Gisteren reden Turkse troepen de Syrische provincie Idlib binnen. Erdogan kondigde het aan, en het is gericht tegen een affiliatie van Al-Qaida. Zegt Turkije.

Waarom Turkije nu in actie komt? Niemand in het westen die er iets over zegt om Turkije te excuseren. Want inmenging in buurmans burgeroorlog is maar al te vaak een annexatiepoging, en dat is precies wat hier gaande lijkt. De westerse media doen alsof er niets aan de hand is, maar dat berust op zijn best op ongeïnformeerdheid of de gewone wegkijkerij. Dat ziet er dan ook vrij hilarisch uit. Uit één berichtje van de NOS:

De Turkse president Erdogan kondigde de actie gisteren al aan. Hij maakte bekend dat door Ankara gesteunde Syrische rebellen een offensief zijn begonnen in het gebied. Erdogan verklaarde dat er geen Turkse militairen bij dat offensief betrokken (vetgedrukt van mij, H.) waren.

En

(..) Daarbij is over en weer geschoten tussen het Turkse leger en jihadisten, meldt persbureau Reuters op basis van het Syrische Observatorium voor de Mensenrechten. De militairen zouden worden gesteund door het Vrije Syrische leger.

Alsmede:

(..)In een verklaring van het Pentagon, die is gepubliceerd door Turkse media, staat dat de VS de militaire operatie steunt. Bij de operatie van vandaag zijn geen Amerikanen betrokken, aldus het Pentagon. (vetgedrukt van mij, H.)

Overigens bestaat dat Vrije Syrische leger uit niets anders dan de door Turkije gesteunde ‘gematigde rebellen’, in dit geval de lokale Turkmenen, die zichzelf  (volmondig gesteund door Ankara) beschouwen als onderdeel van de ‘Turkse natie’. Nu de Syrische burgeroorlog bijna voorbij is, en Syriërs en Amerikanen verwikkeld zijn in een race naar Raqqa, moet Turkije toeslaan wil het nog een stukje Syrië kunnen annexeren. Want als de kaarten in oostelijk Syrië zijn geschud, zal de aandacht van Assad en zijn bondgenoten zich onvermijdelijk richten op de provincie Idlib. Een acute aanleiding was er niet, maar het was nu of nooit.

Dat de Amerikanen Turkije nu zeggen te steunen heeft vermoedelijk nog een andere achtergrond dan instemming met deze actie van de bondgenoot.

De USA lijkt Turkije niet helemaal van zich te willen vervreemden, en lijkt daarom geen punt te willen maken van deze inval. Wat dat betreft zit Trump dus in een andere situatie dan Obama. De spanning tussen beide landen over de weigering van de USA om Gülen uit te leveren loopt al enige tijd steeds sterker op. Dat ligt vanuit Amerikaans perspectief mede aan de toenadering tussen Ankara en Rusland, maar niet alleen. Turkije lijkt nu Russen en Amerikanen tegen elkaar uit te spelen teneinde er als derde hond met het bot (annexatie van noordelijk Syrië) vandoor te kunnen gaan.

Veel zal afhangen van hoe Putin hiermee om zal willen gaan, en in hoeverre Turkije na deze actie zich snel weer naar eigen grondgebied terugtrekt. Formeel is deze Turkse invasie namelijk ook in lijn met de uitkomst van de onderhandelingen in Astana, waarvan de westerse pers in het geheel geen verslag doet. Het kan dus ook een Russisch-Iraanse gok zijn om de betrouwbaarheid van Erdogan te testen. En die van Saudi-Arabië, dat eveneens heeft toegezegd de Syrische territoriale integriteit te ondersteunen. Een gevaarlijk spelletje met grote risico’s voor alle deelnemers.