Van de politieke voorlichting van staatswege in Nederland hoeft u niet onder de indruk te zijn. Bovendien zijn veel zaken gelegenheidskwesties.

Zodat de regering er een gewoonte van maakt in tijden van grote ophef een reeks kleinere zonden langs de media te sluizen in de hoop niet tè veel op te vallen, en er mee weg te komen omdat Kamerleden – of de publieke opinie – zich drukker maken over iets anders.

Overigens mag die publieke opinie – daarmee wordt U bedoeld, lezer – zich dit zelf ook aantrekken. Goed voorbeeld uit het afgelopen half jaar; de pensioenen. Heel Nederland was in ongerust oproer, maar du moment dat de regering bekend liet maken dat het allemaal toch goed kwam kraaide er geen haan meer naar. Ik heb dat letterlijk gezien bij onze eigen publicaties. Op een bepaald moment in oktober of november kregen we op zondag een ware tsunami (een slordige 25.000 bezoekers op één dag is voor ons echt een hele hoop) aan lezers af op een artikel waarin het woord pensioenen in de titel voorkwam, maar dat verder ongerelateerd was. Twee weken later werd een gedegen, rustig gesproken en duidelijk interview over de pensioenproblematiek door minder dan 300 mensen bekeken.

Dat de Corona-crisis veel van dergelijke zaken snel zou doen passeren stond tevoren vast, maar je merkt dat veel van wat sinds november ophef veroorzaakte nog niet klaar was voor doorspoelen. Overigens, vandaag wordt bij RTL weer heisa gemaakt over de Toeslagenaffaire – dus niet alles is al geschikt nu. Het brengt in herinnering dat een onderwerp ook voldoende gesleten moet zijn om redelijk ongemerkt te kunnen passeren.

Dat geldt klaarblijkelijk wel voor de affaire-Hawija, waarbij  de Nederlandse luchtmacht bij een bombardement op een munitiefabriek tegelijk ook iets van zeventig doden bij kon kerven op haar palmares. Een groot deel van deze doden was burger, en dat schoot het deugvolk in het verkeerde keelgat. Maar dat CDA-minister Bijleveld hierover de Kamer in december onjuist inlichtte blijkt nu niemand meer te kunnen schelen. Dinsdag al berichtte de NOS er over, maar vanuit de linkse oppositie kwam sindsdien geen piepje – klaarblijkelijk maar al te blij op een moment als dit het excuus te hebben dat er belangrijker zaken aan de orde zijn.

De Amerikanen gaan er wel degelijk al jaren van uit dat er bij de luchtaanval op Hawija zeventig burgerdoden zijn gevallen. Dat schrijft minister Bijleveld vandaag in een brief aan de Tweede Kamer. Dat is anders dan de minister eerder aan de Tweede Kamer meldde.

Heel opmerkelijk, aangezien dit eenvoudig te controleren was geweest op het moment dat er in Nederland ophef over was. Dat betekent dat dit bericht schieten voor open doel toelaat – maar niemand nu blijkt te willen schieten. Nu is het onderwerp weinig interessant – anders dan dat er weer gelogen werd – al was het kromdenken dat als gevolg hiervan door het OM werd geëtaleerd het benoemen nog wel waard.

Politieke prioriteiten zijn derhalve maar al te vaak verweven met opportuniteit. Het kabinet haalde deze week PvdA’er Van Rijn binnen om het Corona-dossier te gaan doen, daar mee herkenbaar anticiperend op de storm van kritiek die bij de evaluatie van de Corona-crisis zal losbarsten. Maar die moet eerst voorbij zijn. Met de PvdA plotseling binnenboord zijn de politieke risico’s sterk verminderd. Het zwijgen van GroenLinks? Dat men het verstand heeft gekregen te beseffen waarom dergelijke hoeveelheden doden vallen in landen als Irak bij bombardementen op munitiedoelen kan ik me slecht voorstellen, maar GL heeft een ander probleem.

Je hoeft echt geen rekenwonder (die GL curieus genoeg wel degelijk bezit) te zijn om te beseffen dat de Corona-crisis de klimaathoax om zeep zal helpen. Onbetaalbaar, en niemand wil er nu even aan denken. Dat Frans Timmermans er op de achtergrond manhaftig over te keer blijft gaan interesseert eigenlijk niemand ook maar een biet, en zaken die niemand interesseren zijn voor politici maar zelden relevant. GL laat zien besloten te hebben het kabinet zo min mogelijk voor de voeten te lopen teneinde zoveel mogelijk van de klimaathoax te redden als mogelijk is.

Dit overziende raak je wat gedeprimeerd over het politieke handwerk. Het is geen wonder dat Kamervoorzitter Arib regelmatig klaagt dat er teveel spoeddebatten worden aangevraagd, want zoals u uit bovenstaande concluderen moet, is er voor debatten waaraan geen spoed kleeft bij veel politici maar weinig belangstelling. Dat geldt overigens voor rechtse partijen eens zo sterk als voor linkse.

Dat maakt het extra wrang om te zien als de regering er op vrijdagmiddag of tijdens een echt probleem schaamteloos gebruik van maakt, in plaats van de Kamer er eens met de neus doorheen te wrijven. Weliswaar gaat dat in tegen de officiële politieke verhoudingen, maar daarom zou het nog niet onterecht zijn.