Regering gaat over Teevendeal niet vallen, maar misschien …
De regering gaart niet vallen over de Teevendeal. Ondanks alle smoezeligheden en dubieuze woordkeus van diverse hoofdrolspelers.
Zoals altijd zal in politiek Den Haag gelden: wat het zwaarste is, zal het zwaarste wegen. En wat buiten kijf staat, is dat wat voor de regeringspartijen het zwaarste weegt, is dat er op korte termijn geen verkiezingen komen. Dàt kan het kabinet zich namelijk echt niet veroorloven, en het wordt daarin gesteund door coalitieKamerleden die als de dood zijn hun baantje definitief kwijt te raken, en een regering die wijst op het komende voorzitterschap van de EU. Dat dat laatste onzin is, is bekend sinds België een aantal jaren terug het voorzitterschap vervulde zonder zelfs maar een regering te hebben. Maar als het om rituelen en smoezen gaat, is het niet altijd even eenvoudig die uit elkaar te houden.
Er zal dus nog wel een paar dagen worden gemopperd bij Pauw en in de wandelgangen, maar nu al weet iedereen dat Ivo Opstelten met terugwerkende kracht de Zwarte Piet krijgt voor alles wat fout is gegaan, en dat Fred Teeven binnenkort zal proberen ergens burgemeester te worden – maar niet in de Limburgse grensstreek. Want dat Fred T. nu ooit nog minister wordt is definitief een gepasseerd station.
Onderste steen
Gaat het rapport van de voormalige ombudsman verder nog een rol spelen in de Nederlandse politiek? Zoals het er uitziet niet. Want hoewel dergelijke rapporten ook wel eens de fundamenten van de rechtsstaat zijn genoemd, dient u te beseffen dat een fundament hetzelfde is als een onderste steen. En waar men die laat in Den Haag mag intussen genoegzaam bekend zijn.
Gaat er dan verder helemaal niets gebeuren? Hebben alle praatprogramma’s en RTL4 zich dan voor niets warmgelopen voor een avondje kegelen met politieke hoofden? Dat staat te bezien, want er is mogelijk nog een kinderhoofdje beschikbaar om mee te knikkeren:
het koppie van Anoesj.
Van Miltenburg
De enig werkelijk verrassende mededeling die de commissie Oosting namelijk boven wist te halen, is het feit dat Kamervoorzitter Anoesjka van Miltenburg al een half jaar eerder dan de rest van de Kamer op de hoogte was van het bedrag waarom het allemaal draaide in de onderzochte deal, en waarover Opstelten en Teeven uiteindelijk struikelden. Dat bleek namelijk te staan in een brief die haar door een Amsterdamse klokkenluider was toegezonden. BNR:
Van Miltenburg (VVD) heeft niets gedaan met de brief, concludeert de Commissie. Omdat de klokkenluider anoniem schreef, is de brief door haar medewerkers vernietigd. Dat is volgens de Kamer staande praktijk geweest. Inmiddels is de procedure gewijzigd en worden alle brieven die aan de Tweede Kamer worden gestuurd, anoniem of ondertekend, inhoudelijk behandeld.
Onduidelijk blijft of Van Miltenburg de brief daadwerkelijk gelezen heeft voordat die werd vernietigd. Zelf heeft zij steeds gezegd van niet, maar de Commissie doet daar geen uitspraken over.
Het probleem hier, is dat Van Miltenburg al een hele tijd aangeschoten wild is. En dat ze er eerder bij verscheidene gelegenheden op is betrapt partijpolitieke belangen te laten prevaleren boven haar objectieve taken. De brief in kwestie was vanzelfsprekend vernietigend voor haar partijgenoten Opstelten en Teeven, die er zoals bekend een half jaar daarna over zouden struikelen. Maar opnieuw een affaire-Van Miltenburg onder het zand begraven zou nog wel eens een stapje te ver kunnen zijn. En als er om de rust te herstellen dan toch iemand sneuvelen moet, zou het niemand verbazen als premier Rutte dankbaar zijn allerliefste Anoesje naar voren schuift.
Van Miltenburg is een aardige vrouw, maar waarschijnlijk niet de meest geschikte persoon om als Kamervoorzitter te fungeren.. Hier ging het overigens niet om partij belangen bij de Kamervoorzitter maar om de uitstekende gewoonte om anonieme mededelingen te negeren. Wat ik niet begrijp is waarom men het verslag van een commissie met een twijfelachtige samenstelling meer krediet geeft dan de minister president van Nederland, die intussen heeft aangetoond betrouwbaarder te zijn dan al zijn progressieve voorgangers.