich door te stellen dat ze in alle verkeerde lijstjes bovenaan stonden. In het jaar 2000 kreeg Paul Scheffer half Nederland over zich heen met zijn artikel ‘Het multiculturele drama’ in de NRC. Nu 18 jaar later heeft dat artikel zijn geldigheid nog steeds niet verloren. We hebben een multicultureel drama en Marokkanen spelen daarin nog steeds een hoofdrol. Ze integreren niet, leren de taal niet goed, voeren alle verkeerde lijstjes aan en klagen desondanks steen en been dat ze gediscrimineerd worden. Er is van alles in het werk gesteld om die beeldvorming bij te stellen en als gevolg daarvan zijn Marokkanen slachtoffers geworden en Nederlanders die er minder van willen de discriminerende daders.

Ondertussen hebben de Nederlandse achtereenvolgende regeringen niet stil gezeten om de toestroom van Marokkanen sterk te beperken. Kennelijk zijn ze in de ogen van de landelijke overheid ook niet zo welkom. Door het stellen van een taaleis aan import-bruiden en -bruidegoms, is die import heel sterk afgenomen. Er is dus een duidelijk bewijs dat ook de landelijke overheid minder Marokkanen wilde. De zittende regering heeft inmiddels ook aangekondigd dat de acceptatie van een tweede paspoort over een paar jaar, niet meer geaccepteerd wordt. Dat kan voor een aantal Marokkanen reden zijn om het Nederlands paspoort op te geven en terug te gaan.

Geert Wilders ging nog een stap verder. Hij wilde niet alleen dat de groei door import zou stoppen, hij wilde ook dat het aantal Marokkanen in Nederland zou afnemen. En toen waren de rapen gaar. De media voerden huilende kinderen op die bang waren dat ze weggestuurd zouden worden. Kinderen doen het altijd goed als er verontwaardiging moet worden opgeroepen. Een paar duizend mensen gingen aangifte doen tegen die vreselijke Wilders en in een aantal gevallen werd dat door politie en lokale overheden gefaciliteerd. Wilders werd veroordeeld voor groepsbelediging en het aanzetten tot discriminatie. Vandaag 17 mei 2018 start het hoger beroep.

Er is nu de rare situatie dat Wilders wegens onschendbaarheid dat wel in de Tweede Kamer mag zeggen, maar daarbuiten niet. Er is nu ook de rare situatie dat ook meer dan de helft van de Nederlanders minder Marokkanen wil maar dat niet hardop mag zeggen. Dat maakt Wilders een voorbeeldfiguur in een showproces. Alle problemen met de multiculturele situatie worden vooral bestreden door ongewenste beeldvorming tegen te gaan. We mogen niet denken dat het een algemeen belang is als er minder Marokkanen zijn.

Het tegengaan van ongewenste beeldvorming over hun aanwezigheid is een belang voor Marokkanen. Vanaf hun aankomst zijn hun woordvoerders bezig geweest om ongewenste beeldvorming te bestrijden. De activiteit om ongewenst gedrag van Marokkanen te bestrijden heeft bij hen echter een veel lagere prioriteit. Intern wordt veel van het wangedrag goedgepraat. Wangedrag in een land vol ongelovigen kan met de koran in de hand worden gerechtvaardigd. Wie wil weten hoe slecht Nederland wel is, kan zijn oor overal te luisteren leggen waar een groep Marokkanen bij elkaar zijn. Zo verlaag je de drempel voor wangedrag.

Marokkanen weten dat ze eigenlijk nauwelijks welkom zijn. Een behoorlijk groot aantal van hen wil eigenlijk ook terug naar Marokko. Maar ze gaan niet. In dat door hen geïdealiseerde land zijn de voorzieningen in alle opzichten minder. Marokkanen zitten in de val. Veel willen weg uit Nederland, maar het opgeven van het hoge voorzieningenniveau is een hoge drempel. Als Wilders slim is, gaat hij voorstellen doen om die drempel te verlagen.

In het voorgaande is generaliserend gesproken over Marokkanen in Nederland. Uiteraard vormen niet alle Marokkanen een probleem. Een groot deel van hen verdient zelfs steun omdat ze grote problemen hebben met het zich losmaken van de gesloten Marokkaanse gemeenschap in Nederland.

Het probleem in Nederland komt vooral van de Marokkaanse woordvoerders die als ervaren bestuursfluisteraars de Nederlandse overheid met succes beïnvloeden om de in de samenleving uit ervaring met Marokkanen ontstane beeldvorming te veroordelen. De beeldvorming is relevant, maar moet genegeerd worden. Horen, zien en zwijgen. Dat is een op den duur onhoudbare situatie en dat zou eigenlijk in het oordeel over het hoger beroep in de zaak Wilders tot uitdrukking moeten komen.

---

Dit artikel verscheen eerder op Peter’s Blogboek