Dat iedereen weet wie je bedoelt als je het slechts hebt over de leugenpremier is ernstig genoeg. Dat men weigert er iets aan te doen legt echter iets genadeloos bloot.

Het laat zien dat de rotte appel de andere appels heeft aangestoken. Het belang van Rutte is niet langer dat hij een premier Pinokkio is, maar dat hij een uitermate slecht voorbeeld geeft dat niettemin navolging krijgt. Dat is iets dat alle 76 ondersteunende Kamerleden van dit kabinet zich persoonlijk aan mogen rekenen. Voor de lieve vrede doen alsof je gelooft dat de leugenpremier de waarheid spreekt als hij zegt:

NB: wat Bijleveld hier zei betekent letterlijk dat het ministerie van de premier het wist. En de premier niet dan?

Als het niet waar is?
Dat het ondenkbaar is dat Rutte er niet over werd ingelicht liet ik eerder al zien. Dat hij er in het debat met Bijleveld nauwelijks op werd aangevallen liet al zien dat niemand geloofde dat er eer aan te behalen was. Toch had dat naar mijn mening wel beter gekund. Met Rutte is de kwestie niet langer of hij liegt of niet, en of je dat kunt aantonen – hij weigert het halsstarrig te erkennen en daarmee moet je dan tevreden zijn. Dè aanpak is de aanvoerders van de coalitiepartijen te wijzen op het rotte-appel effect dat ook hen heeft besmet. De vraag aan hen moet derhalve niet luiden of dat Rutte de waarheid spreekt, maar of ze hem gelóven.

Ook dat zal namelijk werken, want vertrouwen in iemands woorden heeft een paar rare politieke effecten. Zo bestaat in de Kamer de verplichting om met een motie van wantrouwen te komen als je uitspreekt niet te geloven wat een bewindspersoon zegt. Onvoorstelbaar, als je naar de periode-Rutte kijkt. De gedachte is dat bewindspersonen het volledige vertrouwen moeten genieten van de Kamer. U ziet wat hier gebeurt als je de fractievoorzitters persoonlijk gaat aanspreken. Sommigen van hen zullen (met hun voeten) gaan draaien, en schuifelend staande houden dat ze geen bewijs van het tegendeel hebben, en de premier derhalve op zijn woorden geloven.

Wel een moment dat in Nederland breed gegrinnikt zal worden. Wie gelooft Rutte nog als hij iets als dit zegt? Dat voortdurende gelieg; men had hem echt al langer geleden weg moeten sturen. Juist als het bestuur van Nederland gebaseerd is op een eerlijke verantwoording naar de Kamer, zouden verantwoordelijke politici hiermee niet mogen marchanderen. Als je dat èn jezelf serieus neemt, kun je Rutte niet laten blijven.

Als het toch waar was?
Maar laten we eens uitgaan van de mogelijkheid de dat Rutte de waarheid sprak, en het zich echt niet herinnert. Wat dan? Ook dan zou hij weg moeten, want een premier waarbij zoveel en zulke belangrijke zaken uit het geheugen valt op een dagelijkse basis moet je het land niet laten leiden. Zouden de hem ondersteunende fractievoorzitters dat niet beseffen? Natuurlijk beseffen ze dat, en daarmee tonen ze dat ze zich medeplichtig maken aan het gelieg van premier Pinokkio. De rotte appel heeft de andere appeligen aangestoken, maar die reageren desgevraagd heel glazig als je hen hiermee confronteert. In de politiek bestaat er niet zoiets als halve principes, of een geloofwaardigheid die je later nog repareren kunt. Wie zich op het vlak van geloofwaardigheid nu nog met Rutte encanailleert is besmet. Beter zal het niet meer worden, dat heeft de leugenpremier al bij herhaling bewezen..