Nu de Syrische grondoorlog op uitbarsten staat, is het dienstig even op de kaart te kijken wat nu te gebeuren staat. Opdat wij zijn voorbereid op wat komen gaat.

Zoals ik eerder al schreef, zullen de Russen beginnen met de rebellenenclaves in het regeringsterritorium op te ruimen. Dit zal komende tijd gebeuren, en zal een grote hoeveelheid soldaten vrijmaken voor een eindoffensief. De resterende rebellen die zich eerder niet aansloten bij IS zitten tussen IS en Russen in, en worden dus als eersten platgewalst. Terzijde: hierover zullen de Amerikanen moord en brand schreeuwen, maar het is weinig anders dan common sense dat de Russen dit zo aanpakken. Een korte blik op de kaart van het strijdtoneel toont dat.

De hoofdprijzen van deze akte zijn Homs en Aleppo. Ongetwijfeld zal het Syrische regime hier op onplezierige wijze de orde herstellen, maar naar ik verwacht zullen de Russen niet medeschuldig willen zijn aan moordpartijen. De officiële gematigdheid van de rebellen hier geeft het regime-Assad de kans genadig te zijn. Min of meer, in ieder geval, want er moet nog een eindstrijd tegen IS worden geleverd. Ik verwacht een soort van amnestieregeling – dat is ook verreweg de verstandigste aanpak in een land dat net een burgeroorlog achter de rug heeft.

Dan is de volgende akte, waarin een regulier leger als het Syrische zich optimaal zal kunnen ontplooien – een rechte frontlijn in een woestijn, en weinig tot geen dorpjes waarin straatgevechten noodzakelijk zijn. Men staat dan inmiddels tegenover IS, waarvan we in dit verband weinig hoeven te verwachten, aangezien de Russische luchtmacht het pad voor de Syrische en Iraanse troepen zal effenen. Mogelijk zal er rond Raqqah nog stevig gevochten worden, maar alles bijeen zal het een veegoperatie zijn.

Wel zullen in deze fase elders veel zelfmoordaanvallen plaatsvinden.

Als Raqqah valt, zitten de Soenni-extremisten van Baghdadi in de val. En dan zal blijken wat de Russen al op de tekentafel hebben uitgedokterd: er zal een vluchtelingenstroom op gang komen. Oostwaarts. Want IS domineert ook noordelijk Irak. Na de val van Raqqah ontstaat een enorme Kessel, met de Russen in het Westen, Iran in het oosten en de Koerden die de noordelijke vluchtwegen afsluiten. Hier ziet U ook de strategische reden waarom de Russen de Koerden met rust hebben gelaten: ze hebben ze nodig om de extremisten van IS totaal te kunnen vernietigen.

In die Kessel, moet ik niet vergeten te vermelden, wordt het zuidelijk deel van de omcirkeling gevormd door de Sjiitische milities in Irak. En dit is waar het gruwelijk worden zal. De Russen zullen zo ongeveer halt houden bij de formele grens van Syrië en Irak, en vanaf dat moment nog slechts tegenaanvallen afweren. Hun luchtmacht zal Irak steunen bij de eindaanval op de IS-extremisten, maar niet meer dan dat. Hetzelfde zal gelden voor de Koerden en de Iraniërs in het oosten.

Maar de sjiitische milities zullen het vuile werk doen. En aangezien zij van eenzelfde zieke geest vervuld zijn als de IS-extremisten, zal dit een gruwelijke slachting worden. Een slachting tussen gelijkgestemden. Dit was toen deze burgeroorlog begon van tevoren een bekend probleem: de winnaars zouden een slachting aan richten. En de ongeregelde troepen die in Irak al regelmatig lieten zien militair weinig waarde te hebben, zijn hiervoor geknipt. Moorden, roven, plunderen en de onderliggende vijand vertrappen.

Vae Victis is een Romeins gezegde, maar had het motto van de gemiddelde islamitische heerser kunnen zijn. Houd dat in gedachten bij de gebeurtenissen van de komende tijd.

————————————————————————————————————-

Volg ook ons Dossier Wereldpolitiek USA en Dossier Syrië