Turkije voert tegenover de USA een fundamenteel andere politiek dan in de richting van de EU. Dat verschil wordt steeds minder subtiel. Èn: wordt Turkije een kernmacht?

Eerder deze week liet ik al zien hoe Turkije druk zet op de EU. Daar ging president Erdogan deze week nog even vrolijk mee door. Ook de houding tegenover Rusland getuigt van een respect waarvan men in Brussel slechts kan dromen. Zo is het contrast tussen de attitude tegenover de USA en die met de EU wel heel pijnlijk in de manier waarop de ontwikkelingen in Syrië worden behandeld in de AKP-partijkrant:

Ankara’s insistence on its policy of multipolar diplomacy seems to be creating constructive and positive results for its frozen ties with Washington.
Turkey’s efforts in northern Syria are creating the intended results as the terrorist forces of the People’s Protection Units (YPG) are continuing to pull back from their positions. President Recep Tayyip Erdoğan said last week that he could implement plans within a short period of time to remove the YPG forces, including an operation against the YPG forces.

Syrië
Herkenbaar blijft intussen het geblaf van de Turkse president, waaraan zijn Amerikaanse gesprekspartners nog maar weinig aandacht geven:

“We do not have much time or patience regarding the safe zone. Within a few weeks if our soldiers don’t start controlling this area there will be no other option left but to implement our own operation plans.”

Al even herkenbaar is het voortdurende vitten op het Assad-regime, terwijl haar Russische en Iraanse steunpilaren niet of nauwelijks ter sprake komen, e ndan alleen tamelijk vriendelijk. Terwijl het wel degelijk Russische generaals zijn die de Syrische troepen aansturen in hun heroveringsdrang richting Idlib:

The dreadful conditions in Idlib, Syria seem to have no end with recurrent attacks by the Bashar Assad regime on civilian settlements, even though a cease-fire was announced on Saturday in order to establish calm in the region. Extensive mortar and ballistic missile attacks were carried out by the regime, damaging a school and leaving a hospital out of service. Although the Russian Defense Ministry announced on Friday afternoon that the regime declared a unilateral cease-fire in the de-escalation zone to be effective after 6 a.m. on Saturday, regime forces conducted heavy bombardment on southern Idlib’s districts and villages including Kafrenbil, Has and Cercenaz.

Dat Syrië intussen succesvol is in het herstel van het staatsgezag en een terugkeer van vluchtelingen wil Turkije niet weten. President Erdogan dreigde gisteren als vanouds met vluchtelingenstromen, waarvan hij zegt dat ze de EU ineen kunnen doen storten.

Turkey has been left alone to deal with the refugee flow from war-torn Syria and it may have to open the doors to Europe if it does not receive the necessary assistance from the international community if the planned safe zone inside Syria is not established soon, President Recep Tayyip Erdoğan said.

De safezone waarover nu al maanden met de USA wordt gesproken zou er volgens Turkije uit moeten zien als hieronder. Wat de regering-Assad hiervan gaat vinden lijdt geen twijfel. Zie ook de kleine (roze) zone die nu door het Syrische regeringsleger wordt beheerst.

It’s not the first time Ankara has threatened to allow Syrian refugees and migrants to leave for EU countries and it likely won’t be the last, but it’ll be interesting to see if Erdogan’s blackmail will witness any positive movement out of Europe.

De gesprekken over die safezone gaan nog steeds gewoon door. Het argument blijft de PKK, maar ook de USA lijkt dat niet te geloven gezien de terughoudendheid van de Amerikaanse onderhandelaars.

Het staakt het vuren dat Rusland vorige week afkondigde rond Idlib zou wel eens het laatste kunnen zijn aleer de troepen van het Assad-regime de stad zullen heroveren. Dat de USA vrijwel tegelijkertijd een aanval met kruisraketten uitvoerde op een Al-Qaida-positie in Idlib wekte ook al de woede van Turkije, at kennelijk tevoren niet was ingelicht, die overigens behoorlijk succesvol was:

According to Beirut-based Al Masdar News, dozens of jihadists have been reported killed in the attack

Eigen defensieindustrie, ook Turkije atoommacht?
De defensie-industrie wordt steeds trotser gepresenteerd als het nieuwe visitekaartje van Turkije. Eerder waren er trotse berichten over een eigen Turks jachtvliegtuig en Turkse drones, maar vandaag kwam daarbij nog de eerste Turkse kruisraket. Moet je het dan als overmoed beschouwen dat president Erdogan plotseling praat over de gevoelde noodzaak van en eiegn arsenaal aan kernraketten? Woensdag was het zover:

During a televised speech in which he ranted against rivals and moderates within his own Justice and Development Party (AKP) Erdogan said, “They say we can’t have nuclear tipped missiles though some have them. This, I can’t accept,” according to Turkey’s Ahval news.

“I don’t accept this,” he said. “The US and Russia have them. Every developing nation has them.”

Dat het land daarvoor wetenschappelijk nog niet helemaal klaar is mag duidelijk zijn uit de aankoop van een Russische kerncentrale vorig jaar – de eerste die het land nu rijk is. Maar de ontwikkeling dat Iran bouwt aan een eigen kernwapenarsenaal maakt bij de Turkse president kennelijk zowel gevoelens van waakzaamheid als jaloezie wakker. Hierboven noemde hij Rusland en de USA, maar dat hij vooral dacht aan Iran en Israël lijkt me evident.

