De 100-jarige oorlog – Agincourt
De 100-jarige oorlog is nooit veel meer geweest dan een langgerekte dynastieke oorlog, maar wel een met grote gevolgen voor Europa.
Het belang van Agincourt, één van de drie grote veldslagen uit de 100-jarige oorlog, was niet zozeer dat de Engelsen wonnen, maar dat het de definitieve bevestiging was dat zware cavalerie niet het belangrijkste militaire onderdeel van een leger was. Het was het punt waarna Frankrijk begon over te stappen op een staand, geregeld leger, en de koning voortaan minder op de feodale kracht van de adel vertrouwde.
Ook, dat het het Britse vorstenhuis Lancaster afhankelijk maakte van het verloop van de krijgsverrichtingen in Frankrijk. Vermoedelijk was Henry V’s aanvankelijke gedachte een uitgebreide rooftocht door Frankrijk te houden om zijn positie als Engels monarch kracht bij te zetten. Zo zou Frankrijk betalen voor de omkoopsom die Henry zijn roerige adel wilde betalen. Door de overwinning bij Agincourt viel echter een groot deel van het Franse koninkrijk als een rijpe appel in de schoot van de Lancasters, maar de geschiedenis heeft uitgewezen dat dit op termijn haar einde betekenen zou. Niet alleen had Engeland niet de mensen en middelen om tegen een verenigd Frankrijk te kunnen winnen, maar de uitputting van haar elite zou de maatschappelijke structuur onherstelbaar aantasten. Na de Rozenoorlogen (eigenlijk de eerste Engelse burgeroorlog) die volgden, was er van de oorspronkelijke Normandische Britse adel vrijwel niets meer over.
Toen het slecht begon te gaan met de oorlog in Frankrijk, wankelde de troon van de Lancasters, en verviel Engeland in een staat van vrijwel voortdurende burgeroorlog tussen de nazaten van Edward III. Dat eindigde pas met de slag op Bosworth Field, waar Richard III door Hendrik (VII) Tudor werd verslagen en gedood.
De schematische weergave van de slag in deze docu voelt niet geheel bevredigend, maar is stukken beter dan een Amerikaans alternatief dat ik eerder tegenkwam. Voor wie dit ook bekijken gaat: de ruggengraat van Hendrik V’s leger waren de Welshe boogschutters, weinig meer dan scherpschietende boeren uit een uithoek van Brittannië.
Overigens waren de andere twee belangrijke veldslagen uit de 100-jarige oorlog die van Crécy (1346) en Poitiers (1356). Beiden ook door de Engelsen gewonnen.