Je kunt veel willen zeggen over te korte rokjes. En wat je daarvan denken moet als overheid. Of als weldenkend mens. Maar vandaag laat ik mijn beurt graag voorbij gaan zodat Pat Condell het kan uitleggen.

.

Even voor de goede orde: dat de gemeente Amsterdam nu bij hoog en laag volhoudt dat er geen enkele vorm van beleid zit achter de idiote mail die binnen NieuwWest vrouwen sommeerde in ‘nette kleding’ op hun werk te komen valt natuurlijk niet serieus te nemen. Het zal best waar zijn, maar zo lang degene die hem verstuurde er niet wordt uitgegooid, blijft het een vorm van intimidatie waarvan iedereen weet hoe het werkt.

De klachten waren dus niet eens van bezoekers, maar van mede personeelsleden. Wie enig idee heeft hoe de overheid haar personeel tegenwoordig werft, weet ook precies waar vandaan dit gejeremieer komt. Van collega’s die zichzelf in een tent door het openbare leven voortbewegen. Of dat uit overtuiging is fof omdat ze zich sociaal dwingen laten is geen argument, zolang ze zich dáárover niet zelf beklagen. En dat de hoofddoek al lang is toegestaan als baliedracht in gemeentelijke instanties in Nieuw West noemen we dan maar even niet. Dat komt zo onprettig over.

In een verder te schijterig artikel om wat dan ook te benoemen meldt Het Parool wel, dat de teamleider een vrouw was. Juist. Het taalgebruik doet de rest om mijn hierboven geuite vermoeden te bevestigen: “het is het laatste verzoek dat ik maak.” (cursivering vd redactie). Enfin, maak wel en zie niet om.

Testen? Gaan we volgend jaar met een groot fototoestel in de snikhitte op bezoek in NieuwWest. Help mij tegen die tijd nog eens herinneren. Wat we zullen zien is een meute langgerokte meiskes zonder knielaarzen. Ik heb er zin an.