WOW

Erdogan hints that Turkey may need to obtain nuclear warheads,

“Some have nuclear missiles, [but they tell us] we shouldn’t have nuclear missiles.

I don’t accept this.

US and Russia have them. Every developing nation has them” pic.twitter.com/xwvRjuMdNq

— Ragıp Soylu (@ragipsoylu) September 4, 2019

Immers: waar het verstand vol van is, daar loopt de mond van over.

Ironically Erdogan had previouslybeen on record as blasting nuclear armed countries as unjustly “threatening the world” with their powerful weapons. The past comments were made as he reacted to the May 2018 White House withdrawal from the Iran nuclear deal.
“Those who have more than 15,000 nuclear warheads are currently threatening the world,” he said at the time. The vast majority of the world’s nukes belong to Russia and the United States.
Though not verified, over the past years there have been occasional reports from Turkish journalists alleging Erdogan has sought to expand Turkey’s arsenal to include atomic bombs.

Iemand iets van gehoord, in de westerse pers? Het S400-luchttafweersysteem blijkt overigens al operationeel te zijn.

Economie
Dat gaf Putin eind augustus de gelegenheid president Erdogan te interesseren voor de Russische straaljagers die de tegenhanger vormen van de Amerikaanse F35-Stealthfighter.

A revealing photo op captured President Putin showing Erdogan the cockpit of a Sukhoi Su-57 stealth fighter jet as Turkey is rumored to be eyeing the Russian advanced fighter as an “alternative” to the F-35 should the blocked transfer of the Lockheed-made fighters become permanent.

Natuurlijk zet dat ook druk op de USA om de weigering de F35 te leveren te heroverwegen.

#Erdogan asks #Putin whether the new Russian fighter jet Su-57 is for sale. Putin answers: "Yes, you can buy". Both laugh. pic.twitter.com/ujUGVxzLp2

— Ali Özkök (@Ozkok_A) August 27, 2019

Rusland lijkt snel te handelen als het dergelijke kansen ziet:

Moscow and Ankara are discussing the deliveries of Russian-made fighter jets to Turkey, a top Russian defense official has said.
Dmitry Shugayev, head of the Federal Service for Military-Technical Cooperation, said he would hold talks Wednesday with the head of the Presidency of Defense Industries (SSB) Ismail Demir.
“We’ll continue discussing the topics on our agenda. We will move forward with the possible deliveries of the Su-35 or Su-57s (jets), as great interest had been shown, but it’s too early to talk about contract negotiations. Tthere is still no request (from Turkey), consultations should be held,” Shugayev said at the MAKS 2019 International Aviation and Space Salon.
(..)
The Su-35 is Russia’s top air-superiority warplane, while the Su-57 is the country’s fifth-generation most advanced multi-role fighter jet.

Later, eind vorige week, noemde Putin de S400 als toegangsbewijs voor Turkije als grote natie tot de toekomstige wereldbijeenkomsten op het gebied van economie, als opvolger van de G7 zoals die vorige week in het Franse Biarritz het meest recent plaatsvond. Dat Erdogan daarvoor niet wordt uitgenodigd doet hem pijn; zoals u concluderen kon is Putin er een meester in Erdigan te bespelen op dit punt van diens ijdelheid.

Binnenlandse perikelen
In Turkije zelf ondervindt Erdogn niet alleen problemen binnen zin eigen partij, maar ook de opkomende populariteit van de nationalistische CHP begint hem slecht te bekomen. Het publicitaire offensief dat de CHP koppelt aan slecht bestuur en de (Koerdisch-)progressieve HDP is te opvallend om te negeren. Het besluit van de president om drie Koerdische burgemeesters te ontslaan heeft door heel Turkije heen verzet opgewekt, en de CHP-burgemeester van Istanbul – geen Koerdenvriend – ging zelfs naar de Koerdische gebieden om hen te steunen. Weer tot woede van de president. Ook de berichten over een personele schoonmaak van de bureaucratie van Istanbul krijgt grote koppen in de AKP-krant. Na meer dan 20 jaar AKP-bewind viel dat wel te verwachten, maar propagandistisch mocht deze kans niet voorbij gaan.

Binnen de regerende AKP heerst al enige tijd onrust door de bijtende commentaren van twee oud-premiers. De eerste van hen heeft reeds zijn lidmaatschap opgezegd; ex-premier Ahmet Davutoğlu werd samen met drie oud-parlementariërs vorige week zelfs door de AKP-partij geroyeerd. Na de nederlaag in de gemeenteraadsverkiezingen in Istanbul van deze zomer werd al aangekondigd dat de AKP ging verjongen. Dat gaat nu blijkbaar niet zonder slag of stoot. Het ging om:

Ahmet Davutoğlu, former AK Party lawmakers Ayhan Sefer Üstün, Selçuk Özdağ and Abdullah Başç

Naar men zegt overwegen zij de oprichting van een nieuwe partij. Niet voor niets bericht de Daily Sabah al enige tijd agressief over politieke nieuwkomers die weinig of niets toe zullen voegen. In de Sabah is men ook aanmerkelijk vriendelijker naar de USA dan naar de EU, al is het aantal steken onder water naar president Trump niet bij te houden. Maar alles overziende heeft de EU op dit moment weinig in Ankara te zoeken als het om Turkse medewerking gaat.

---

Eerdere berichtgeving over het Midden Oosten vindt u terug in onze dossiers over Syrië, Turkije, en Wereldpolitiek USA