De bedreiger van Geert Wilders wiens tweets gisteravond door de PVV-leider via screenshots bekend werden gemaakt, bleek een Jonge Democraat.

Dat de bedreiger van Geert Wilders ditmaal vanuit het D66-kamp afkomstig was, is weer eens een aardige afwisseling. Tot nog toe werden dergelijke gewelddadigheden en wat er tegen aan hangt altijd toegeschreven aan meer militant georiënteerde politieke overtuigingen. De onbeholpenheid en openbaarheid er van suggereren een bijna pathetisch amateurisme, die weer uitdrukking geven aan een machteloze wens ‘iets te willen doen’.

Ik beken: het is eenvoudiger er raillerend over te praten als je niet zelf het doelwit van dergelijke bedreigingen bent. Niet dat ik het niet herken, maar dat doet er hier niet toe. D66 handelde snel en adequaat, maar het leed dat deze jongeman zijn partij heeft aangedaan is al geschied. Het maakt opnieuw het politieke discours in dit land minder gezond, want de vraag hoe er intern bij de Jonge Democraten gesproken wordt is een logisch vervolg, hoe onterecht mogelijk ook.

Mogelijk is dit een wijze les voor meer partijen, dat je hierover geen grappen meer maken kunt, want als een van je leden doordraait en het zicht op de realiteit verliest is de beer los. Ik moet hierbij speciaal denken aan mevrouw Karabulut, die Geert Wilders gisteravond een bijzonder onfrisse dreigbrief aan moskeeën zo ongeveer in de schoenen schoof. Het heeft alles te maken met het politieke klimaat. Waarbij je echt niet aan hoeft te komen met de woorden van Geert Wilders die inderdaad niet zelden veel pijn doen: de antwoorden en suggesties die andere partijen daarop laten volgen zijn geregeld van het zelfde kaliber. Dat je die mogelijk als netter geformuleerd kunt benoemen – soit. Het klimaat is geschapen, en iedereen doet mee (zou je Hans Spekman in de mond kunnen leggen).

Voor justitie een kans om te tonen dat men de zaak serieus zal aanvatten. Dat is hoog nodig, want de reactie van de politie in Drachten, waar aan Geert Wilders per Twitter deze bedreiging meldde, was ronduit schandalig (zie illustratie boven dit artikel). Het is een reactie die laat zien welk een hysterie ook de Nederlandse politie bevangen kan. Lekker een beetje jennen als een politicus die jou niet aanstaat een melding doet van levensbedreiging – ook al is dat via Twitter – is ondermaats en zou niet zonder gevolgen mogen blijven.

Als de politie niet langer voldoende beseft wat haar taak in de samenleving is zijn we ver afgegleden. Toch is er steeds meer dat daar op wijst. Diverse incidenten rond recente Pegida-demonstraties laten zaken zien die niet zouden mogen voorkomen. Niet alleen is daar het bespottelijke geval van een demonstrant die werd gearresteerd vanwege het dragen van een varkenspet, maar evenzeer de manier waarop burgemeesters die Pegida-demonstraties aanpakken, wijst op een bewust beleid om onwelgevallige uitingen krachtdadig te onderdrukken. En dan heb ik het nog niet gehad over de intimiderende huisbezoeken die door politie en burgemeesters in eendrachtige samenwerking worden voorbereid en uitgevoerd bij mensen die op social media uitspraken over AZC’s deden waarmee niets mis was, maar waarvan het onderwerp als politiek explosief wordt beschouwd. Dit alles tezamen is een ernstige aantasting van de voorgeschreven manier waarop de uitvoerende macht met haar burgers om gaat. Wat een land onwaardig is, dat zich altijd laat voorstaan op zijn vrije samenleving en onberispelijke omgang met de rechtsgang.

De ministers van Justitie en Binnenlandse Zaken hebben werk te doen. Als ze de ordehandhaving niet zonder aanziens des persoons kunnen garanderen, is opstappen beter.