Omdat alles wat mooi, goed en geliefd is besmeurd dient te worden volgens het idee dat niets de cultureel-autochtone Nederlander op zijn gemak mag houden, was het bijna onvermijdelijk dat op een dag een domme schreeuwlelijk zich zou voornemen voor een wissewas of niet-verbonden gebeurtenis de Dodenherdenking op de Dam te ontheiligen. Gewoon omdat hij denkt dat te kunnen èn te mogen.

En inderdaad. Niet dat het origineel is,  deze poging. De vorige Damschreeuwer had een beter excuus. Rogier Meijerink is alleen een querulant met een aandachtsprobleem. Ook de rechter (rechts) heeft zijn plannetje intussen al categorisch verboden, nadat het eerder zelfs weekdier/burgemeester Van Aartsen te gortig werd en deze een verbod uitvaardigde.

De betrokkene is een type dat vooral een type speelt. Een betrokken type, begrijpt u? Zo een:

De initiatiefnemer van de actie, Rogier Meijerink, hoopt via het recht om te demonstreren alsnog zijn gelijk te halen. ‘Een vrijheid die te danken is aan de mensen die men op 4 mei pretendeert te herdenken,’ zei hij daarover.

U kent het type? Geen betrokken mens, maar een raddraaier. Iemand die voortdurend zijn eigen ego zit op te poetsen tot hij er spontaan van klaar komt.

De Utrechtse kraker werd in 2013 veroordeeld tot zes weken cel. Volgens het Openbaar Ministerie was hij het brein achter de krakersrellen rond de Ubica-panden in het centrum van Utrecht. Hierbij werden het stadhuis en agenten met verfbommen bekogeld. De krakers stichtten brand in de binnenstad en gooiden met vuurwerk naar de politie.

Zo een dus:

(..)Justitie nam de zaak hoog op en sprak van poging tot zware mishandeling en openlijke geweldpleging. Tegen Meijerink werd een half jaar cel geëist. De rechter oordeelde dat de krakers voor 60.000 euro aan schade hadden aangericht. Meijerink verscheen later in het NCRV-programma De Rechtbank, waarin hij de zaak ‘een politiek theatershowtje’ noemde.

Heel kenmerkend, inderdaad.

Dit is iemand die nu al een week rondloopt met een stijve banaan die maar niet weg wil gaan. Het zou oneerbiedig zijn om te hopen dat iemand hem een uurtje voor morgenavond 20:00 uur van dat probleem verlost met een groot maar bot gekarteld mes. Niet onmenselijk, maar wel oneerbiedig en onbeschaafd. Het is echter niet onbeschaafd om te bidden tot de tramstellen van Lijn 5 – die vlak langs de Dam komen – om dit probleem met een onverklaarbare dot gas op te lossen. O God der Wrake, ik verzoek u! Want als hij schreeuwen wil, zijn er mogelijkheden genoeg hem ter wille te zijn. Die ook nog voor iedereen acceptabel zijn.

Kan deze ongeïntegreerde asociaal het plekje van de waxinelichthouder.-gooier niet overnemen? Op het ganzenbord van de Vaderlandse bewustwording staat De Put voor hem klaar.